به گزارش همشهری آنلاین، علی بیت الهی، دبیر کارگروه ملی مخاطرات طبیعی درباره خطر فرونشست و فروریزش زمین در محورهای درون شهری از جمله اتوبان‌ها در شهرهایی نظیر تهران گفت: نشست‌های ناگهانی یا فروریزش‌ها را در مورد شهر تهران از سال ۹۵ تا به حال بررسی کردیم و یکی از دلایل عمده‌ای که برای آن به دست آمد، اثر قنوات متروکه تهران بر این فروریزش‌ها بود، مواردی که ممکن است منجر به ریزش‌های ناگهانی و ایجاد فروچاله‌ها شده و حوادثی را نیز ایجاد کند.
او ادامه داد: همانطور که می‌دانیم رشته قنات‌های متعددی در سطح شهر تهران وجود دارد که از زمان‌های قدیم و از عهد قاجار و ... وجود داشته است و در واقع این قنات‌ها عمده‌ترین سیستم شبکه انتقال آب از شمال تهران به باغات شهر ری و جنوب تهران بودند. این رشته قنات‌ها طول زیادی دارند و طولی که در حال حاضر برای آن مورد شناسایی قرار گرفته و تخمین زده می‌شود، بیش از ۵۵۰ کیلومتر است. در این خصوص بیش از ۵۰ هزار میله قنات نیز شناسایی شده و انتظار می‌رود به همین تعداد نیز شناسایی نشده باشد.
بخشی از گفتگوی دبیر کارگروه ملی مخاطرات طبیعی به نقل از ایسنا را در ادامه بخوانید:
در گذشته تهران بیشتر در منظقه ۱۲، شهر ری و چنین محدوده‌هایی متمرکز بود و اراضی شمالی تهران که حالا مناطق جمعیتی ۲۲گانه شهر تهران را تشکیل می‌دهند وجود نداشت. بنابراین قنات‌ها مسیرهایی برای انتقال آب، زراعت و باغداری در جنوب شهر بودند. با توسعه شهری تمامی آن اراضی و باغاتی که به آب نیاز داشتند به ساختمان‌ها تبدیل شدند و وسعت شهر به صورت ناگهانی افزایش پیدا کرد، در این شرایط دیگر رشته قنات‌ها دارای موضوعیت نیستند. در آن زمان به آب قنوات برای آبیاری باغات نیاز داشتیم اما حالا زمین‌ها کاربری خود را عوض کردند و تبدیل به ساختمان شدند، اما رشته قنات‌ها رها شدند.
* در زمان‌های قدیم هر رشته قنات یک مالک شخصی داشته است که به نامش سند خورده است. بنابراین در اسناد و مدارک حقوقی قنات‌های تهران مالک شخصی دارند. اما در عمل و واقعیت هیچ مالکیتی وجود ندارد و مالکین قبلی آنها از دنیا رفته‌اند. به جز در برخی از محوطه ادارات، پارک‌ها و فضای سبز شهری که عمدتا مجموعه فضای سبز شهرداری تهران هستند از این رشته قنوات استفاده دیگری نمی‌شود و مالکان آنها نیز دیگر زنده نیستند و وراث نیز نیازی به این رشته قنات‌ها ندارند. همین موضوع سبب شده تا قنات‌ها در شهر رها شوند.
*در زمان‌های قدیم که به این رشته قنات‌ها نیاز داشتند از آنها صیانت و نگهداری می‌شد اما حالا که مورد استفاده نیستند، از آن‌جا که هیچ ارگان و نهادی به صورت رسمی مسئولیت حفظ و نگهداری این قنات‌ها را ندارد دچار معضل شده‌ایم. بنابراین این قنات‌ها به ویژه در مراحل پس از بارندگی‌های شدید ممکن است مشکلاتی را ایجاد کنند، چرا که آب‌های ناشی از بارندگی در مسیر این قنات‌ها نفوذ می‌کنند و جریان‌های آبی قدرتمندی را ایجاد می‌کنند که در مدت زمان در تونل‌های قنوات آب‌شستگی ایجاد می‌کند و آنها وسیع‌تر و فراخ‌تر می‌شوند. از آن‌جایی که ابعاد این حفره‌ها در زیر زمین افزایش پیدا می‌کند ناگهان در اثر ارتعاشات محیطی و ترافیک فروریزش یا نشست ناگهانی رخ می‌دهد.
*در گودبرداری ساختمان‌ها، احداث ساختمان‌ها با طبقات زیرزمین بالا که موجب انسداد مسیر قنوات می‌شود، جلوی رگه آب‌ها را می‌گیرد و آب شستگی‌های زیادی را ایجاد می‌کند که در نتیجه شاهد فروریزش‌ها در نقاط مختلف هستیم. از سال ۱۳۹۵ تا به حال چندین مورد از این فروریزش‌ها را در مسیر خیابان مولوی، شهران، سه راه خیام، بزرگراه آبشناسان و... مشاهده کرده‌ایم.
*مسیر قنات‌ها از شمال به جنوب است بنابراین معابری که شرقی و غربی باشند را تحت تاثیر می‌دهد و بیشترین تلاقی را با این رشته قنوات دارند. به عنوان مثال اتوبان همت و سایر اتوبان‌های غربی و شرقی بیشترین تلاقی را با رشته قنات‌ها دارند. اگر در تلاقی با برخی از این رشته قنات‌ها زیرسازی این اتوبان‌ها و حتی برخی خیابان‌ها به درستی انجام نشده باشد آب شستگی وسیعی در اثر ارتعاشات ناشی از عبور وسایل نقلیه ایجاد می‌شود و آن فرونشست‌های ناگهانی رخ می‌دهد. باید این مسیرها بررسی و پایش شود. اگر اقدامات لازم انجام شود فروریزش زمین رخ نمی‌دهد، باید زون‌های تلاقی شناسایی شود و اقداماتی برای مقاوم سازی و جلوگیری از ریزش آنها انجام شود.
*(در مورد حادثه زمین‌لغزش که چهارشنبه ۳۱ فروردین ماه در مسیر شرق به غرب در یال شمالی اتوبان همت و در ۵۰۰ متری تقاطع این اتوبان با اتوبان چمران رخ داد.) البته این حادثه زمین لغزش بود که در اثر آبیاری تپه‌های خاکی زمین حرکت کرده بود و بخشی از اتوبان را گرفته بود.