مربی‌ها به ما گفتند که به‌زودی تکنولوژی، زندگی انسان‌ها را تسخیر می‌کند و همه‌ی کارها از طریق فضای سایبری انجام می‌شود. همه‌ی ابزار و وسایل ما هوشمند می‌شوند، حتی ممکن است دیگر خیلی چیزها، مثل مدرسه وجود نداشته باشد.
زمستان بود و هوا سرد. در مرکز هرگروه که به شکل حلقه‌ای نشسته بودیم، توی پیت‌های حلبی چند تکه چوب آغشته به نفت گذاشته و آتش زده بودند. این آتش تنها وسیله‌ی گرمایشی ما بود. چوب خشک جمع می‌کردیم و تویش می‌انداختیم تا شعله‌هایش جان بگیرند و گرم شویم؛ همین و همین! در قرن بیست‌ویکم به شیوه‌ی انسان‌های عصر حجر خودمان را گرم می‌کردیم!
نتیجه‌ی اخلاقی هم این بود که تکنولوژی ممکن است جای برخی چیزهای پیچیده را بگیرد، ولی جای چیزهای ساده را نمی‌تواند بگیرد!
حدیث گرجی
۱۶ ساله از تهران