همشهری آنلاین -یکتا فراهانی: آنچه مشخص است و همه ما هم می‌دانیم میزان ابتلا به واریانت امیکرون در بعضی نقاط دنیا از جمله ایران، همچنان بالا و رو به افزایش است.
حوریه سلیمان جاهی، استاد گروه ویروس شناسی دانشگاه تربیت مدرس می‌گوید: «شواهد حکایت از سرایت‌پذیری بیشتر این سویه هم در مقایسه با موج های قبلی کروناست. این ویروس زیرگروه‌های مختلفی دارد و بعضی از انواع آن مانند BA.2 ممکن است شدیدتر از انواع دیگر آن باشد.
همچنین توجه داشته باشیم ابتلای به امیکرون به طور قطعی باعث محافظت از ابتلای بعدی با سویه های دیگر نمی شود؛ یعنی چند هفته بعد ممکن است همان بیمار یا بیماران جدید با ویروس‌های جدیدی مواجه شوند. بنابراین در حال‌حاضر نیاز به تجهیز بیمارستان‌ها و آزمایشگاه‌ها بیش از پیش احساس می‌شود.»
به گفته این ویروس‌شناس، نظارت ناهمگون و ناکافی دردنیا همراه با فقدان تست‌های آزمایشگاهی که بتواند به طور مداوم بین ویروس‌های نزدیک به هم تمایز قائل شود، چالش‌های اساسی را برای پاسخگویی مناسب به این بیماری به همراه دارد.
حوریه سلیمان جاهی، استاد گروه ویروس شناسی دانشگاه تربیت مدرس می‌گوید: «چندین محدودیت، از جمله مشکلات نظارت غیرفعال، فقدان یا کمبود ساختار سازمانی منظم و ظرفیت آزمایشگاهی و بیمارستانی ناکافی و درمان های نابه‌جا از جمله علل مهم در شیوع و افزایش بیماری است. همچنین نبود یا کمبود قابلیت توالی‌یابی و تعیین ژنوتیپ در اغلب آزمایشگاه های دنیا برای شناسایی کروناویروس و سایر عوامل بیماری‌زای نوظهور، در شیوع بیماری‌ها مساله قابل تاملی برای اتخاذ راهکار مناسب برای آینده است.»
به گفته او، همچنین سیستم گزارش‌دهی هم در دنیا متفاوت است. اگرچه در بسیاری از کشورها گزارش اجباری بیماری‌های فوق، مدنظر مسوولان است؛ اما گزارش‌های موردی اغلب پیگیری نمی‌شوند و به فراموشی سپرده می‌شوند.
در رویارویی با بیماری‌ها هم در بدن آنتی‌بادی‌های اختصاصی آنتی‌ژن تولید می‌شوند، با کمک بقیه سیستم ایمنی این آنتی بادی ها کار می‌کنند تا پاتوژن را از بین ببرند و بیماری را متوقف کنند. ولی آنتی‌بادی‌های تولید شده علیه یک عامل بیماری‌زا معمولاً در برابر عامل بیماری‌زای دیگر و حتی گاهی مشابه محافظت نمی‌کنند؛ مگر زمانی که دو عامل بیماری‌زا بسیار شبیه یکدیگر باشند.
سلیمان جاهی می‌گوید هنگامی که بدن در پاسخ اولیه خود به آنتی‌ژن آنتی بادی تولید می‌کند، سلول های حافظه تولیدکننده آنتی‌بادی را نیز ایجاد می‌کند که حتی پس از شکست عامل بیماری‌زا توسط آنتی‌بادی‌ها، باقی می‌مانند. اگر بدن بیش از یک بار در معرض همان عامل بیماری‌زا قرار گیرد، پاسخ آنتی بادی بسیار سریع‌تر و مؤثرتر از دفعه اول تولید می شود؛ زیرا سلول‌های حافظه آماده پمپاژ آنتی‌بادی علیه آن آنتی‌ژن هستند.
در عفونت‌های ثانویه یا بعدی، تیترآنتی‌بادی بعد از چند روز تولید و افزایش می‌یابد و به سطوح بسیار بالایی (بسیار بیشتر از عفونت‌های اولیه) می‌رسد. این آنتی بادی‌ها برای مدت طولانی حتی تا سال‌ها باقی می‌مانند. اما گاهی این آنتی‌بادی‌ها پاسخ چندان موثری القا نمی‌کنند. بنابراین در این موارد خصوصا در افراد با ایمنی ضعیف لازم است توجه به واکسیناسیون و مراقبت های دیگر با جدیت بیشتر پیگیری و انجام شود.