به گزارش همشهری آنلاین به نقل از گاردین توانایی جهان برای تغذیه جمعیتی در حال رشد با این تخریب فزاینده که اغلب آن ناشی از تولید غذا است، به خطر می‌افتد.
زمین تخریب‌شده که از منابع طبیعی، حاصلخیزی خاک، آب، تنوع زیستی، درختان یا پوشش گیاهی طبیعی- تهی شده است، در سراسر سیاره ما یافت می‌شود. بسیاری از افراد زمین‌های تخریب‌شده به صورت بیابان‌های بی‌آب‌وعلف، جنگل‌های بارانی نابود شده بوسیله قاچاقچیان چوب یا نواحی تحت تاثیر رشد بی‌رویه شهری تصور می‌کنند، اما این نوع زمین شامل نواحی ظاهرا «سبزی» هم می‌شود که به شدت در آنها کشاورزی شده یا از پوشش گیاهی طبیعی‌شان عاری شده‌اند.
تولید غذا در زمین‌های تخریب‌شده مداوما سخت‌تر می‌شود، چرا خاک‌ها به سرعت به مرحله فرسودگی می‌رسد و منابع آب تهی می‌شوند. تخریب سرزمینی همچنین در از دست رفتن گونه‌های گیاهی و حیوانی نقش دارد و می‌تواند بحران اقلیمی را با کاهش توانایی زمین برای جذب و ذخیره کربن بدتر کند.
اغلب موارد تخریب سرزمینی مربوط به تولید غذا است، اما مصرف سایر کالاها از جمله لباس هم در ان نقش بزرگی دارند. تخریب سرزمینی بیش از همه در کشورهای در حال توسعه قابل‌مشاهد است، اما علت ریشه‌ای آن مصرف بیش از حدی است که در جهان ثروتمند رخ می‌دهد، برای مثال افزایش مصرف گوشت که تولید آن به منابع بسیار بیشتری نسبت تولید سبزیجات نیاز دارد و «مد سریع» که در آن لباس‌ها برای مدت کوتاهی پوشیده می‌شوند و بعد دور انداخته می‌شوند.
بدون عمل فوری، تخریب سرزمینی گسترش بیشتری خواهد یافت. بر اساس گزارش «چشم‌انداز جهانی سرزمین ۲»، اگر روندهای فعلی آسیب ادامه یابد تا سال ۲۰۵۰ منطقه‌ای به اندازه وسعت آمریکای جنوبی به این زمین‌های تخریب‌شده افزوده خواهد شد.
ابراهیم ثیاو، دبیر اجرایی پیمان سازمان ملل برای مقابله با بیابان‌زایی می‌گوید: «تخریب سرزمینی بر غذا، آب، کربن و تنوع زیستی اثر می‌گذارد. این تخریب تولید ناخالص داخلی را کاهش می‌دهد، بر سلامت مردم تاثیر می‌گذارد، دسترسی به آب پاک را می‌کاهد و خشکسالی را بدتر می‌کند.»
بازیابی زمین تخریب‌شده ممکن است به کارهایی به سادگی تغییر روش‌های کشاورزی، آیش‌بندی زمین، فعالیت‌های آبخیزداری یا کاشتن درختان برای جلوگیری از فرسایش خاک امکان‌پذیر باشد. بسیاری از کشاورزان اما به خاطر فشار برای تولید، نداشتن دانش، حکومتداری بد محلی یا نبود دسترسی به منابع نمی‌توانند این اقدامات را انجام دهند. با این وجود سازمان ملل می‌گوید به ازای هر دلاری که صرف بازیابی زمین شود، بین ۷ تا ۳۰ دلار با افزایش تولید و سایر منافع به دست می‌آید.
ثیاو می‌گوید: «کشاورزی مدرن چهره سیاره را بیش از هر فعالیت دیگر انسانی تغییر داده است. ما به بازاندیشی فوری درباره نظام‌های جهانی غذا نیاز داریم که مسئول ۸۰ درصد جنگل‌زدایی، ۷۰ درصد مصرف آب شیرین و بزرگترین علت منفرد از دست رفتن تنوع زیستی هستند.»
بر اساس این گزارش سازمان ملل، حدود نیمی از تولید اقتصاد جهانی یعنی حدود ۴۴ تریلیون دلار در سال با تخریب سرزمینی در معرض خطر قرار می‌گیرد. اما منافع اقتصادی بازیابی زمین تخریب‌شده می‌تواند بین ۱۲۵ تا ۱۴۰ تریلیون دلار در سال باشد که حدود ۵۰ درصد بیشتر از رقم ثبت‌شده ۹۳ تریلیون دلاری تولید ناخالص داخلی جهانی در سال ۲۰۲۱ است.
تهیه گزارش «چشم‌انداز جهانی سرزمین ۲» که دومین گزارش سازمان ملل درباره تخریب سرزمینی است، با همکاری ۲۱ سازمان دیگر پنج سال طول کشید و جامع‌ترین پایگاه‌داده‌های دانش در این باره است.