روزنامه‌های آمریکایی او و همسزش را نقطه‌ای نورانی در تاریکی کاترینا معرفی کرده بودند زرکری بون (Zarkery Bowen) که با خاطرات فجیع خود دست به گریبان بود، دست به قتلی فجیع زد. او همسر خود را خفه کرد، جسد او را قطعه‌قطعه کرده و تکه‌های بدن او را پخت و در نهایت خود نیز دست به خودکشی زد.
این سرباز آمریکایی 23 آگوست 2005 همزمان با طوفان کاترینا که نیواورلئان را با خاک یکسان کرد با همسرش آشنا شده و با او ازدواج کرده بود. ماجرای عجیب آشنایی آنها باعث شد تا روزنامه‌های آمریکایی این دو را به عنوان «نقطه‌ای نورانی در تاریکی کاترینا» معرفی کنند و داستان زندگی آنها در دل بازماندگان کاترینا به عنوان نقطه امیدی برای شروعی دوباره جلوه‌گر شد، اما پایان این افسانه عاشقانه، همگان را بهت‌زده کرد.
کارآگاهان جنایی پلیس پس از حضور درمحل جنایت با قطعات جسد زن جوان روبرو شدند.
در نامه‌ای که از سرباز جوان بر جای مانده است، وی زمان قتل همسرش را دو هفته قبل ذکر کرده و مدعی شده که دو هفته تمام با تکه‌های بدن وی زندگی کرده است.
وی که به عنوان سرباز در عراق و افغانستان خدمت کرده، پس از بازگشت به شدت دچار افسردگی شده بود و از وقایع تلخی که در مناطق جنگی شاهد آن بوده رنج می‌برد. بنابه این گزارش بیش از یک سوم سربازان آمریکایی که از عراق بازمی‌گردند در مدتی کمتر از یک سال روان درمانی شده‌اند. این امر نتیجه آماری تحقیقات وزارت دفاع آمریکاست. محققان، تعداد سربازان مبتلا به بیماری‌های روانی را صدها هزار نفر تخمین می‌زنند.
به اعتقاد کارشناسان، اختلالات روانی سربازان بخاطر این است که آنها کشتن و کشته‌شدن را در فاصله کم تجربه می‌کنند .اغلب آثار این فشارهای روانی تا ماه‌ها بعد از اتمام ماموریت، گریبانگیر آنهاست. این فشارهای روانی موید آن است که چندین سرباز و درجه‌دار آمریکایی پس از بازگشت از افغانستان و عراق دست به جنایت زده‌اند. از جمله این فجایع می‌توان به جنایت‌های زیر اشاره کرد.
ستوان اول روبرتونیوز دو روز پس از بازگشت از افغانستان ابتدا همسرش و سپس خود را با گلوله از پای درآورد.
ستوان اول ویلیام رایت چهار هفته پس از بازگشت از افغانستان همسرش را خفه کرد و او را در کیسه زباله به خاک سپرد.
ستوان اول براندون فلوید که از آغاز جنگ بر علیه تروریسم برای جنگ به افغانستان اعزام شده بود، پس از بازگشت، همسر خود را به ضرب گلوله از پای درآورد و سپس دست به خودکشی زد.
ترجمه مجتبی مقدسی