همه فکر می‌کردند اومیکرون نوعی سرماخوردگی بسیار ساده است که خودبه‌خود رفع می‌شود. پنج روز هم بیش‌تر طول نمی‌کشد و بعد از پنج روز، می‌توانید بروید پی کار و زندگی. چون علائم اومیکرون شبیه سرماخوردگی است. بسیاری از آدم‌ها همان‌طور رفتند پی کار و زندگی و گفتند: «بی‌خیال!»
اما این سویه‌ی جدید واقعاً خطرناک است. چرا؟ چون یک فرد آلوده می‌تواند ۵۰۰ نفر را آلوده کند و ماندگاری این نوع ویروس روی سطح و پوست، بسیار زیاد است. آمار مرگ از اومیکرون زیاد شد و متخصصان گفتند، چه‌کسی گفته است که پنج روز قرنطینه و تمام...؟
سازمان جهانی بهداشت گفته است: «سیاست پنج روز قرنطینه اشتباه است و هرکسی که مبتلا به اومیکرون شده باید ۱۴ روز قرنطینه شود. اگر فردی تست کرونایش مثبت شده ولی علائم نداشته باشد، باید یک هفته خود را قرنطینه کند. اگر شرایط گرفتن تست نیست، بعد از ۱۰ روز اگر بیماری هیچ علائمی نداشت، می‌تواند با استفاده از دو ماسک و رعایت فاصله در مکان سربسته با تهویه‌ی خوب در محل کار حاضر شود.»
پدر و مادر من هم هردو دچار اومیکرون شده‌اند، صدایشان گرفت و گلودرد داشتند و تب و لرز. پدرم به محل کارش زنگ زد و ماجرا را خبر داد و آن‌ها گفتند: «اشکالی ندارد و استراحت کن، ان‌شاءالله زود خوب بشوی.» اما مادرم که حسابدار یک شرکت است، دچار مشکل شد. چون رئیس شرکت گفت: «خانم محترم، این‌روزهای اسفند که حساب و کتاب شرکت را باید درست کنیم چه‌وقت بیماری است؟ زود بیایید سر کار!»
حالا مادرم برای این‌که کارش را از دست ندهد، با دو ماسک هرروز با حال بیمار به سرکار می‌رود. حتماً برنامه‌ی اکسل را باز می‌کند و عددها و رقم‌ها را جمع و تفریق می‌کند. حالا نمی‌دانم چند نفر از همکارانش به‌خاطر حضور مادر من بیمار می‌شوند؟ خب چرا ما با این کارها، آتش اومیکرون را شعله‌ور می‌کنیم؟ اسفند یا هروقت دیگر، اگر رعایت نکنیم که این قصه مثل داستان‌های ژانر وحشت، هی ادامه پیدا می‌کند و هی آدم می‌کشد و هی روزگار ما را تلخ‌تر می‌کند.
تاریخ انتشار: ۱۰ اسفند ۱۴۰۰ - ۲۰:۰۸
هفته‌نامه‌ی دوچرخه: سال ۱۴۰۰ دارد تمام می‌شود، در حالی که این‌روزها اومیکرون شهرهای ایران را سرخ کرده است. اولش خیلی خوب این سویه‌ی کرونا (اومیکرون) را نمی‌شناختیم.