به گزارش همشهری آنلاین به نقل وب‌ام‌دی این شیوه که آن را «ترموپلاستی برونشی» می‌نامند عضلات صاف را در مجاری هوایی را تحلیل می‌برد و مانع از انقباض آنها و ایجاد حمله آسم می‌شود. سازمان غذا و داروی آمریکا این شیوه را در سال ۲۰۱۰ برای درمان بزرگسالان مبتلا به آسم شدید تایید کرد.
در حدود ۵ تا ۱۰ درصد از افراد دچار آسم، نمی‌توان بیماری را با داروها، وسائل استنشاقی و سایر درمان‌ها کنترل کرد.
اکنون یک کارآزمایی بالینی جدید در آمریکا در حدود ۳۰۰ بیمار نشان می‌دهد که پنج سال پس از درمان با این شیوه علائم بیماران بهبودی قابل‌توجهی پیدا کرده است. این بیماران دچار حملات کمتر آسم شدند، نیاز کمتری به مراجعه به بخش اورژانس و بستری شدن پیدا کردند و کمتر داروی کورتونی یا استروئیدی مصرف کردند.
دکتر جفر چاپ، استاد پزشکی در دانشگاه ییل در آمریکا و سرپرست این بررسی گفت: «داده‌های به دست آمده از بررسی‌های متعدد نشان می‌دهند که این شیوه موثر است و اثرات برای پنج سال دوام پیدا می‌کند و عوارض جانبی عمده‌ای ندارد . به نظر من این یافته‌های از این نظر که ترموپلاستی برونشی باید همچنان در بیماران متناسب استفاده شود، حمایت می‌کند.»
به گفته چاپ، گرچه شمار داروهای جدید «بیولوژیکی» برای درمان آسم در حال افزایش است و حملات آسم را در بسیاری از بیماران کاهش می‌دهند، اما «ترموپلاستی برونشی» برای کسانی که به این داروها پاسخ نمی‌دهند، مفید است. برخی از افراد هم با هر دو روش درمان می‌شوند.
در ترموپلاستی برونشی، یک جرایح یک سوند یا کاتتر را که در سر آن یک «بسکت» چهارشاخکی قرار دارد. این شاخک‌ها هنگامی که با دیواره‌های مجاری هوایی تماس پیدا می‌کنند، باز می‌شوند. سپس حرارت ناشی از امواج‌ردایویی ساطع‌شده لایه عضلانی زیر پوشش داخلی مجاری هوایی را تحلیل می‌برد، بنابراین این عضلات نمی‌توانند منقبض شوند و با تنگ کردن این مجاری باعث حمله آسم شوند. این شیوه در واقع باعث شکل‌دهی دوباره راه‌های هوایی بیمار می‌شود.
یافته‌های این بررسی در شماره ماه مارس ژورنال CHEST منتشر شده است.
آسم نتیجه التهاب پوشش داخلی راه‌های هوایی است. این التهاب دارای اجزای بسیاری است و به این علت کنترل آن مشکل است. معمولا پزشکان بیماران را با داروهای ضدالتهابی و داروهای گشادکننده راه‌های هوایی درمان می‌کنند.
هنوز مشخص نیست که چرا برخی از بیماران به این درمان‌ها پاسخ نمی‌دهند؛ شاید علت این باشد که بخش‌های متفاوت مسیرهای التهابی در برخی از بیماران به خوبی کنترل نمی‌شوند. این تفاوت به دستگاه ایمنی و ژنتیک دستگاه ایمنی مربوط می‌شود که بسیاری از ابعاد آن روشن نیست
کارشناسان می‌گویند این شیوه مانند هر شیوه درمانی دیگری باید برای بیماران مناسب و بوسیله متخصصان ریه دارای تجربه استفاده از آن انجام شود.
این عمل در سه مرحله با فاصله یک ماه کامل می‌شود و هر بار یک بخش ریه‌ها درمان می‌شود. یک خطر بالقوه برای بیماران هنگام درمان با این شیوه، بروز حمله شدید آسم، خونریزی و نیاز به استفاده از دستگاه تنفس مصنوعی است، اما این بررسی نشان داد که در طول سال‌های پیگیری این خطر به شدت پایین آمده است.