به گزارش همشهری آنلاین، ایسنا به نقل از دیلی‌میل، ماسک شرکت اسپیس‌ایکس را با هدف تبدیل بشر به گونه‌ای چند سیاره‌ای در سال ۲۰۰۲ تاسیس کرد.
این میلیاردر از جزئیات یک سکونتگاه مریخی، از جمله ایده ساخت گنبدهای شیشه‌ای که به عنوان زیستگاه‌های موقتی برای انسان‌ها عمل می‌کنند تا زمانی که مریخ به نحوی برای سکونت آماده و زمینی‌سازی شود و همچنین استفاده از مزارع آب‌کشت برای تولید میوه و سبزیجات سخن گفته است. آب‌کشت شیوه‌ی کشت گیاه بدون خاک است. در این نوع کشت متخصصان نیازهای غذایی گیاه را اندازه‌گیری کرده و به جای خاک با استفاده از آبی که به گیاه داده می‌شود با افزودن عناصر ریزمغذی و درشت‌مغذی و نگه داشتن گیاه توسط مواد نگهدارنده بی‌اثر عملاً نیاز به خاک را منتفی می‌کنند.
از آنجایی که به نظر می‌رسد موشک مریخی استارشیپ به زودی اولین پرواز آزمایشی مداری خود را در سال جاری به انجام برساند و هدف آن سفر بدون خدمه در سال ۲۰۲۴ است، کارشناسان نگاهی به آنچه برای سکونت در مریخ نیاز داریم می‌اندازند.
جان کی استریکلند، از انجمن ملی فضایی، در مقاله‌ای که برای "Space Review" نوشته است می‌گوید: تعداد افرادی که با مصرف گوشت و ماهی می‌توانند در گنبدهای شیشه‌ای زندگی کنند نصف کسانی خواهد بود که رژیم غذایی وگان دارند. یک کلنی متشکل از ۵۰۰۰ نفر که از رژیم غذایی گیاهی استفاده می‌کنند، می‌توانند از یک مزرعه سه دهم مایل مربعی استفاده کنند.
یک مستعمره جدید توسط سه معمار برای مریخ طراحی می‌شود
ماسک به تایم گفته است که در اولین مرحله استعمار مریخ مردم باید به رژیم گیاهخواری روی بیاورند اما گام بزرگ بعدی ساخت یک شهر خودکفا و بردن حیوانات و سایر موجودات زمینی به مریخ است. درست شبیه به کشتی نوح. البته ما بیش از یک جفت خواهیم برد.
استریکلند نوشت که برای رسیدن به هدف ماسک، پیش از آن که بتوان غذا تولید کرد باید ۵۰۰۰ سفر انجام شود که در هر کدام ۲۰۰ تن محموله حمل می‌شود. هنگامی که تمام تجهیزات منتقل شد، می‌توان کار بر روی تولید غذا را آغاز کرد. او می‌گوید برای هر نفر ۱۸۵ متر مربع زمین و ۱۰۰ کیلووات انرژی لازم است. این بدان معناست که برای خدمه‌ای ۱۰۰ نفره که ساخت و ساز اولیه را انجام دهند باید ۱۰ مگاوات انرژی و ۲۰ هزار متر مربع زمین داشت.
او پیشنهاد کرد مساحتی حدود ۹۳ هزار متر مربع، که در چهار طبقه مساوی پراکنده شده است، برای تغذیه ۵۰۰۰ نفر با رژیم گیاهخواری کافی است. وی افزود که مقدار قابل توجهی نیرو برای پشتیبانی از ۵۰۰۰ نفر مورد نیاز است. استریکلند با اشاره به نیاز به تولید انرژی برای وسایل نقلیه و رفت و برگشت گفت: «مقدار زیادی نیرو نیز برای تولید سوخت مورد نیاز خواهد بود. این نیرو باید از شکافت، همجوشی یا آرایه‌های خورشیدی فضایی به دست آید، زیرا هیچ سوخت فسیلی در مریخ وجود ندارد، و برپایی آرایه‌های خورشیدی زمینی عظیم در نور ضعیف خورشید در مریخ کار دشواری است.
برخی از این انرژی نیز باید برای حمایت از زمین‌شناسان صرف شود. تا به دنبال مناطق دارای ذخایر معدنی مفید برای تولید مواد مورد نیاز برای ساخت‌وساز بگردند. او پیشنهاد می‌کند که ناسا به جای اینکه به تنهایی کار کند، باید با اسپیس‌ایکس همکاری کند. استریکلند نوشت که با بزرگ‌تر شدن سکونتگاه در مریخ، اهمیت آن در ذهن مردم روی زمین بیشتر می‌شود و این سیاره به خانه دوم بشریت تبدیل می‌شود.
"زمینی‌سازی"(terraforming) به آماده‌سازی جو، دما، مکان‌نگاری پوسته یا بوم شناسی یک سیاره یا قمر به سبک کره زمین برای زندگی انسان می‌گویند. پیش‌تر الان ماسک از ارسال سلاح‌های هسته‌ای به مریخ به عنوان راهی برای ایجاد اثرات گلخانه‌ای و کمک به غلیظ‌تر شدن جو سخن گفته است. با این حال او معتقد است که این اتفاق به سرعت رخ نخواهد داد و تغییر اکوسیستم یک سیاره صدها تا هزاران سال به طول خواهد انجامید و تا آن زمان نیاز به گنبدهای شیشه‌ای از بین نخواهد رفت.