همشهری آنلاین - مهدی فروتن: به نقل از گاردین، باگدانوویچ که مارتین اسکورسیزی او را «نماد کامل و نقطه برخورد هالیوود قدیم و جدید» می‌دانست، در ۱۹۷۱ با فیلم سیاه و سفید «آخرین نمایش فیلم» درخشید و نامزد دریافت دو جایزه اسکار بهترین کارگردان و بهترین فیلمنامه اقتباسی شد. فیلم در هشت رشته نامزد اسکار (از جمله بهترین فیلم) بود و دو جایزه بهترین بازیگر مرد مکمل و بهترین زن مکمل را برای بن جانسن و کلوریس لیچمن به ارمغان آورد.
باگدانوویچ که در ۳۲ سالگی تا آستانه بردن دو اسکار پیش رفته بود، دو سال بعد روی صندلی کارگردانی «ماه کاغذی» نشست و برای آن نامزد دریافت جایزه بهترین کارگردان از مراسم گلدن گلوب شد. ضمن اینکه تیتم اونیل برای بازی در فیلم جاده‌ای «ماه کاغذی» جایزه اسکار بهترین بازیگر زن نقش مکمل را از آن خود کرد. تیتم ۱۰ ساله در این فیلم برابر پدرش رایان اونیل حضور داشت و تا امروز جوان‌ترین چهره‌ای است که توانسته یک اسکار رقابتی ببرد.
سه فیلم بعدی باگدانوویچ از جمله «دیزی میلر» شکست مطلق تجاری و هنری بود و او پس از سه سال گوشه‌نشینی و کناره‌گیری، با «جک قدیس» در ۱۹۷۹ و «همه آنها خندیدند» در ۱۹۸۱ بازگشتی پیروزمندانه به دنیای فیلم و سینما داشت. پس از کشته شدن ناگهانی نامزدش، باگدوانوویچ باز هم چهار سال سینما را کنار گذاشت و ماجرای این قتل را در کتاب «کشتن تک‌شاخ» روایت کرد. بعد در ۱۹۸۵ «ماسک» را ساخت که بسیار موفق بود و جایزه بهترین بازیگر زن جشنواره کن را برای شر هدیه آورد.
از دیگر فعالیت‌های این سینماگر مولف و نامدار می‌توان به بازی در مجموعه تلویزیون «سوپرانوها» و آخرین فیلم اورسن ولز در مقام کارگردان یعنی «سوی دیگر باد» اشاره کرد؛ پروژه‌ای که باگدانوویچ علاوه بر بازی در یکی از نقش‌های اصلی آن، کمک کرد پروژه پس از چند دهه به پایان برسد و سال‌ها بعد از مرگ ولز تابستان ۲۰۱۸ در هفتاد و پنجمین جشنواره فیلم ونیز برای نخستین بار به نمایش درآید و روی پرده برود.
باگدانوویچ در حوزه نویسندگی و ساختن مستند هم فعال بود و بیش از ۱۰ کتاب از خود به یادگار گذاشت؛ از جمله گفتگوهایی مفصل و عمقی با دوستانش هوارد هاکس و آلفرد هیچکاک. کارشناسان او را سینماگری می‌دانند که کارهایش بر بسیاری از فیلمسازان بزرگ و مولف تاثیر داشت.