به گزارش همشهری آنلاین و به نقل از ناسا، این کهکشان که در فاصله ۱۰۰ میلیون سال نوری از زمین قرار دارد با وسعتی در حدود ۲۵۰ هزار سال نوری، تقریبا ۲.۵ برابر بزرگ‌تر از کهکشان راه شیری است!
NGC 474، یک کهکشان پوسته‌دار است که ستاره‌شناسان آنها را خوش‌اشتها می‌نامند! علت پوسته آن همچنان ناشناخته است، اما اخترشناسان این نظریه را مطرح می‌کنند که ممکن است پیامدهای بعدی جذب یک یا چند کهکشان کوچک‌تر توسط کهکشان غول‌پیکر باشد. روشی را تصور کنید که یک سنگریزه هنگام انداختن در آب، موج‌هایی روی حوض ایجاد می‌کند. این همان اثری است که کهکشان جذب‌شده ایجاد می‌کند و پوسته را تشکیل می‌دهد.
کهکشان‌های بیضوی با ساختارهای پوسته‌دار معمولا در فضای نسبتا خالی قرار دارند و ممکن است همسایگان اطراف خود را جذب کرده باشند.