به گزارش همشهری آنلاین به نقل از سی‌ان‌ان، تام استولتمن یک ابر قدرت اوتیستیک است که روز گذشته عنوان قوی‌ترین مرد جهان را از آن خود کرد. او یک کره غول پیکر ۲۱۰ کیلوگرمی را روی یک سکو ، هم ارتفاع شانه‌اش قرار داد و بر رقیب خود پیروز شد.
پیروزی مردان قوی در مسابقات بین‌المللی اتفاقی عجیب نیست اما تام یک موقعیت ویژه دارد؛ او به اوتیسم مبتلاست؛ یک اختلال عصبی رشدی که با مشکلات در تعامل اجتماعی و ارتباطات مشخص می‌شود و اغلب به شکل الگوهای محدود و تکراری در رفتار فرد بروز می‌کند.
چالش‌های طاقت‌فرسای این مسابقه یک هفته‌ای بود که محدودیت‌های قدرت بدنی انسان را به چالش کشیده بود؛ غول‌هایی از سراسر جهان در آزمون‌هایی مانند هل دادن یک قطار ۲۰ تنی با حداکثر سرعت، پرتاب کردن ۳۲۰ کیلوگرم به حداکثر مسافت و چندین شاهکار غیر قابل تصور دیگر رقابت می‌کردند.
این جوان ۲۷ ساله اسکاتلندی اما موفق شد حریف آمریکایی خود را شکست دهد و قهرمانی را با برادرش لوک، که نفر هفتم این مسابقات شد جشن بگیرد. با این حال تام برای رسیدن به این افتخار زحمتی مضاعف کشیده بود. او ابتدا بر محدودیت‌های ناشی از اوتیسم خود غلبه کرد و بار سنگین این بیماری را از دوش خود برداشت تا مسیری دور و دراز پیروزی را طی کند.
استولتمن به یاد می‌آورد: «تا وقتی بزرگ‌تر شدم، فکر می‌کردم تمام رفتارهایم و کارهایی که انجام می‌دادم، چه در خانه و چه بیرون از خانه، با والدین، خواهر و برادرم و غیره، عادی است؛ فکر می‌کردم بچه‌های دیگر که کارهای متفاوتی انجام می‌دهند، اشتباه می‌کنند.»
اما در نوجوانی، مشکلات اجتماعی او تشدید شد، تا اینکه «چیزی در مغز من ضربه زد» و تصمیم گرفت به نزدیکترین دوستانش در مدرسه بگوید: «از جایم بلند شدم و به هفت یا هشت دوست همکلاسیم گفتم: «بچه‌ها ببینید، من اوتیسم دارم.» واکنش آگاهانه و خونسرد بچه‌ها به او کمک بزرگی کرد؛ آنها گفتند: «چه اشکالی دارد؟ ما تو را برای آنچه که هستی دوست داریم.»
این نقطه عطف زندگی تام شد و از آن روز تا روزی که وزنه سنگین این مسابقات را بلند کرد احساس سبکی داشت. امروز او مانند سایر اعضای جامعه. در اطراف مردم احساس خوبی دارد؛ درست از آن روز بود که «زندگی تام تغییر کرد.»