به گزارش همشهری آنلاین به نقل از گاردین، نمایشگاه همه چیز را از ربدشامبر صورتی روشن که شارلوت احتمالا در خانه می‌پوشیده تا موردی که به اسم کلاه زشت نامگذاری شده و در آن زمان به‌شدت مد روز بوده و برونته با آن خودش را از هوای یورکشایر محافظت می‌کرده است، در برمی‌گیرد. نمایشگاه این هفته در خانه برونته در هاوارث در یورکشایر غربی گشایش یافته و تا ژانویه سال ۲۰۲۳ ادامه خواهد داشت.
دکتر النور هاوتون، تاریخ‌شناس، نویسنده و تصویرساز که از برگزارکنندگان این نمایشگاه است، می‌گوید: «چیزی که خودم بیشتر از همه در این نمایشگاه دوست دارم، لباس صورتی او است که واقعا عجیب است. یک جور کت مجلسی با شنل همسان. این لباس زشت و صورتی است که تعدادی گل هم روی آن دیده می‌شود. خیلی توی چشم، خیلی روشن و حجیم. این لباس دقیقا مقابل هر چیزی است که در مورد شارلوت برونته تصور می‌کردید.»
این لباس می‌تواند بخشی از جهاز عروسی شارلوت وقتی در سال ۱۸۵۴ با آرتور بل نیکولز ازدواج کرد، باشد: «این لباس چیزی است که احتمالا با نیکولز در خانه در آن دیده می‌شده است. ولی کاملا لباس خانه نیست، یک جورهایی معادل ویکتوریایی است. یک لباس خودمانی است.»
لباس‌های قرمز و نارنجی و طرح‌دار هم در این نمایشگاه در کنار کلاه زشت، به نمایش درآمده‌اند؛ کلاه زشت در واقع دور کلاهی است که شارلوت باید در سفرش به لندن خریده باشد و احتمالا اولین نفری در هاورث بوده که چنین کلاهی داشته است.
هاوتون می‌گوید: «این کلاه مورد واقعا جالبی است. یک جورهایی مثل چتر آفتابی بدون دسته است. این تکه روی لبه کلاه بسته می‌شده تا صورت فرد را از آفتاب محافظت کند و مثل کلاه بچه این هم کمی پایین کشیده می‌شده است. باید بگویم نمی‌توانم تصور کنم کسی دوباره آن را بپوشد، ولی دیدن شارلوت در این لباس‌های نوآورانه و کمی دیوانه‌وار، عالی است. فقط نمی‌توانیم به هیچ وجه او را با همچنین لباس‌هایی مرتبط کنیم!»
نمایشگاه همچنین یک لباس عصر راه‌راه هم را هم نمایش داده که در طول بازسازی قبلی موزه پارسوناژ پیدا شد و تحقیقات هاوتون برای اولین بار تأیید می‌کند متعلق به شارلوت برونته بوده است. این لباس شامل یک جفت کفش بدون پاشنه چرمی منجوق کاری شده هم هست که گفته می‌شود هدیه‌ای از طرف ناشر او در نیویورک بوده است.
هاوتون توضیح می‌دهد: «احتمالا این کفش‌ها در نوشتن رمان شرلی روی او تأثیر گذاشته‌اند. در کتاب ارجاعات زیادی به موهاکس شده، جایی که این کفش‌ها از آنجا آمده‌اند.» او با همکاری دانشگاه ساوت همپتون همچنین آزمایش‌های زیادی روی پارچه این لباس راه‌راه انجام داده و مشخص شده بخشی از آن از الیاف آلپاکا ساخته شده است؛ موادی که در آن زمان بسیار پیشرفته بوده و احتمالا در همان نزدیکی دوخته شده است.
تمام این‌ها او را با جایی که در آن زندگی می‌کرد، مرتبط می‌کند و بلکه حتی با دنیایی بزرگ‌تر. این موضوع به از بین رفتن این افسانه که او در هاورث از همه جدا افتاده بود، کمک می‌کند. برای این که به سادگی نشان می‌دهد این طور نبوده است. هاوتون می‌گوید: «من فکر می‌کنم این لباس‌ها نشان از فردی وابسته و در ارتباط با دیگران دارد. این لباس‌ها که در این جا نمایش داده شده، به شکل اعجاب‌آور و ملموسی نشان می‌دهد که این پیش‌فرض غالب که برونته در تمام مدت هیچ تأثیری از دنیای به سرعت در حال تغییر، نگرفته اشتباه است. علاوه بر این این لباس ثابت می‌کنند شارلوت و مشهورترین قهرمانش تغییر ناپذیر نبوده‌اند.»
آن دینزدیل، متصدی اصلی نمایشگاه، می‌گوید: وقتی برای اولین بار شروع به کار در اینجا کردم، نمی‌توانستیم بعضی از این لباس‌ها را نمایش دهیم برای این که مردم به سادگی قبول نمی‌کردند این‌ها متعلق به خانواده برونته هستند، خیلی عجیب و غریب بودند. دیدن لباس‌هایی که این زن جوان می‌پوشیده، عکس‌العمل‌های احساسی از طرف مخاطبان به دنبال می‌آورد. این به ما یادآوری می‌کند این نویسندگان بزرگ جهانی هم انسان بوده‌اند. فکر می‌کنم این نمایشگاه و نمایش سبک لباس پوشیدن شارلوت و علاقه او به الگوها و مواد امروزی بازدیدکنندگان را غافلگیر خواهد کرد.»