به گزارش همشهری‌آنلاین، یکی از حواشی عجیب بازی استقلال و پیکان، تشویق کارلوس کی‌روش جلوی چشم دراگان اسکوچیچ بود. سرمربی تیم ملی که برای تماشای این دیدار لیگی راهی ورزشگاه آزادی شده بود، به این شکل عجیب از سوی گروهی از هواداران تیم میزبان مورد استقبال قرار گرفت. موضوع کاملا روشن است. کی‌روش با برانکو درگیر بود، برانکو، اسطوره پرسپولیسی‌ها بود و به همین دلیل بعضی استقلالی‌ها با جانشین او «حال» نمی‌کنند. اینکه اسکوچیچ است، حتی اگر همین امروز زین‌الدین زیدان هم سرمربی تیم ملی شود، این گروه کی‌روش را به رخ او خواهند کشید. چرا؟ چون با برانکو دعوا داشت. بقیه‌اش تئوریزه کردن ماجرا و تراشیدن دلیل علمی است برای یک رابطه عاطفی. همین!
مقصود نبش قبر و کنکاش در مورد اینکه چه‌کسی بیشتر مقصر بود، نیست. مقصود، تشریح غربت و تنهایی تیم ملی است؛ تیمی که رتبه اول آسیا را دارد و سریع‌ترین صعود تاریخ به جام‌جهانی را رقم زده، اما در فاصله ۷ماه تا فرارسیدن این تورنمنت، سرمربی‌اش چنین تحقیر و سرکوب می‌شود. بعد با این فضا ما انتظار داریم در جام‌جهانی بدرخشیم. اصلا گیریم که اسکوچیچ بد است؛ کی‌روش چه کرده که هنوز بر سر اخلافش چماق می‌شود؟ او طی دو دوره جام‌جهانی از گروهش صعود کرد؟ طی دو دوره جام ملت‌ها به‌عنوان قهرمانی رسید؟ بعد از ایران روی دو نیمکت کلمبیا و مصر موفق بود؟ کی جمع می‌شود این بساط؟ واقعا کی؟ خودتان خسته نشدید؟