به گزارش همشهری آنلاین و به نقل از وب‌سایت نیواطلس، یکی از جنبه‌های ناامیدکننده فناوری فضایی مدرن این است که ماهواره‌ها، در نهایت، اقلام دور ریختنی بسیار گران‌قیمتی هستند که اغلب تبدیل به زباله می‌شوند، حتی اگر سال‌ها عمر بالقوه آنها باقی مانده باشد. این به این دلیل است که هر ماهواره یک دستگاه مستقل است که با همه چیزهایی که برای نگه داشتن آن در ایستگاه و عملکرد نیاز دارد به فضا پرتاب می‌شود.
همه اینها خوب است، اما زمانی که پیشرانه‌های ماهواره تمام شود یا برخی از اجزای حیاتی دچار اختلال شوند، کار تمام است. حتی اگر هر قسمت دیگر فضاپیما هنوز خوب باشد، یک مخزن سوخت خالی یا یک آنتن پر زرق و برق تبدیل به یک توده آلومینیومی گران قیمت می‌شود.
بر اساس ماموریت نورث‌روپ گرومن (MEV-1)، MRV همراه با MEP با فراهم کردن وسایلی برای بازدید، تعمیر و پر کردن ماهواره‌ها، این موضوع را تغییر می‌دهد. MRV می‌تواند به ماهواره‌های قدیمی متصل شود و دارای یک بازوی روباتیک برای عملیات تعمیر و نصب MEP است؛ یک دستگاه تقویت پیشرانه که می‌تواند عمر مفید یک ماهواره ۲۰۰۰ کیلوگرمی را در مدار ژئوسنکرون (مدار زمین‌آهنگ) ۶ سال افزایش دهد.
بر اساس توافق جدید، اسپیس لجستیک، MRV را برای بازدید از ماهواره‌های تحت مالکیت و اداره اوپتوس که MEP را برای فضاپیماهای خود خریداری و راه‌اندازی کرده، ارسال می‌کند. در همین حال، اسپیس‌ایکس خدمات پرتاب را به شرکا ارائه خواهد کرد. اولین پرتاب برای سال ۲۰۲۴ برنامه‌ریزی شده است و شامل یک MRV و چندین MEP است که یکی از آنها در سال ۲۰۲۵ در ماهواره Optus D3 نصب می‌شود.
به گفته نورتروپ‌گرومن، این اولین باری است که یک فضاپیمای روباتیک برای بازرسی و تعمیر ماهواره‌ها و نصب MEP در ایستگاه در مدار زمین‌آهنگ باقی می‌ماند.