به گزارش همشهری‌آنلاین، تیم ملی آمریکا را برای اینکه بهتر بشناسیم کافی است برخی بازیکنان مشهور این تیم را فهرست کنیم؛ کریستین پولیسیک که جزو خریدهای گران‌قیمت سال‌های اخیر چلسی از دورتموند بوده، سرجینیو دست، مدافع راست بارسلونا که با آمدن دنی آلوز موقعیتش در این تیم به خطر افتاده و مک‌کنی که در خط هافبک یوونتوس بازی می‌کند. این ۳ستاره با بازیکنان ما خیلی فاصله زیادی ندارند. دست یک مدافع راست خیلی معمولی و کمی خشن است، مک‌کنی در حد بالایی فوتبال بازی نمی‌کند ولی پولیسیک واقعا بازیکن خوبی است و فوتبالی جذاب و تماشاگرپسند ارائه می‌دهد.
او محبوب‌ترین بازیکن ایالات متحده است و پیراهن‌هایش از پیراهن رونالدو و مسی هم بیشتر به فروش رفته. پولیسیک ۲۳ساله ۱۰۵بازی برای چلسی انجام داده و ۲۳گل برای آبی‌های لندن به ثمر رسانده است. او با چلسی قهرمان لیگ‌قهرمانان، سوپرلیگ اروپا و جام باشگاه‌های جهان شده است. او روی هم رفته ۲۳۲بازی باشگاهی برای چلسی و دورتموند انجام داده و ۴۲گل به ثمر رسانده است. او ۴۸بازی هم برای تیم ملی بزرگسالان آمریکا انجام داده و ۲۱گل ملی هم در کارنامه دارد. او ۴۴بازی هم در رده‌های پایه برای آمریکا انجام داده و ۲۲گل به ثمر رسانده است. او در چلسی و تیم ملی آمریکا پیراهن شماره ۱۰را بر تن دارد و بدون شک خطرناک‌ترین بازیکن تیم ملی آمریکا به‌حساب می‌آید.
آمریکا جدا از بازیکنانی که ما می‌شناسیم، بازیکنان گمنام‌تری را در تیم‌های بزرگ دارد. زک استیون، دروازه‌بان ۲۷ساله این تیم با ۲۹بازی ملی عضو تیم منچسترسیتی است. در خط دفاعی انتونی رابینسن را در فولام دارد و چند بازیکن گمنام در بواویشتا، تروا، رنجرز، تنریف و بیله‌فلد. آمریکایی‌ها یک‌پدیده هم دارند به نام تایلر آدامز که در لایپزیش بازی می‌کند، یونس مصاح بازیکن والنسیا و جانلوکا بوسیو که ایتالیایی‌الاصل و عضو تیم ونتزیا است. ریکاردو پپی از آگزبورگ، جووانی رینا که ۲سال پیش پدیده دورتموند بود و هنوز در همان سطح باقی مانده و پیشرفت بیشتری نکرده و یک بازیکن سرشناس‌تر به نام تیموتی وه‌آ که پسر ژرژ وه‌آی بزرگ و رئیس‌جمهور کنونی کشور لیبریا است در خط حمله این تیم بازی می‌کنند. بقیه بازیکنان از لیگ حرفه‌ای آمریکا به تیم ملی دعوت شده‌اند.
آمریکا در دور انتخابی جام جهانی تنها ۳امتیاز کمتر از کانادا و مکزیک که سهمیه‌های اول و دوم کونکاکاف را در جام جهانی اشغال کردند، کسب کرد و اگر در بازی آخر کاستاریکا را می‌برد، هم‌امتیاز با این دوتیم می‌شد و اگر ۳بر صفر کاستاریکا را برده بود، با تفاضل گل بهتر نسبت به کانادا در صدر قرار می‌گرفت. به همین اندازه، فاصله این تیم با کاستاریکای رده چهارمی که با نیوزیلند به پلی‌آف رفته، کم و تنها ۳امتیاز بود.
مربیگری این تیم از سال۲۰۱۸ به این‌سو بر عهده گرگ برهالتر، بازیکن سابق تیم ملی آمریکا و مونیخ ۱۸۶۰ است. یک چهره آشنا هم در کادر فنی این تیم دیده می‌شود. الکساندر نوری به‌تازگی به‌عنوان دستیار دوم به کادرفنی تیم ملی آمریکا اضافه شده. نمی‌دانیم آیا او از تیم ملی ما شناختی دارد یا نه چون چندبار از پرسپولیس و تیم ملی پیشنهاد داشت اما معامله‌اش نشد. او در تیم‌هایی مثل وردربرمن، هرتابرلین، اینگول‌استات و تیم یونانی کاوالا سابقه سرمربیگری یا دستیاری دارد.
آمریکا ۱۱بار در جام جهانی حاضر بوده که نخستین آن در سال۱۹۳۰ و همان دوره اول بود و چون تیم‌های کمی در رقابت‌های آن دوره شرکت کرده بودند، آمریکا سوم شد. آمریکایی‌ها در جام جهانی۱۹۵۰همین انگلیس را یک بر صفر بردند. بهترین عملکرد بعدی آمریکا در ادوار جام جهانی به سال۲۰۰۲برمی‌گردد که جام جهانی عجیبی بود و کره‌جنوبی و ترکیه تا مراحل بالا پیش رفتند و خود همین آمریکا هم تا یک‌چهارم بالا رفت و در نهایت هشتم شد. در مجموع در ۳۳بازی در ادوار مختلف جام جانی، ۸برد، ۶تساوی و ۱۹باخت برای این تیم به‌دست آمده، ۳۷گل زده و ۶۲گل خورده. آمریکایی‌ها از سال۱۹۹۴که میزبان جام جهانی بودند، تنها در دوره قبلی یعنی سال۲۰۱۸جواز حضور در جام جهانی را به‌دست نیاوردند و در بقیه دوره‌ها حاضر بودند. آمریکایی‌ها سال۲۰۲۶هم قطعا به جام جهانی راه می‌یابند چون در این دوره با کانادا و مکزیک به‌طور مشترک میزبان خواهند بود.