به گزارش همشهری آنلاین، در آخرین روزهای اسفند ماه سال گذشته رحمت امینی، استاد دانشگاه، به عنوان دبیر علمی جشنواره منصوب شد و چنین انتصابی موجی از اعتراضات دانشجویان را به دنبال داشت. آنها به این که دبیری جشنواره نه به یک دانشجو که به یک استاد دانشگاه سپرده شده، معترض بودند و در گفت وگوهای بسیاری شکایتشان را مطرح کردند. هرچند وزارت علوم اعلام کرد که این سمت تنها دبیری علمی است و دبیر اجرایی همچنان یک دانشجو خواهد بود، اما دانشجویان با این توضیحات قانع نشدند و به آنچه تخلف آشکار وزارت علوم خواندند، اعتراض کردند. بعد از آن هم موجی از درخواست‌ها مبنی بر انصراف رحمت امینی شنیده شد. شب گذشته در حیاط عمارت روبه‌رو دانشجویان با دعوت از رحمت امینی جلسه‌ای برگزار کردند و بار دیگر خواسته‌ها و اعتراضاتشان را مطرح کردند.
دانشجویان حذف شده‌اند
مجری برنامه، در شروع نشست در باره اتفاقات صحبت کرد و از این گفت که دانشجویان اعتراض کرده‌اند که چرا یک نفر از اعضای هیئت علمی به عنوان دبیر جشنواره معرفی شده است و بعد توضیح داد که رحمت امینی چند جا و از جمله در صفحه شخصی خودش راجع به این موضوع صحبت کرده، اما این فضا برای گفت‌وگوی رودر رو مناسب‌تر است. بعد از او عباس آقاجمالی در اولین صحبت‌ها خطاب به رحمت امینی گفت: «دانشجویانی که اینجا هستند تصمیم گرفتند در مقام شنونده فقط به پاسخ‌های شما گوش ندهند. مسئله بعدی این است که مایلیم جشنواره دانشگاهی را جشنواره دانشجویی اطلاق کنیم که در آن دانشجویان می‌توانند سازوکار تعیین کنند و رفتارهای قیم مآبانه اساتید و وزارت را نپذیرند.»
او گفت در سازوکاری که ایجاد شده و در آن دبیر علمی جشنواره بر کار دبیر اجرایی نظارت دارد، دانشجویان حذف شده‌اند. ما جلسه‌ای را که در آن رحمت امینی با ژست دموکراتیک پاسخگو باشد، نمی‌پذیریم. ما در این جلسه صحبت می‌کنیم و کسانی هم که به حرف ما نقد دارند، حرف می‌زنند. ولی جلسه‌ای برای پاسخگویی رحمت امینی و گوش کردن ما نیست.»
یکی دیگر از دانشجویان هم گفت: «این عصیان جمعی دانشجویان برای این است که از شنیده نشدن حرف‌هایمان خسته شده‌ایم. ما به ساختار احترام می‌گذاریم، ولی نیازی به قیم نداریم چون می‌خواهیم خودمان حرف بزنیم. ما دوست داریم حرف‌های رحمت امینی را هم بشنویم، ولی می‌خواهیم قبل از او ما حرف بزنیم.»
رحمت امینی که به گفته خودش به خاطر احترام به دانشجویان پشت میز نرفت و از همان روی صندلی صحبت کرد، گفت: «من بدون اغراق می‌گویم این مطالبه‌گری خواست من هم هست. من در دهه دوم معلمی‌ام هستم. بنابراین دانشجویان من می‌دانند که خصلت من شنیدن حرف است. دوست دارم حرف بزنم. ولی چون شما مایلید اول حرف بزنید، اول صحبت‌های شما را می‌شنوم.»
یکی دیگر از دختران دانشجویان گفت: «حضور شما به عنوان دبیر جشنواره دانشجویی غیرقانونی است. باید انصراف بدهید. در غیر این صورت تخلف کرده‌اید. شما در دفتر گروه هم فقط به حرف‌ها گوش می‌کنید، ولی عملکرد نمی‌بینیم. ما نمی‌خواهیم استادان برای ما تصمیم بگیرند.»
