براساس رای‌گیری مجله «نیچر» یک‌پنجم از 1400 فرد پرسش‌شونده به مصرف چنین داروهایی اقرار کرده‌اند که دانشجویان و افراد شاغل در کارهای شیفتی از این دسته‌اند. «ریتالین» دارویی شیمیایی است که برای درمان «اختلال توجه» در کودکان ساخته شده است و تنها با تجویز روانپزشکان قابل دستیابی است با این حال بیشتر این افراد با شگرد‌های مختلف یا خرید اینترنتی توانسته‌اند به این دارو دسترسی پیدا کنند.
به عقیده پروفسور «باربارا ساهاکیان» استاد روان‌شناسی دانشگاه کمبریج به‌دلیل گرایش روز‌افزون جوانان به چنین داروهایی انجام یک بررسی جامع برای تعیین میزان دقیق خطر این دارو‌ها ضروری است. زیرا معلوم نیست که این دارو‌ها در بدن افراد سالم چه واکنش‌هایی را برمی‌انگیزاند و یا چه پیامد‌هایی دارد؟
اگرچه در یک حالت کلی موضع منفی و متعصبانه گرفتن در برابر داروهایی که بتوانند فعالیت‌های مغزی ما را تقویت کنند و ما را برای انجام بهتر کارها یاری برسانند کار مناسبی به‌نظر نمی‌رسد اما باید به این نکته نیز دقت کرد که عارضه چنین داروهایی و آسیب‌های مغزی آنها هنوز ناشناخته مانده‌اند. اما سؤال مهم‌تر اینجاست که آیا ما برای به کار انداختن همه توانایی‌های مغزی و افزایش بهره‌وری ذهن واقعا نیازی هست که به دارو‌ها وابسته باشیم؟