به گزارش همشهری آنلاین به نقل از CNN، در دوران قرنطینه که مردم از بسیاری از فعالیتهای روزمره خود بازمانده بودند، روشهای جدیدی برای گذران وقت و انجام امور کاری خود در پیش گرفتند که البته بیشتر این فعالیتها بنا به شرایط پیشآمده، در خانه و فضای بسته محدود و انحصاری خود افراد انجام میشد.
مردم در این دوران به دلیل شرایط سخت و عجیب و غیر قابل پیشبینی که برای همه در کل دنیا پیش آمده بود، به دنبال راههایی برای آسودگی خاطر و راحتی بیشتر برای گذر از این شرایط بودند. در این بین سبک لباس پوشیدن افراد هم بسیار تغییر کرد و به سمت استفاده از لباسهای گشاد و راحت با متریال سبک و طبیعی و کفشهای کتانی و اسنیکرز و صندل رفتند. لباسهایی که سابقا فقط در منزل یا باشگاههای ورزشی به تن میکردند.
اما حالا با بهتر شدن شرایط و غلبه بر ویروس کرونا و کاهش محدودیتها، در حال بازگشت به سبک زندگی قبلی با ردپای تغییرات خوبی که در دوران محدودیتهای کرونایی داشتیم هستیم. این مساله در حوزه لباس و پوشش در جهان مد بیشتر خود را نشان میدهد.
یکی از آیتمهایی که بهتازگی در پوشش چهرههای مشهور میبینیم، بازگشت کفشهای پلتفرم هستند. این کفشها به دلیل داشتن پاشنههای پهن که از جلو تا پشت پا را پوشش میدهد - بهجای اینکه فقط زیر پاشنه پا بنشیند - هم راحتتر هستند هم جذابیت کفشهای پاشنهبلند را دارند.
نیکول چاوز، یک استایلیست مشهور در این مورد میگوید: ما در این مدت با پوشیدن کفشهای کتانی و راحتی خیلی خوب کنار آمدیم، و حالا برای گذر از کفشهای کتانی، این کفشهای پلتفرم یک جایگزین عالی هستند.
داستان اختراع کفشهای پلتفرم
اما این کفشهای پلتفرم از کجا آمدهاند و پیش از اینکه در روزگار ما تا این اندازه محبوب شوند، در کجا و چه زمانی کاربرد داشتند.
محبوبیت این نوع کفشها در طول تاریخ همواره افزایش و کاهش داشتهاند. کفشهای پهن در دوران باستان در قرن ششم قبل از میلاد وجود داشتهاند و با گذشت زمان این کفشها تکامل یافتند. کفشهای چوبی آسیای شرقی هم نوع تکاملیافته این نوع کفشها هستند که زنان مانچو در دوران سلسله چینگ میپوشیدند و شامل سبکهای هندسی پرطرفدار قرن شانزدهم، معروف به چاپینز بودند.
به گفته الیزابت هملسک، مدیر و متصدی ارشد موزه کفش BATA در تورنتو، زنان نجیب در جنوب اروپا این کفشهای بسیار بلند را میپوشیدند و قد لباسهایشان را نیز بلندتر میکردند. پاشنه یک جفت ثبتشده به اندازه ۲۰ اینچ (حدود ۵۰ سانتیمتر) بود.
اعتقاد بر این است که کفشهایی با پاشنههای پلتفرم در قرن هفدهم در ایران پدید آمده است. هملسک گفت: این نوع کفشها را اسبسواران ایرانی میپوشیدند.
به گفته هملسک، از زمانی که کفشهای پاشنهبلند پلتفرم ساخته شدهاند، علاقه به استفاده از آنها در زمان ناآرامیهای اجتماعی و فشارهای اقتصادی افزایش مییابد.
اما علت این مساله چیست؟ چرا در دوران رکود گسترده اقتصادی جهان، که یک دهه پیش از آغاز جنگ جهانی دوم رخ داد، کفشها عجیب و غریب شدند؟ یا در طول بحران نفت و مشکلات اقتصادی دهه ۷۰ کفشها دوباره عجیب شدند؟ آیا وجه اشتراکی وجود دارد؟
شرکت فناوری آیبیام در سال ۲۰۱۱ در مورد اینکه چرا کفشها در دورههای چالشبرانگیز و همچنین در بحرانهای اواخر دهه ۹۰، بلندتر شدهاند، مطالعه و تحقیقی انجام داد.
ترور دیویس، کارشناس محصولات مصرفی آیبیام، میگوید: معمولاً، در یک رکود اقتصادی، کفشهای پاشنهبلند رواج مییابند، زیرا مصرفکنندگان به مدهای پرزرق و برقتر به عنوان وسیلهای برای خیالپردازی و فرار از شرایط موجود روی میآورند.
تنها کفش فانتزیای که در آن دوران طراحی شده بود، کفشی بود که توسط طراح کفش ایتالیایی سالواتوره فراگامو ساخته شد. این طراح در سال ۱۹۳۸، در دوران رکود بزرگ، کفش «رنگینکمان» را طراحی کرد با پاشنههایی با کفی چندرنگ که به بازیگری به نام جودی گارلند اختصاص داشت. این کفش با استفاده از چوبپنبه و چرم رنگی ساخته شده بود؛ مادهای که در آن زمان کمیاب بود.
با این حال، هملسک بر این باور است که کفشهای پلتفرم دوباره در دهه ۱۹۳۰ محبوبیت پیدا کردند. بسیاری از زنان در آن زمان نمیتوانستند لباسهای مجلل بخرند، بنابراین با خریدن یک کفش گرانقیمت که بتوان آن را با لباسهای زیادی پوشید، راهی برای مشارکت در روند مد از طریق یک اکسسوری بسیار گران پیدا کردند.
فراتر از مد
در سال ۲۰۲۱، باز هم به دلیل عواقبی که محدودیتهای کرونایی در پی داشته، لباسهای دوپامین (در اصطلاح لباسهایی با رنگهای تند و روشن) به یک اصطلاح پرکاربرد در مد تبدیل شده است که نشاندهنده تمایل به پوشیدن لباسهایی با رنگهای جسورتر، روشنتر و جذابتر است.
مدیر و متصدی ارشد موزه کفش BATA در تورنتو میگوید: مردم در این زمان میخواهند بیش از قبل احساس قدرتمندی کنند. و به نظر من، این کفشها همین حس را منتقل میکنند و به همین دلیل است که دوباره رونق گرفتهاند.