به گزارش همشهری آنلاین به نقل از گلوبال تایمز این تولیدکنندگان می‌گویند می‌توانند به سرعت این کیت‌های آزمایشگاهی برای آبله میمونی را به تولید انبوه برسانند و در صورت تایید بوسیله دولت به باراز محلی برسانند.
کارشناسان چینی همچنین می‌گویند که هیچ مشکل فنی برای ساختن واکسنی بر ضد آبله میمونی وجود ندارد و بازبینی سریع ویژه آن بوسیله سازمان دارویی چین می‌تواند تولید این واکسن را در طول حدود یک سال امکان‌پذیر کند.
آبله میمونی برای نخستین بار در سال ۱۹۷۰ در انسان‌ها در جمهوری دموکراتیک کنگو در آفریقا شناسایی شد. افراد چند هفته بعد از عفونت دچار علائم تب، سردرد، تورم غدد لنفاوی، درد عضلانی می‌شوند و چند روز بعد دانه‌های پوستی شاخص بیماری بروز می‌کند.
تا به حال بیش از ۱۰۰ مورد تاییدشده و مشکوک آبله میمونی از ۱۲ کشور عمدتا کشورهای اروپایی گزارش شده است.
بلژیک نخستین کشوری بود که قرنطینه اجباری ۲۱ روزه را برای بیماران آبله میمونی در این کشور برقرار کرد. بریتانیا و هلند نیز دستور قرنطینه ۲۱ روزه را به افراد در تماس پرخطر با بیماران آبله میمونی را صادر کرده است.
آمریکا و کانادا به ترتیب ۱۳ میلیون و ۵۰۰۰۰۰ دوز واکسن برای محافظت در برابر این بیماری سفارش داده‌اند.
تتان ونجی، دانشمند ارشد انستیتوی ملی کنترل و پیشگیری بیماری‌های ویروسی چین در پاسخ به نگرانی‌های عمومی در یک کنفرانس خبری گفت «مرکز کنترل و پیشگیری بیماری‌های چین» (CDC چین) یک طرح فنی پاسخ اضطراری به آبله میمونی را تدوین، مواد فعال برای شناسایی آبله میمونی را ذخیره و آموزش کارکنان CDC در سطح ایالتی و شهری را برای انجام آزمایش PCR آبله میمونی آغاز کرده است.
به گفته ونجی، چین یک ذخیره اضطراری درازمدت واکسن آبله (انسانی) و میلیون‌ها دوز واکسن آبله به آسانی برای واکسیناسیون اضطرای در اختیار خواهند بود.
شواهد تاریخی نشان می‌دهد واکسیناسیون بر ضد آبله باعث حفاظت در برابر آبله میمونی هم می‌شود. اما از هنگامی که سازمان جهانی بهداشت ریشه‌کنی آبله در سال ۱۹۸۰ اعلام کرد و واکسیناسیون همگانی آبله متوقف شد، ایمنی متقاطع ناشی از واکسیناسیون آبله فقط محدود به سالمندان می‌شود و ایمنی چندانی در افراد جوانتر که در کشورهای غیر آندمیک زنندگی می‌کنند، باقی نمی‌ماند، چرا که ویروس دیگر در این کشورها وجود ندارد.
جیانگ چونلای، استاد دانشکده علوم حیاتی دانشگاه جیلین می‌گوید واکسن بر ضد آبله میمونی می‌تواند بر اساس نمونه‌های مهروموم‌شده «ویروس واکسینیا» (ویروسی که واکسن آبله از آن ساخته شد) ساخته شود.
به گفته او، واکسنی که از ویروس واکسینیا ساخته شود، می‌تواند باعث محفاظت در برابر آبله میمونی شود و انتخاب بهتری برای چین نسبت واکسنی است که ویروس آبله میمونی را هدف قرار دهد.
هر دو واکسن آبله و آبله میمونی را فقط می‌توان به صورت واکسن‌های زنده ضعیف‌شده ساخت و ساختن دومی به مدت زیادی زمان نیاز دارد و با عدم قطعیت بیشتری همراه است. چونلای گفت برای چین حدود یک سال طول خواهد کشید که بر اساس یک نمونه‌های مهروموم‌شده ویروس واکسینیا واکسن تولید کند.
ویروس واکسینیا
«ویروس واکسینیا» (VACV) یک ویروس DNA متعلق به خانواده پاکس‌ویروس است که منشا واکسن مدرن آبله است که سازمان جهانی بهداشت برای ریشه‌کنی آبله در کارزار جهانی واکسیناسیون در سال‌های ۱۹۵۸ تا ۱۹۷۷ به کار برد.
پزشک انگلیسی، ادوارد جنبر در سال ۱۷۹۶ نشان داد که عفونت با آبله گاوی که بیماری نسبتا خفیف‌تری است باعث ایمنی در برابر آبله (انسانی) مرگبار می‌شود. جنر آبله گاوی را «واکسن واریولا» یا «واکسن آبله» نامید. اما منشا واکسن آبله به خصوص پس از آنکه لوئی پاستور تکنیک‌های آزمایشگاهی برای ایجاد واکسن را در قرن نوزدهم ایجاد کرد، دچار ابهام شد.
آلن وات دوانی در سال ۱۹۳۹ نشان داد که واکسن مدرن آبله از لحاظ سرولوژیکی با آبله گاوی متفاوت است و در نتیجه «واکسینیا» به عنوان یک گونه ویروسی جداگانه شناسایی شد.
توالی‌یابی ژنومی کامل بعدا نشان داد ویروس واکسینیا نزدیکی بیشتری «آبله اسبی دارد و گونه‌های آبله گاوی یافت‌شده در بریتانیا کمترین نزدیکی را با ویروس «واکسینیا» دارند.
با اینکه ویروس آبله دیگر وجود ندارد، اما ویروس واکسینیا به طور گسترده‌ای بوسیله دانشمندان به عنوان ابزاری برای ژن‌درمانی و مهندسی ژنتیکی استفاده می‌شود.