این روزها اگرچه با ورود شبکه‌های اجتماعی به فضای مجازی، کاربری ایمیل کمی کمرنگ شده، اما استفاده از پست الکترونیک در بسیاری از ادارات جهان همچنان یک رسم و قانون است. ضمن اینکه هنوز هم برای ارتباطات با افراد مختلف در جهان E-mail کاربری بسیاری دارد. ابداعی که توسط یک برنامه‌نویس آمریکایی پایه‌گذاری شد و انقلابی را در علم ارتباطات دنیا به‌وجود آورد.
درباره ری تاملینسون
تاملینسون یک برنامه‌نویس آمریکایی بود که در روز ۲۳ آوریل سال ۱۹۴۱ در شهر آمستردام مونت‌گومری نیویورک‌کانتی متولد شد.
اندکی پس از تولد خانواده‌اش به روستایی اطراف نیویورک نقل‌مکان کردند. او در همان اطراف تحصیلاتش را تا دیپلم ادامه داد.
ری مدتی در موسسه پلی‌تکنیک رنسلر مشغول تحصیل شد. موسسه‌ای که با شرکت IBM همکاری می‌کرد.
او در سال ۱۹۶۳ موفق به اخذ مدرک مهندسی برق شد و پس از آن نیز با ادامه تحصیل، مدرک فوق‌لیسانس گرفت.
تاملینسون در سال ۱۹۶۷ به استخدام یک شرکت فناوری درآمد و به پیشرفت و توسعه سیستم عامل TENEX پرداخت.
ابداع ایمیل
تاملینسون در سال ۱۹۷۱ میلادی و هنگامی که به‌عنوان مهندس در یک شرکت پژوهشی در بوستون کار می‌کرد، نخستین سیستم ایمیل را ابداع کرد.
او این سیستم مبتنی بر شبکه را در آرپانت که نسخه اولیه اینترنت محسوب می‌شود، با قالب ویژه‌ای طراحی کرد.
قالبی که دیگر برای ما به صورت کامل شناخته شده است: «نام میزبان@نام کاربری».
تاملینسون بلافاصله پس از این اختراع، اقدام به ارسال نخستین ایمیل تاریخ جهان کرد. البته بعدها وقتی از او پرسیدند که متن ایمیل ارسال‌شده چه بود، گفت: «هرگز به یاد ندارم که متن پیغام ارسال شده، چه بود.»
... و این چنین @ محبوب دل‌ها شد!
تلاش‌های ری برای توسعه ایمیل ادامه یافت تا اینکه در سال ۱۹۷۷ دنیا ابداع او را با همان طرح و قالب پذیرفلت و به‌صورت استاندارد عرضه کرد.
انتخاب کاراکتر @ در ایمیل، این نماد را که تقریبا بلااستفاده و بی‌فایده بود را به کاراکتری فوق‌العاده محبوب تبدیل کرد.
اکنون به جرات می‌توان گفت که کاراکتر @ به نمادی برای هر چیزی که به اینترنت مربوط است، تبدیل شده و کاربردهای بسیاری نیز در اپلیکیشن‌های ارتباطی دارد.
در واقع ری تاملینسون در راستای کار خود، زمینه‌ای را نیز برای شکل‌گیری شبکه‌های اجتماعی مدرن در فضای مجازی فراهم کرد.
چگونگی روند ابداع
تاملینسون درباره چگونگی موفقیت در ابداع ایمیل گفته است: «من در حال کار برای توسعه برنامه نامه بین‌کاربری با نام SNDMSG بودم. پست الکترونیکی تک‌رایانه‌ای دست‌کم از اوایل دهه ۱۹۶۰ وجود داشته است که SNDMSG نمونه‌ای از آن بود. SNDMSG به کاربر امکان پاسخ، آدرس‌دهی و ارسال پیام به صندوق پستی سایر کاربران را می‌داد. این نمونه، یک صندوق پستی صرفا تک‌پرونده با یک نام خاص بود. تنها خاصیت ویژه آن در حفاظت‌شده بودنش است که در این راستا کاربران دیگر تنها می‌توانستند به انتهای آن متنی را اضافه کنند. آنها نمی‌توانستند آنچه را که قبل‌تر در آنجا بود، بخوانند یا بازنویسی کنند. این ایده به ذهن من رسید که CPYNET نیز می‌تواند مطالب را به همان سادگی که SNDMSG می‌تواند به پرونده صندوق پستی اضافه کند، بیفزاید. SNDMSG علاوه بر افزودن پیام به پرونده‌های صندوق پستی شبکه، می‌تواند به راحتی کد CPYNET را هم وارد کند و پیام‌ها را از طریق اتصال به شبکه هدایت کند. پازل گمشده شده این بود که پروتکل آزمایشی COPYNET برنامه‌ای برای پیوستن به یک نامه ندارد. فقط می‌تواند نامه‌ها را ارسال و دریافت کند. در مرحله بعد، کد CPYNET در SNDMSG وارد شد. تنها چیزی که باقی مانده بود، راهی برای تمایز نامه‌های محلی از ایمیل‌های شبکه بود. تصمیم گرفتم علامت @ و نام میزبان را به نام کاربر اضافه کنم. به‌نظر می‌رسید کاراکتر @ معنی دارد. هدف از علامت @ در زبان انگلیسی تعیین قیمت واحد بود. به‌عنوان مثال ۱۰ قلم @ ۹۵/۱ دلار. من از علامت @ استفاده کردم تا نشان دهم که کاربر محلی نیست و در عوض شبکه‌ای است.»