بو بو، مگس مگس مگس, این نشانه مشترک همه سایت‌هایی دفن زباله است، سایت‌هایی که به دلیل شرایط آب و هوایی مرطوب، اوضاع وخیمی در همه شهرهای استان‌های شمالی وجود آورده است.

حالا کار به جایی رسیده که حتی اطلاق واژه‌های «مرگ خاموش» و «کرونای پنهان» هم نمی‌تواند عمق فاجعه‌ای که رخ داده است و عواقبش را مردم سراوان و رشت و انزلی به قیمت جانشان، سلامتشان تجربه می‌کنند: «اگر کسی آمار سرطان‌های گوارش در گیلان را بررسی کند، خیلی از داستان‌ها مشخص می‌شود.» عامل، شیرابه‌ای است که تا ۳۰ لیتر بر ثانیه از زیر این کوه زباله به سمت رودخانه‌های گیلان، شهرستان رشت و تالاب انزلی می‌رود و در نهایت به دریای خزر می‌ریزد.

سجاد حسینی، کنش‌گر محیط‌زیست و کارشناس پسماند به همشهری‌آنلاین می‌گوید که «سراوان اصلا شاخصه‌های یک لندفیل را ندارد.»

گزارش کامل را اینجا ببینید؛ مرگ خاموش رشت؛ اینجا همه‌چیز بر زباله استوار است | دره قرقاول‌ها چگونه بزرگترین مخزن زباله گیلان شد؟

گزارش: امید کریمی 

تصویر و تدوین: مسعود ساکی

منبع: همشهری آنلاین