ایده‌آل های دبیر علمی برای وزارت علوم مطرح نیست
مجری برنامه سپس به واکنش‌های رحمت امینی به این ماجرا اشاره کرد و گفت: «شما در صفحه شخصتی‌تان اساسنامه جشنواره را منتشر کرده‌اید و با خبرگزاری‌ها هم صحبت کرده‌اید. اما ابهام‌هایی وجود دارد. اساسا دبیر علمی مطابق چه قانونی به وجود آمده است؟ بعد هم بخشی از کار شما می‌تواند ایده‌آل‌هایتان و آنچه می‌خواهید انجام دهید، باشد. اما بخش مهم آن باید اجرای آنچه باشد که در حکمتان آمده است. در حکمی هم که آمده ایده‌آل‌هایتان مطرح نیست.»
امینی سپس اولین توضیحاتش در باره این ماجرا را داد: «خود من هم به عنوان جشنواره دانشگاهی نقد دارم. ولی در این دوره وزارتخانه متوجه شد که همه از دانشجو و وزارت علومی به این نحوه اعتراض دارند. انتخاب دبیر را هم دموکراتیک نمی‌دانند. از من دعوت کردند تا نظرم را بدهم. گفتم من فکر می‌کنم جشنواره تئاتر دانشگاهی یعنی مشارکت کل دانشگاه‌های کشور. نه فقط چند دانشگاه بزرگ تهران و به ویژه دانشگاه‌های تئاتری. اگر جشنواره تئاتر دانشگاهی می‌خواهیم برگزار کنیم، اول از همه باید کانون‌های تئاتردر تمام کشور فعال شوند و تئاتر در دانشگاه‌ها اجرا شود و برگزیدگانش به جشنواره تئاتر دانشگاهی راه پیدا کنند. من اصلا نیامده‌ام دبیر علمی باشم. گفتم من را به عنوان مشاور انتخاب کنید تا با دانشجویان در ارتباط باشم و شما هم به عنوان وزارت علوم در شیوه‌نامه تجدید نظر کنید. ولی گفتند به عنوان مشاور اختیار اجرایی نخواهی داشت. گفتند تا سال ۸۸ از کانون‌ها به مجمع می‌آمدند و از آنجا منصوب می‌شدند. از سال ۸۸ یک دفعه روال عوض شد و به قول شما انحراف‌ها از همان جا شروع شد. دیدم اگر من قبول نکنم باز هم فرقی نمی‌کند. باز هم چند دانشجو از دانشگاه‌های مختلف پروپوزال می‌دهند و یک نفر انتخاب می‌شود و باز هم در نهایت مدیرکل وزارت علوم تصمیم می‌گیرد. فکر کردم بهتر است من به عنوان استادی که با دانشجوها در ارتباطم این مسئولیت را قبول کنم تا این که کسی که سررشته‌ای ندارد.»
یکی از دانشجویان با اشاره به صحبت‌های امینی گفت: «گفتید خواستید در برابر انحرافی که از سال ۸۸ به وجود آمده بایستید، اما چطور است در برابر بدعت غیرقانونی نمی‌ایستید؟ ما ترجیح می‌دهیم دبیر با خرد جمعی انتخاب شود.»
امینی گفت: «وظیفه من به عنوان دبیر علمی برگزار کردن جشنواره نیست. قرار است در اتاق فکر با حضور نمایندگان دانشجویان این اتفاق بیفتد. من هم مثل شما مطالبه‌گرم. باید به این سمت برویم که دبیر بعد از تشکیل و فعال شدن کانون‌ها انتخاب شود.»
تمام گزینه های روی میز
بحث دیگری که مطرح شد این بود که اگر قرار است سازوکارها تغییر کند، اول باید مذاکره و تصمیم‌گیری شود و بعد قانونی شود. اما به نظر می‌رسد اداره کل فرهنگی وزارت علوم تصمیم گرفته اول کودتا کند و بعد قانون تصویب کند. امینی گفت: «می‌شود امشب من اعلام کنم به احترام شما دانشجویان دبیری جشنواره را قبول نمی‌کنم. ولی اتفاق خاصی نمی‌افتد. راه دوم این است که کاری کرد پله‌پله همه چیز اصلاح شود. یعنی کانون‌ها فعال شود، انتخابات دموکراتیک انجام شود و ساختار و بودجه هم اصلاح شود. من با دومی‌موافقم.»
