به گزارش همشهری آنلاین و به نقل از شبکه خبری سی‌ان‌ان، این هواپیما که در دهه ۱۹۸۰ برای حمل شاتل فضایی اتحاد جماهیر شوروی ساخته شد، پس از جنگ سرد به‌عنوان بزرگ‌ترین حمل‌ونقل بار در جهان زندگی دومی را به دست آورد و رکوردهایی در انواع مختلف کسب کرد، اما همه اینها پیش از آن بود در آخر فوریه در پایگاه اصلی خود در فرودگاه هوستومل در نزدیکی کی‌یف نابود شود.
شرکت آنتونوف با اشاره به نام مستعار هواپیما "Mriya" که در زبان اوکراینی به معنای رویا است، در توییتی نوشت: «رویا هرگز نخواهد مرد.» اما آیا AN-225 می‌تواند دوباره پرواز کند؟
پاسخ به این سوال ابتدا مستلزم ارزیابی خسارت وارده به هواپیما است.
خبرنگار CNN، هنگام بازدید از فرودگاه هوستومل در اوایل آوریل، همراه با سایر خبرنگاران و پلیس ملی اوکراین، لاشه هواپیما را از نزدیک دیده است.
او می‌گوید: «هوستومل از همان اوایل جنگ صحنه درگیری شدید بین نیروهای روسیه و اوکراین بود. نیروهای مسکو سعی کردند فرودگاه را تصرف کنند تا از آن به‌عنوان یک موقعیت عملیاتی رو به جلو استفاده کنند. برای انجام این کار، آنها یک حمله هوایی با بالگردهای تهاجمی انجام دادند.»
او افزود: «به نظر می‌رسید که آنها موفقیت اولیه‌ای داشته‌اند، اما واکنش اوکراینی بسیار سریع بود.»
با این حال وضعیت هواپیما هیچ شکی در مورد امکان تعمیر آن باقی نگذاشت.
خبرنگار CNN همچنین می‌گوید: «دماغه هواپیما کاملا از بین رفته و ظاهرا قربانی یک اصابت مستقیم توپخانه شده است. علاوه بر آن، آسیب‌های زیادی به بال‌ها و برخی از موتورها وارد شده است. قسمت انتهایی دم از هرگونه ضربه بزرگ در امان بود و دارای چند سوراخ ناشی از ترکش یا گلوله است. اگر اصابت مستقیم به دماغه نبود، AN-225 ممکن بود قابل تعمیر بود.»
آندری سوونکو، مهندس و کارشناس هوانوردی ساکن کی‌یف که از سال ۱۹۸۷ برای شرکت آنتونوف کار می‌کند و به عنوان بخشی از خدمه فنی آن بر روی AN-225 پرواز کرده، فهرست دقیقی از آسیب‌ها را تهیه کرده است.
او تأیید می‌کند که بخش مرکزی بدنه و دماغه هواپیما از جمله کابین خلبان و قسمت استراحت خدمه تخریب شده است، اما این سیستم‌ها و تجهیزات داخل هواپیما هستند که بیشترین آسیب را دریافت کرده‌اند.
او می‌گوید: «بازیابی آنها سخت‌ترین کار خواهد بود. اکثر سیستم‌های الکتریکی مختلف، پمپ‌ها و فیلترهای مورد استفاده در AN-225 همگی مربوط به دهه ۱۹۸۰ هستند. آنها دیگر ساخته نمی‌شوند؛ بنابراین بعید است که بتوان این قطعات را دقیقا به همان شکلی که بود بازسازی کرد.»
اما همه خبرها درباره این غول آهنی بد نیست؛ بخش‌هایی از بال‌ها، از جمله سطوح آیرودینامیکی مانند فلپ‌ها، به نظر می‌رسد آسیب جزئی دیده‌اند و می‌توان آنها را نجات داد.
اکثر ۶ موتور نیز دست نخورده به نظر می‌رسند و کل قسمت دم هواپیما فقط تحت تأثیر اصابت ترکش قرار گرفته است و وضعیت قابل قبولی دارد.
سوونکو که کتابی درباره تاریخچه خطوط هوایی آنتونوف نوشته و تجربیات خود از پرواز با مریا را شرح داده، موافق است که هواپیما در هوستومل قابل تعمیر نیست.
او می‌گوید: «صحبت در مورد تعمیر یا بازسازی این هواپیما غیرممکن است. ما فقط می‌توانیم در مورد ساخت یک مریا دیگر صحبت کنیم که با استفاده از اجزای منفرد قابل نجات از لاشه هواپیما و ترکیب آنها با مواردی که در دهه ۱۹۸۰ در نظر گرفته شده بود، یکی دیگر را بسازیم.»
او به دومین بدنه هواپیمای AN-225 اشاره می‌کند که آنتونوف تا به امروز در یک کارگاه بزرگ در کی‌یف نگهداری کرده است. این بخشی از یک طرح اولیه برای ساخت دو AN-225 بود که هرگز از بین نرفت.
سوونکو گفت: «این یک بدنه کاملا تمام شده با یک بخش مرکزی جدید از قبل روی آن نصب شده است، همچنین ساختار حمل بار بال‌ها و واحد دم. به عبارت دیگر، تقریباً یک بدنه کامل هواپیما داریم. تا آنجا که من می‌دانم، باید سالم و دست‌نخورده باقی مانده باشد.»
او ادامه داد: «ساخت دقیق همان هواپیما، با همان طراحی و تجهیزات، غیرممکن خواهد بود. اگر اینطور باشد، آنتونوف با دو مانع مواجه است: ساخت قطعات جدید و قدیمی با هم و احتمالا نیاز به صدور گواهینامه مجدد هواپیما برای تأیید قابلیت پرواز و مطابقت آن با مقررات فعلی.»
این شرکت با به‌روزرسانی بسیاری از سیستم‌های AN-۲۲۵ در طول سال‌ها و جایگزینی فناوری قدیمی شوروی با معادل‌های مدرن اوکراینی، تجربه اولین شماره را دارد، اما صدور گواهینامه کامل مستلزم زمان و افزایش هزینه‌ها است.
سوونکو در پایان گفت: «متأسفانه، به نظر می‌رسد که این امر تقریبا نشدنی است. امروزه ساختن یک هواپیما با طراحی ۴۰ ساله بی‌معنی خواهد بود. همچنین این امکان وجود دارد که بر اساس تجربه عملیاتی هواپیمای اصلی، تغییرات بیشتری در طراحی هواپیما ایجاد شود.»
AN-۲۲۵ هرگز برای حمل محموله‌های تجاری طراحی نشد و با کارهای گسترده‌ای که توسط آنتونوف در اواخر دهه ۱۹۹۰ انجام گرفت، در واقع برای این کار اقتباس شد.