همشهری آنلاین - مهدی فروتن: بیش از ۵۰۰ سال از درگذشت یکی از بزرگ‌ترین هنرمندان و نقاشان تاریخ ایتالیا و جهان در دوم ماه می ۱۵۱۹ می‌گذرد؛ چهره‌ای که گرچه با آفریدن برخی از مهم‌ترین و گران‌ترین تابلوهای تاریخ شناخته می‌شود اما برخی ریزه‌کاری‌های زندگی و کارنامه‌اش کمتر به رسانه‌ها راه یافته و مردم درباره آنها چندان نمی‌دانند.
یکی از این نکته‌ها، قبر داوینچی است که گرچه ابتدا همه می‌دانستند کجاست اما از اوایل قرن ۱۹ ماجراهایی رخ داد که محل دفن او از بین رفت و ناپیدا شد. در جریان انقلاب فرانسه در سال‌های پایانی قرن ۱۸، کلیسای سن-فلورنتین هم جایگاه برخورد انقلابی‌ها و مخالفان بود و تا حدودی تخریب شد. با این حال، قبر نقاش نامدار ایتالیایی هنوز پیدا بود. تا اینکه چند سال بعد میزان خرابی‌های کلیسا به مرز نابودی کامل رسید و این‌گونه بود که محل دفن داوینچی هم برای همیشه از بین رفت.
لئوناردو در ۶۵ سالگی به دعوت و پیشنهاد شاه فرانسیس اول به خدمت دربار پادشاهی فرانسه درآمد و در ۱۵۱۶ برای همیشه زادگاه خود ایتالیا را ترک کرد. او سه سال پایانی زندگی را در منطقه کلو-لوسی گذراند و برای دربار و قصر پادشاه جوان طرح‌هایی پیاده کرد که ترکیبی از سنت‌های معماری ایتالیایی و فرانسوی بود. گرچه این پروژه هرگز به نهایی نشد و بی‌سرانجام ماند.
«شام آخر» داوینچی (۱۴۹۵ تا ۱۴۹۸) از شناخته‌شده‌ترین و معتبرترین نقاشی‌های تاریخ هنر جهان است و ارزش آن از به تصویر کشیدن رویکردهای متفاوت ۱۲ حواری حضرت مسیح سرچشمه می‌گیرد؛ پیامبری که می‌دانست یکی از آن ۱۲ نفر به او خیانت خواهد کرد. نقاشان و هنرمندان بی‌شمار در تاریخ تحت تاثیر این تابلو بی‌نظیر قرار گرفته و شگفتزده شده‌اند.
داوینچی را از بزرگ‌ترین نقاشان تاریخ می‌دانند؛ کسی که نقشه‌کش، طراح، مهندس، دانشمند، نظریه‌پرداز، تندیس‌ساز و معمار هم بود و از چهره‌های بزرگ و نام‌آور دوران رنسانس. او علاوه بر کشیدن «مونا لیزا» و «شام آخر»، آفریننده گران‌ترین تابلو نقاشی تاریخ است. «سالواتور موندی» در حراجی کریستیز نیویورک ۲۰۱۷ با رقم بیش از ۴۵۰ میلیون دلار چکش خورد.