به گزارش همشهری آنلاین و به نقل از وب‌سایت نیواطلس، یک مطالعه جدید این پدیده را با نگاه به بطری‌هایی که قابل استفاده مجدد هستند، مورد بررسی قرار داده است که نشان می‌دهد، آنها صدها ماده شیمیایی را در آب آزاد می‌کنند. ضمن اینکه به این مهم اشاره دارد که چرا گذاشتن این بطری‌ها در ماشین ظرفشویی ممکن است ایده بدی باشد.
این مطالعه که توسط محققان دانشگاه کپنهاگ انجام شده است، بر روی نوع بطری‌های نرم و فشرده مورد استفاده در ورزش متمرکز بود. در حالی که این بطری‌ها در سراسر جهان بسیار رایج هستند، محققان می‌گویند که شکاف بزرگی در دانش ما در مورد اینکه چگونه مواد شیمیایی از این پلاستیک‌ها می‌توانند به آب آشامیدنی نفوذ کنند، وجود دارد؛ بنابراین آنها آزمایش‌هایی را برای پر کردن این شکاف‌ها انجام دادند.
هر دو بطری نوشیدنی جدید و پرکاربرد با آب معمولی پر شده و به مدت ۲۴ ساعت قبل و بعد از قرار دادن در چرخه ماشین ظرفشویی به حال خود رها شدند. دانشمندان از طیف‌سنجی جرمی و کروماتوگرافی مایع برای تجزیه و تحلیل مواد موجود در مایع قبل و بعد از شستشوی ماشینی و همچنین پس از پنج بار شستشو با آب لوله‌کشی استفاده کردند.
سلینا تیسلر، نویسنده اول این مطالعه، می‌گوید: «آنچه پس از شستشوی ماشینی بیشتر آزاد می شود، مواد صابونی از سطح است. بیشتر مواد شیمیایی که از خود بطری آب می‌آیند پس از شستشوی ماشینی و شستشوی اضافی باقی می‌مانند. سمی‌ترین موادی که ما شناسایی کردیم در واقع پس از قرار گرفتن بطری در ماشین ظرفشویی به وجود آمدند، احتمالا به این دلیل که شستشو پلاستیک را فرسوده می‌کند و در نتیجه این شستشو، مواد شیمیایی بیشتری را آزاد می‌کند.»
دانشمندان بیش از ۴۰۰ ماده مختلف را در آب پیدا کردند که از مواد پلاستیکی به دست آمده بود و بیش از ۳۵۰۰ ماده از پودر ماشین ظرفشویی. بیشتر اینها مواد ناشناخته‌ای هستند که محققان هنوز آنها را شناسایی نکرده‌اند و حتی از آنهایی که توانسته‌اند شناسایی شوند، سمی‌بودن دست‌کم ۷۰ درصد آنها ناشناخته است.
یان اچ کریستنسن، یکی دیگر از نویسندگان این مطالعه گفت: «ما از مقدار زیادی مواد شیمیایی که پس از ۲۴ ساعت در بطری‌ها در آب پیدا کردیم، شگفت‌زده شدیم. صدها ماده در آب وجود داشت؛ از جمله موادی که قبلا در پلاستیک یافت نشده بود و همچنین موادی که به طور بالقوه برای سلامتی مضر هستند. پس از چرخه ماشین ظرفشویی، چندین هزار ماده وجود داشت.»
در میان موادی که دانشمندان در آزمایش‌های خود یافتند، نورآغازگرها بودند؛ مولکول‌هایی که اثرات سمی بر ارگانیسم‌ها دارند و بالقوه به‌عنوان مواد سرطان‌زا و مختل‌کننده‌های غدد درون‌ریز شناخته می‌شوند. آنها همچنین نرم‌کننده‌های پلاستیک، آنتی‌اکسیدان‌ها و عوامل آزاد کننده مورد استفاده در تولید پلاستیک را به همراه دی اتیل تولوامید (DEET)، رایج‌ترین ماده فعال در دافع پشه را در بطری کشف کردند.
دانشمندان بر این باورند که تنها تعداد کمی از مواد کشف شده عمدا در طول ساخت به بطری‌ها اضافه شده است. بیشتر آنها احتمالا در حین استفاده یا تولید تشکیل شده‌اند، جایی که ممکن است یک ماده به ماده دیگر تبدیل شده باشد، مانند نرم‌کننده‌ای که آنها گمان می‌کنند با تجزیه آن به DEET تبدیل می‌شود.
تیسلر گفت: «اما حتی از مواد شناخته شده‌ای که تولیدکنندگان عمدا اضافه می‌کنند، تنها بخش کوچکی از سمی بودن مورد مطالعه قرار گرفته است. بنابراین، به‌عنوان یک مصرف‌کننده، نمی‌دانید که آیا هیچ یک از موارد دیگر تأثیر مضری بر سلامت شما دارد یا خیر.»
این مطالعه به تحقیقات فزاینده‌ای در مورد اینکه چگونه انسان‌ها احتمالا مقادیر زیادی از مواد شیمیایی را از طریق تعامل با محصولات پلاستیکی مصرف می‌کنند، اضافه می‌کند و ناشناخته‌های بسیاری در این فضا را بیشتر نشان می‌دهد.
کریستنسن گفت: «ما به میزان کم آفت‌کش‌ها در آب آشامیدنی خود اهمیت زیادی می‌دهیم. اما وقتی آب را در ظرفی می‌ریزیم تا از آن آب بنوشیم، صدها یا هزاران ماده را خودمان به آب اضافه می‌کنیم. اگرچه هنوز نمی‌توانیم بگوییم که آیا مواد موجود در بطری‌های قابل استفاده مجدد بر سلامتی ما تأثیر می‌گذارند یا خیر، اما من از یک لیوان یا بطری فولاد ضد زنگ با کیفیت در آینده استفاده می‌کنم.»