به گزارش همشهری آنلاین و به نقل از وب‌سایت نیواطلس، این ماده از نانوکریستال‌های اکسید قلع ایندیم تشکیل شده است که در محلول پراکنده شده‌اند. در دمای اتاق، این نانوکریستال‌ها به لطف پیوندهای مولکولی به یکدیگر متصل می‌شوند و یک قوام ژل‌گونه را تشکیل می‌دهند. اما وقتی تا دمای 90 درجه سانتیگراد (194 درجه فارنهایت) گرم می‌شوند، این پیوندها شکسته شده و ژل دوباره به شکل مایع پراکنده می‌شود و رنگ و سایر خواص آن در این فرآیند تغییر می‌کند.
تیم محقق می‌گوید، این ژل سوئیچینگ می‌تواند به عنوان فیلترهای نوری استفاده شود که بسته به حالت ژل یا مایع، رنگ‌های مختلف نور را جذب می‌کند. این می‌تواند سیستم‌های استتار حرارتی را ایجاد کند که با تغییر ویژگی‌های مادون قرمز سطوح، اشیاء را پنهان می‌کنند یا سیستم‌های گرمایش و سرمایش دینامیکی برای فضاپیماها یا ساختمان‌ها. ضمن اینکه برنامه‌های کاربردی بالقوه می‌توانند بسیار متنوع تر از آن باشند.
نانوکریستال‌ها و پیوند دهنده‌ها را می‌توان در صورت نیاز تغییر داد. برای مثال، استفاده از پیوندهای مختلف می‌تواند ژل‌هایی را ایجاد کند که حالت‌ها را بر اساس دمای محیط، وجود سموم، میدان‌های مغناطیسی، تغییرات pH یا سایر علائم شیمیایی تغییر می‌دهند. استفاده از انواع مختلف نانوکریستال‌ها می‌تواند نحوه واکنش مواد به نور را تغییر دهد.
در کنار هم، اینها می‌توانند مواد را کاملا همه‌کاره کنند. می‌توان از آن به‌عنوان حسگری استفاده کرد که هنگام تشخیص مواد خطرناک، رنگ و حالت را تغییر می‌دهد یا به‌عنوان ظرفی برای داروها یا مولکول‌های دیگر که وقتی با محیط اسیدی اطراف سلول‌های سرطانی مواجه می‌شود، بار خود را آزاد می‌کند.
این تیم در حال حاضر در حال توسعه بیشتر مواد هستند و برنامه‌هایی برای ترکیب چندین نانوکریستال برای ایجاد ژلی که بین چهار حالت مختلف در پاسخ به سیگنال‌های شیمیایی یا تغییرات دما تغییر می‌کند، ادامه می‌دهند.