به گزارش همشهری‌آنلاین به نقل از شفقنا، این تحلیلگر سیاسی با اشاره به استراتژی غرب در نبرد با روسیه- که بر اساس اتحاد دنیا علیه پوتین و اعمال تحریم‌های گسترده با هدف فروپاشی اقتصادی این کشور- بنا شده؛ درباره این که آیا در مواجهه با روسیه تحریم‌های غرب کارامد خواهند بود یا نه؛ نمونه‌های تاریخی چنین سیاستی را مرور کرده است. به عقیده او به رغم فشاری که تاکنون به اقتصاد روسیه وارد شده و مثلا ارزش برابری روبل را به شدت کاهش داده؛ اما؛ از این رو که تاکنون تحریم‌های اقتصادی به ندرت کشورهای دیگر را مجبور به تغییر مسیر یا تغییر رژیم کرده، در مورد روسیه نیز امیدواری در مورد فرجام این تحریم‌ها تا حد زیادی خوش‌بینانه به نظر می‌رسد. تازه؛ آن معدود تحریم‌های موثر و موفق، مانند تحریم‌های گسترده اعمال‌شده علیه آفریقای جنوبی در دوران مبارزه با آپارتاید نیز زمانی اتفاق افتاده‌اند که دنیا متحد و هم‌صدا این تحریم‌ها را به شکل جامع اجرا کرده؛ و از آن‌جا که در مورد روسیه بعید است این اجماع جهانی مشاهده شود و مثلا چین، هند و کشورهای حاشیه خلیج فارس از نظام تحریم‌ها پیروی کنند، نمی‌توان زیاد به کارامدی تحریم‌ها در طولانی‌مدت امید بست.
به عقیده فرید زکریا؛ یکی از کارهایی که انجام‌شان می‌تواند محاسبات ولادیمیر پوتین، رئیس‌جمهور روسیه را تغییر دهد، تحریم صنعت نفت و گاز روسیه و قطع کامل هر نوع خریدی در این زمینه از روسیه است. به خصوص که پوتین این عرصه را دلیل و ابزار برتری خود در این جنگ جدید به شمار آورده. یعنی یک منبع لایزال ثروت- که می‌تواند به او و دولتش کمک کند از هر طوفانی زنده و سالم بیرون آیند. در واقع این نویسنده بر این باور است که روسیه که تاکنون تمام تحریم‌ها را- صرفا به این دلیل که کاری به کار فروش انرژی این کشور در بازارهای جهانی نداشته‌اند- به سلامت پشت سر گذاشته، از این دور جدید از تحریم‌ها هم، اگر به همان سیاق سابق پی گرفته شوند، خواهد رست. مگر این که تحریم‌های مالی جوری طراحی شوند که جلوی روسیه را در زمینه فروش انرژی به جهان بگیرند- که همین یک کار به تنهایی توان و انرژی زیادی از پوتین و یارانش خواهد گرفت.
ستون‌نویس واشنگتن‌پست البته در این که آیا غرب قادر به تحریم انرژی روسیه خواهد شد، ابراز ناامیدی کرده و می‌گوید که به حکم منطق این اتفاق رخ نخواهد داد. شاهد اصلی مدعای این تحلیلگر سیاسی شناخته‌شده هم هراس غرب از ایجاد یک بحران انرژی- مانند دهه ۱۹۷۰- است. بحرانی که اگر ایجاد شود و به خصوص به بالا رفتن قیمت‌ها منجر شود، سبب نارضایتی عمیقی در اروپا و آمریکا خواهد شد.
با این حال از نگاه فرید زکریا وضعیت امروز شبیه دهه ۱۹۷۰ نیست و آمریکا به عنوان بزرگ‌ترین تولید کننده نفت و گاز در جهان اهرم فشار مناسبی برای افزایش تولید و صادرات و جلوگیری از غلطیدن دنیا به مخمصه‌ای از نوع مخمصه دهه هفتاد و تکرار اوضاع بحرانی آن سال‌های سخت دارد.
زکریا در این زمینه به ترس جو بایدن از تکرار تجربه مصائب جیمی کارتر اشاره می‌کند- که البته چنین هراسی دلیل منطقی ندارد و به واسطه بی‌توجهی به این واقعیت شگفت‌انگیز است که موقعیت بایدن بیشتر از این که یادآور جیمی کارتر باشد، شبیه پادشاه عربستان سعودی جلوه می‌کند.
در سطور بعدی با اشاره به این که آمریکا باید با تسریع در تولید و صادرات نفت، جایگزینی امن برای انرژی روسیه رو کند، تسهیل روند گازرسانی به اروپا را به عنوان مهم‌ترین راه غلبه بر این چالش عظیم بین‌المللی عنوان کرده است. دستاوردی که بی‌تردید با تشویق کشورهایی مانند ژاپن و کره جنوبی برای انتقال بیشتر گاز طبیعی مایع خود به اروپا، و البته مهم‌تر از آن، استفاده از تمام ظرفیت دنیا برای غلبه بر این معضل قابل حصول می‌تواند باشد.
به عبارت بهتر به گفته فرید زکریا بایدن باید دو منبع بزرگ نفتی دنیا را به بازار انرژی برگرداند. منظور رفع یا تعلیق تحریم‌هایی است که دونالد ترامپ علیه ونزوئلا و جمهوری اسلامی ایران وضع کرده، و حالا حداقل در مورد ایران، با احیای توافق هسته‌ای می‌توان دوباره این کشور را به بازار برگرداند. اصلاح رابطه آمریکا با عربستان سعودی و امارات متحده عربی و درخواست از این دو کشور برای افزایش تولید دیگر راهی است که می‌تواند از میزان آسیب‌های حاصل از حذف روسیه از بازار انرژی جهان بکاهد.
در پایان یادداشت، فرید زکریا گفته‌ای از چرچیل، نخست‌وزیر ضد کمونیست بریتانیا در زمان جنگ دوم جهانی را نقل کرده- که بعد از حمله آدولف هیتلر به اتحاد جماهیر شوروی گفته بود اگر هیتلر به جهنم حمله کند من با شیطان هم‌پیمان خواهم شد؛ و افزوده: تنها کار آمریکا باید حمایت از تمام انرژی‌های غیرروسی باشد. سیاستی که در صورت اجرای درست پاشنه آشیل واقعی پوتین را عیان کرده و ضربه سختی به او خواهد زد.