این بیماری زمانی که حالت همه‌گیری (اپیدمی) پیدا می‌کند، که تغییرات جزئی در خصوصیات ویروس ایجاد شود، به صورتی است که بیشتر افراد نسبت به آن آسیب‌پذیر شوند.
همه‌گیری جهانی (پاندمی) زمانی اتفاق می‌افتد که تغییرات عمده در ویروس ایجاد می‌شود، و در این حالت بیماری می‌تواند مرگ‌های بسیاری را سبب شود.
3 نوع ویروس آنفلوآنزا، A،B و C وجود دارد. در آنفلوآنزای A احتمال همه‌گیری بیشتر است.
علائم آنفلوآنزا در 1تا 3 روز بعد از عفونت با ویروس در شخص ظاهر می‌شود که شامل:
- تب و لرز و عرق کردن.
- گلو درد.
- ضعف.
- سردرد و درد عمومی عضلات و مفاصل بدن (ساق پا و کمر).
- سرفه‌های بدون خلط که بعد ممکن است شدت بیشتری پیدا کند و خلط‌دار شود.
تفاوت‌های سرماخوردگی با آنفلونزا
آنفلوآنزا یک سرماخوردگی شدید نیست. آنفلوآنزای بیماری جداگانه‌ای است که ویروس جداگانه‌ای آن را به وجود می‌آورد.
نشانه‌های سرماخوردگی معمولا یک تا دو روز طول می‌کشد، در حالی که علائم آنفلوآنزا ممکن است تا یک هفته طول بکشد.
- آنفلوآنزا تب بالا ایجاد می‌کند و در مقابل سرماخوردگی معمولا تب خفیفی را سبب می‌شود.
- دردهای عضلانی و حملات لرز در آنفلوآنزا رح می‌دهد، اما در سرما خوردگی چنین علائمی وجود ندارد.
- سرما خوردگی سبب آب ریزش بینی می‌شود، در حالیکه شروع آنفلوآنزا معمولا با احساس خشکی در بینی و گلو همراه است.
عوارض وخیم آنفلوانزا
از جمله عوارض آنفلوآنزا اینها هستند:
ذاتالریه ثانوی باکتریایی: این عارضه زمانی اتفاق می‌افتد که باکتری به ریه هجوم می‌برد. علائم ذاتالریه شامل تنگ‌نفس،خلط سینه زرد و سبز، درد قفسه سینه و تب بالا.
گرچه این عارضه ممکن است باعث مرگ شود، به مرگباری ذاتالریه اولیه ناشی از آنفلوآنزا نیست.
ذاتالریه ناشی از خود آنفلوآنزا: بیماری خطرناکی است و تقریبا همیشه باعث مرگ شود، علائم آن شامل سختی تنفس و کبودی پوست (سیانوز) است.
التهاب مغز یا قلب: ممکن است در دوره‌ی بهبودی از آنفلوآنزا ممکن است اتفاق بیفتد.
سندروم رای: این نشانگان به التهاب مغز و تخریب کبد می‌انجامد و در 10 تا 40 درصد موارد کشنده است.
کودکان زیر 16 سال هرگز نباید آسپیرین و یا داروهای حاوی آسپیرین مصرف کنند، چرا که آسپیرین خطر بروز سندروم رای راافزایش می‌دهد.
افراد در معرض خطر عوارض
عوارض آنفلوآنزا بیشتر در میان افراد دچار بیماری‌های زمینه‌ای دیگر یا ضعف دستگاه ایمنی بروز می‌کند. آنفلوآنزا می‌تواند احتمال مرگ یا بروز عوارض وخیم ناشی از بیماری زمینه‌ای را افزایش دهد.
درمان آنفلوآنزا
در حال حاضر داروهای ضدویروسی اختصاصی برای آنفلوآنزا در دسترس است، اما کارآیی آنها خیلی محدود است.
توصیه های درمانی برای آنفلوآنزا
- در رختخواب بمانید و استراحت کنید تا وقتی که درجه حرارت بدن شما برای 48 ساعت به صورت عادی درآید.
- نوشیدن مایعات به اندازه‌ی کافی در حدی که میزان ادرار در حد طبیعی باشد.
- مصرف استامینوفن یا پاراستامول برای کنترل تب و درد. (بزرگسالان می‌توانند از آسپیرین استفاده کنند).
- استفاده از داروهای ضدویروسی در ابتدای شروع بیماری ممکن است طول و شدت بیماری را بکاهد. در مورد استفاده از این داروها با دکترتان مشورت کنید.
- تا حد ممکن از قرارگیری در برابر گرد و غبار، دود سیگار و بخارات خودداری کنید.
اگر علائمی مثل مشکل تنفسی، بالا آوردن خلط سبز و زرد، یا سردردهای شدید بروز کرد، با پزشک مشورت کنید.
واکسیناسیون آنفلوآنزا برای افراد سالمند و گروههای "در معرض خطر"
واکسیناسیون سالانه آنفلوآنزا برای این افراد توصیه می‌شود:
- افراد 65 سال و بزرگتر.
- بزرگسالان و کودکان با بیماری مزمن قلب،ریه یا بیماری کلیه یا اختلال در متابولیسم بدن(سوخت و ساز) از قبیل دیابت.
- بزرگسالان و کودکان که داروهای مهارکننده ایمنی دریافت می‌کنند، از جمله داروهای استروئیدی یا کورتونی با تاثیر طولانی‌مدت.
- افرادی که در آسایشگاه‌های سالمندان یا سایر محل‌های مراقبتی مانند آن ساکن هستند.
- افراد مبتلا به نقص ایمنی و HIV.
- افراد در ارتباط با گروههای در معرض خطر هستند، از جمله پرسنل پزشکی و پرستاری، یا کارکنان آسایشگاه‌ها و هر فردی که با افراد "در معرض خطر" از جمله کودکان شش‌ماهه و بزرگتر هم خانه است.
Better Health Channel