دانشجو فیلتر نمی‌خواهد
سپس باپیری و آقاجمالی هم به جمع اضافه شدند. اما قبل از آن یکی از دختران دانشجو صحبت کرد و گفت: «ما زمانی با شما صحبت می‌کنیم که از سمت خودتان استعفا بدهید. معلوم نیست دبیر علمی‌که این دوره منصوب شده دوره‌های بعد هم قرار است بماند یا نه و اگر می‌ماند به چه کسانی می‌رسد. ما فکر می‌کنیم این سمت یک نفوذ در جشنواره دانشجویی است.» یکی دیگر از دانشجویان هم خطاب به رحمت امینی گفت دانشجو فیلتر نمی‌خواهد. بگذارید با همان روشی که کار می‌کردیم، کار کنیم.»
بهزاد آقاجمالی در ادامه گفت: «ما جشنواره‌ای به اسم جشنواره دانشجویی داشتیم که در دهه هفتاد تعطیل شد و جشنواره جدیدی به اسم تئاتر دانشگاهی شکل گرفت که اتفاق دموکراتیک‌تر هم بود. سال ۸۸ به هر دلیلی تصمیم گرفته شد که به طور کلی دبیر به شکل انتخابی انتخاب نشود. بنابراین برای اولین بار بدون تعارف دبیر را به جای انتخاب منصوب کردند. چند سال به همین منوال گذشت تا با عوض شدن دولت دو باره دبیر انتخاب شد، هرچند با انتخابات مبهم. تا همین سال گذشته هم به همین شکل انتخاب می‌شد. فقط امسال این بدعت به وجود نیامده است. تفاوت این است که امسال کسی که انتخاب شده، عضو هیئت علمی است. وگرنه سال‌های قبل هم انتخاباتی در کار نبود. هرچند جشنواره‌های خوبی برگزار شد. این هم که مثل گذشته چند نفر در یک اتاق جمع شوند و دبیر انتخاب کنند، دموکراتیک نیست.»
او گفت من به اندازه آقای امینی هم البته خوش‌بین به فعال شدن کانون‌ها در این دوره نیستم. او به این که علی‌رغم این که دانشجویان می‌گویند می‌خواهند در این جلسه حرف بزنند، اما نمایندگانشان قبول نکرده‌اند در آن حضور داشته باشند، انتقاد کرد و گفت جلسه‌ای تشکیل دهید و از میان خودتان نمایندگانی را برای دیدار با مقام‌های رسمی وزارت علوم انتخاب کنید تا برنامه‌هایتان را تشریح کنند.»
سید محمد طباطبایی که دبیر ششمین دوره جشنواره تئاتر دانشجویی بود و در هفته‌های گذشته یادداشت‌هایی در باره این موضوع به خبرگزرای‌ها داده بود هم در جلسه حضور داشت و گفت: «این که دبیر جشنواره باید یک دانشجو باشد و نه استاد، خیلی مشخص است و اصلا نیازی به مقدمه‌سازی ندارد. آقای امینی اگر می‌خواهد به جشنواره کمک کند استعفا بدهد و به عنوان مشاور در کنار دبیر بایستد. چرا بدعت و انحراف در جشنواره ایجاد می‌کنید؟ وزارت علوم گمان می‌کرد این کار را می‌کند و دانشجویان هم معترض نمی شوند. ولی این اتفاق نیفتاد.»
یوسف باپیری هم در آخر گفت: «خواسته دانشجویان واضح است. الان هم به شکل نمادین روی صندلی نشسته‌اند و ایستاده‌اند. شاید هم دارند رادیکال عمل می‌کنند. ولی آقای امینی این خوب نیست که شما می‌ترسانید اگر شما نباشید جشنواره به انحراف می‌رود. مسئله اصلی این است که دولت نمی‌خواهد نظارتش را کنار بگذارد. نمی‌خواهد به دانشجو اعتماد کند. الان هم مطمئنم که دولت ایده و هدفی برای احیای مجامع و کانون‌های دانشجویی ندارد. بنابراین نباید به احیای کانون های تئاتر دانشجویی امیدوار باشیم تا بعد از فعال شدن آنها جشنواره هم اصلاح شود.»