همشهری‌آنلاین - بهروز رسایلی
با پیروزی ۳ بر صفر برابر نفت مسجدسلیمان، استقلال موفق شد قهرمانی‌اش در نیم‌فصل اول لیگ بیست‌ویکم را قطعی کند. آبی‌ها بعد از ۱۰ سال توانستند دور رفت لیگ را با صدرنشینی به پایان برسانند و این مسئله به آنها برای پیمودن ادامه مسیر خودباوری می‌دهد.
شاید نتایجی که فرهاد مجیدی در دور رفت با استقلال گرفت، برای کمتر کسی قابل تصور بود؛ مخصوصا از این جهت که آبی‌ها در تابستان لیست خروجی مفصلی داشتند و نفراتی همچون مهدی قائدی، شیخ دیاباته، محمد نادری، مسعود ریگی، فرشید اسماعیلی، داریوش شجاعیان و... را از دست دادند. خاصیت استقلال فعلی اما این است که اگرچه ستاره‌های پرشمار و تعیین‌کننده در اختیار ندارد، اما مهره‌هایش خوب با هم چفت و بست شده‌اند. این تیم با حضور گسترده بازیکنان متوسط به بالا همراه است که هر کدام نباشند، یکی با سطح کیفی نزدیک به او کار را درمی‌آورد. از این نظر شاید تیم امسال فرهاد مجیدی را بتوان با پرسپولیس افشین قطبی مقایسه کرد؛ تیمی که در لیگ هفتم به ۶ سال حسرت قهرمانی سرخ‌ها پایان داد.
تیم قطبی را یادتان هست؟
پرسپولیس افشین قطبی در لیگ هفتم دو سه ستاره اسم‌ورسم‌دار مثل کریم باقری و علیرضا نیکبخت واحدی در اختیار داشت و البته شاید بتوان حسین کعبی و محسن خلیلی را هم به این جمع اضافه کرد. در بقیه موارد اما بازیکنان این تیم مهره‌های متوسط به بالا بودند؛ کسانی که سخت است بتوان از آنها به‌عنوان «ستاره» نام برد، اما در پست خودشان عملکرد خوبی داشتند و جای خالی یکدیگر را هم به شکل مطلوب پوشش می‌دادند. دروازه‌بان‌های آن تیم مهدی واعظی و حسن رودباریان بودند که به تناوب بازی می‌کردند. خط دفاع از بازیکنانی مثل محمد نصرتی، سپهر حیدری، مسعود زارعی، شیث رضایی، حمیدرضا علی‌عسکری و... تشکیل می‌شد. در خط میانی نفراتی مثل محمدرضا مامانی، نبی‌الله باقری‌ها، بهادر عبدی، عباس آقایی، پژمان نوری، حسین بادامکی، فرزاد آشوبی و... توپ می‌زدند و در خط حمله هم کنار خلیلی و نیکبخت شاهد حضور امثال فراز فاطمی، فرهاد خیرخواه و ماته دراگه‌چوویچ بودیم. چنان که می‌بینید چنین کادری فوق‌العاده نیست، اما افشین قطبی شانس آن را داشت که خیلی از این نفرات را در بهترین فرم‌شان در اختیار داشته باشد. آن سال شاید یکی از بهترین فصول بازی نیکبخت و خلیلی بود، همینطور فرزاد آشوبی و عباس آقایی بهترین فصل فوتبالی‌شان را پشت سر گذاشتند و حتی ۲ گلر معمولی پرسپولیس هم دچار اشتباهات فاحش نمی‌شدند. اگر می‌خواهید ارزش این یکدستی را بیشتر بدانید، بهتر است به یاد بیاورید که فصل بعدش ستاره‌هایی مثل علی کریمی، ابراهیم توره، رحمان رضایی، ایوان پتروویچ و... به تیم اضافه شدند، اما قهرمان فصل قبل با تغییر ۳ سرمربی به رتبه‌ای بهتر از پنجمی دست نیافت.
شبیه استقلال امروز
استقلال لیگ بیست‌ویکم هم کم‌وبیش چنین وضعی دارد. بدون تعارف اگر قرار باشد ستاره‌های مطرح تیم فعلی را دستچین کنیم، شاید غیراز وریا غفوری، رودی ژستد و تا حدی یامگا و سیاوش یزدانی چیز دیگری گیرمان نیاید، اما استقلال کلی بازیکن متوسط به بالا و نزدیک به هم دارد که کار را درمی‌آورند؛ از دانشگر و مرادمند و آقاسی در دفاع تا زبیر نیک‌نفس، مهدی‌پور، سلمانی، چشمی، سبحان خاقانی، حسین‌زاده و... در خط میانی و البته ارسلان مطهری، آرمان رمضانی و امین قاسمی‌نژاد در خط حمله. قطعا تیم فعلی استقلال از خیلی فصول گذشته پرستاره‌تر نیست و حتی خارجی‌های این تیم هم برتر از بازیکنان خارجی قبلی استقلال مثل تیام، جباروف و شیخ دیاباته نیستند، اما مجموعه در اختیار فرهاد چفت و بست خوبی دارد و دست‌کم با بضاعت موجود لیگ، کار را به خوبی پیش می‌برد. آن تیم قطبی بعد از ۶ سال ناکامی به جام رسید؛ آیا این تیم مجیدی بعد از ۸ فصل حسرت، جام را لمس خواهد کرد؟