به گزارش همشهری آنلاین، ایسنا به نقل از نیو اطلس، پژوهشگران "دانشگاه کپنهاگ" دانمارک، مجموعه‌ای از نورون‌ها را در ساقه مغز شناسایی کرده‌اند که اگر با پالس‌های الکتریکی تحریک شوند، می‌توانند تحرک بیماران مبتلا به پارکینسون را بهبود ببخشند.
درمان پارکینسون بر کاهش شدت نشانه‌های بیماری تمرکز دارد. از آنجا که این بیماری با کمبود دوپامین در مغز مشخص می‌شود، رایج‌ترین درمان آن شامل داروهایی است که سطح دوپامین را افزایش می‌دهند اما با پیشروی بیماری، اثربخشی آنها کاهش می‌یابد.
"تحریک عمیق مغز"(DBS) از دهه ۱۹۹۰ برای درمان پارکینسون استفاده شده است. این روش، کاشت سیم‌های فلزی نازک در مغز را شامل می‌شود که تکانه‌های کوچکی از الکتریسیته را به نورون‌های خاصی می‌فرستد. این کار برای کاهش نشانه‌هایی مانند لرزش موثر است و حتی شاید پیشروی بیماری را کاهش دهد.
یکی از نشانه‌های بیماری که تحریک عمیق مغز برای بهبود آن تلاش کرده است، مشکلی موسوم به "انجماد راه رفتن"(freezing of walking) است. طی این دوره‌ها، بیماران احساس می‌کنند که پاهای آنها لحظه‌ای به زمین چسبیده‌اند و این مکث اغلب می‌تواند به زمین خوردن منجر شود. تلاش برای استفاده از تحریک عمیق مغز برای بهبود این موضوع و سایر مشکلات حرکتی تاکنون کم بوده و این ممکن است به این دلیل باشد که دانشمندان دقیقا مطمئن نبوده‌اند کدام ناحیه از مغز را باید هدف قرار دهند.
کنترل بیماری پارکینسون با تمرین‌های بدنی و فکری
پژوهشگران دانشگاه کپنهاگ در این پروژه سعی کردند تا هدف مطلوب را پیدا کنند. پژوهش‌های پیشین نشان داده‌اند که یک ناحیه خوب برای آغاز پژوهش ممکن است ناحیه موسوم به هسته پدنکولوپونتین (pedunculopontine) باشد. این ناحیه از ساقه مغز، سیگنال‌هایی را از مغز می‌فرستد تا حرکت‌هایی را در بدن شروع کند.
پژوهشگران در موش‌های مبتلا به بیماری پارکینسون، نواحی گوناگون و انواع سلول‌ها را به طور سیستماتیک در هسته پدنکولوپونتین هدف قرار دادند. این کار به آنها کمک کرد تا گروهی از نورون‌های تحریک‌کننده را شناسایی کنند که بسیار امیدوارکننده بود.
"دبورا ماسینی"، پژوهشگر ارشد این پروژه گفت: هنگامی که ما این نورون‌های خاص را در ناحیه هسته پدنکولوپونتین تحریک کردیم، حیوانات توانستند به طور طبیعی در مسافت‌های طولانی‌تر و با سرعت معمولی راه بروند.
اگرچه این پژوهش جالب است اما باید به یاد داشت که نتایج مشاهده شده در موش‌ها همیشه به انسان منتقل نمی‌شود. همچنین این گروه پژوهشی، موش‌هایی را مورد بررسی قرار دادند که به گونه‌ای مهندسی شده بودند تا نورون‌های آنها به پالس‌های نور و سیگنال‌های شیمیایی که روش‌های قابل دوامی در انسان نیستند، پاسخ دهند. اکنون که نورون‌های مطلوب شناسایی شده‌اند، می‌توان آنها را با تحریک عمیق مغز در انسان هدف قرار داد.
این پژوهش، در مجله "Nature Communications" به چاپ رسید.