به گزارش همشهری آنلاین، این تصاویر با میلیون‌ها عکس ثبت شده از شهر نیویورک و مکان‌های دیدنی آن متفاوت است و رازها و داستان‌هایی پنهان دارد: از هویت کارگرانی که در آن ظاهر شده‌اند گرفته تا اشخاصی که آنها را ثبت کرده‌اند با این حال این تصاویر از تمام این سوالات عبور می‌کنند.
با اینکه تا کنون مباحث بسیاری درباره واقعی و یا ساختگی بودن این عکسها شکل گرفته است اما حقیقت این است که به عنوان یک عکس، این تصاویر واقعی هستند و اساسا از منظری که در این نوشته به آن پرداخته ایم واقعی یا ساختگی بودن آنها می تواند در گوشه ای کنار بماند برای تاریخ مونتاژ و ویرایش عکس. یک کپی از نگاتیو این عکسها روی شیشه چاپ شده و در مرکز نگهداری اسناد کوربیس، بزرگترین مرکز اسناد در ایالات متحده، نگهداری می‌شود و عکاس آن ناشناخته است «زیرا آن روز چندین عکاس برای تبلیغات آسمان خراش راکفلر به این ساختمان در حال ساخت آمده بودند.»
خونسردی عجیب این کارگران در حالیکه بین زمین و آسمان معلقند، استراحت روی داربست‌های آهنی و ناهار خورد در آن ارتفاع باعث سردرگمی و این سوال می‌شود که به چه اطمینانی این کار را می‌کنند و از کجا جرات نشستن در چنین شرایطی را پیدا کرده‌اند؟ آن‌هم در در جایی اینچنین باریک و در ارتفاع ۲۵۰ متری از سطح زمین؟
شاید اگر این تصاویر را شاهزاده دبی، فازع، منتشر کرده بود، در شرایطی که تمام ویژگی‌های امنیتی و حمایت‌های لازم از او صورت می‌گیرد، باز هم هیجان انگیز به نظر می‌رسید، او معمولا چنین نمایش‌هایی را اجرا می‌کند. اما این کارگران در زمان ساخت آسمان خراش‌های منهتن هیچ حفاظت و حمایتی هم نداشتند.
آنها افرادی هستند مانند میلیون‌ها نفری که هسته شهر در حال شکوفایی نیویورک را در دهه آخر قرن نوزدهم و آغاز قرن بیستم تشکیل دادند؛ مهاجرانی از اروپا که در جستجوی کار و آنچه به آپورچونیتی و فرصت رویایی آمریکا مشهور بود به آنجا آمدند: کار و امید به زندگی بهتر.
با این حال، و با وجود تمام آرامشی که در تصویر به چشم می‌خورد، حقیقت این است که زمان ثبت آن به دورانی باز می‌گردد که نشانه‌های بحران مالی در وال استریت آشکار شده و نرخ بالای بیکاری به حدود ۲۴ درصد افزایش یافته بود. در چنین شرایطی امتناع از هر فرصت شغلی به معنای خودکشی بود. از این رو، این ۱۱ مرد قهرمان‌هایی مردمی هستند؛ آنها برای تامین معیشت خود، چالش را می‌پذیرند و انتخاب محدودشان شخصیتی شجاع به آنها داده است.
انتشار این تصویر برای اولین بار در روزنامه هرالد تریبون و در دوم اکتبر ۱۹۳۲ صورت گرفت و افزایش محبوبیت نامزد وقت ریاست جمهوری آمریکا «فرانکلین روزولت» را به همراه آورد. روزولت برای غلبه بر بحران مالی آمریکا، شعار رهایی از ترس و خطر کردن را مطرح کرد و تصویر صعود کارگران به طبقه ۶۹ ساختمان مرکزی راکفلر به مصداقی عینی برای این شعار تبدیل شد.
واشنگتن پست در مصاحبه‌ای با آرشیودار هرالد تریبون از صحت این عکسها پرسیده است؛ حتی مجله تایم از مخاطبان خود خواست تا در صورت شناسایی افراد حاضر در این تصاویر آنها را معرفی کنند و با حجم بالایی از پاسخ‌ها روبرو شد که در نهایت هویت ۳ نفر آنها به طور قطع تائید شد.
کارگران ساختمانی اغلب این عکس قدیمی و مشهور را بازسازی می‌کنند؛ به خصوص در روز کارگر، و آن را در رسانه‌های اجتماعی به اشتراک می‌گذارند تا از سازندگان شکوه امروز نیویورک قدردانی شود. آهن‌کاران این عکس واقعی بودند. آنها ساختاری را ساختند که اکنون بیست و دومین ساختمان بلند در شهر نیویورک است. اما شهرت این عکسها آنها را با چالشی جدید روبرو کرد. عکاسان این تصاویر، صحنه‌هایی را طراحی کردند تا به عنوان تبلیغات ساختمان جدید از آن استفاده کنند.
برخی اما بر این باورند که یک سطح مستحکم از این سازه بلندمرتبه درست زیر قاب وجود داشته؛ کریستین راسل، آرشیودار مرکز راکفلر، به مجله تایم گفت: «شما با دیدن این عکسها هرگز آنها را فراموش نخواهید کرد اما قسمت جالب عکسها این است که برای تبلیغات انجام شده‌اند.»
عکس‌های دیگری نیز در آن روز گرفته شد کارگران را در حال بازی فوتبال، در دست داشتن پرچم‌های آمریکا یا تظاهر به خوابیدن روی تیر فولادی نشان می‌دهد. اما عکس ناهار بود که هفت ماه قبل از افتتاح ساختمان، در نیویورک هرالد تریبون منتشر شد و همین چالش راز آلود این تصاویر بود که برای سرجیو فورناری، هنرمند مجسمه ساز جذابیت داشت و او یادبودی در ابعاد واقعی از این عکس ساخت.
این مجسمه در سال ۲۰۱۵ و با عنوان «وقت ناهار در آسمان خراش - ادای احترام به قهرمانان آمریکا» در خارج از اتحادیه کارگران آهن کار واشنگتن دی سی به نمایش درآمد.