به گزارش همشهری آنلاین، آرش معیریان در پاسخ به این پرسش که در مورد جنبش خشونت علیه زنان و روندی که این جنبش خواهد داشت، چه عقیده‌ای دارد بیان کرد: باید این سوال را از زنان پرسید اما سینما، دنیای بزرگ، وسیع و متکثری است که به اقتضای ماهیت آن هر نوع انسانی به آن وارد یا از آن خارج می شود.
کارگردان فیلم سینمایی زن‌ها فرشته‌اند ۲ (۱۳۹۸) ادامه داد: اگر نگاهی به جامعه مهندسین بیاندازید، می بینید که این افراد با معلوماتی ویژه یک نظام، سلسله مراتبی را طی کرده اند و پس از اخذ مدارج و مدارک، به انجمن یا جامعه مهندسین ورود پیدا کرده اند.
وی افزود: اما در سینما به دلیل نوع حضوری که در آن وجود دارد، نمی توان این ورود را فیلتر کرد که بگوییم کسی که مدرک کارشناسی دارد، می تواند ورود کند اما کسی که دیپلم هم ندارد، نمی تواند؛ چراکه سینما هنری به شدت وسیع است که نیازمند متخصصین و افرادی با استعدادهای خاص است که این استعداد لزوما ربطی به سواد، سطح طبقاتی و نگاهشان ندارد.
کارگردان فیلم سینمایی کما (۱۳۸۲) تاکید کرد: در نتیجه همه نوع آدمی به اقتضای این که امکان دارند از درون شکوفا شوند، می توانند به فضای سینما وارد شوند.
کارگردان فیلم سینمایی آپاچی (۱۳۹۷) در توضیح این مطلب که ورود افراد مختلف به سینما زمینه‌ای برای بروز انحرافات و رفتارهای غیرمعمول است، اظهار داشت: وقتی در اجتماعی قرار بگیرید که در آن همه نوع آدمی هست و متر و معیار انتخاب نخبه گرایی و شایسته سالاری وجود ندارد بلکه استعداسالاری است، در نتیجه ممکن است کسی که حتی فکرش را نمی کنید از هر جایی و ناکجاآبادی آمده باشد و هیچ گونه ادبیات رفتاری فاخری هم نداشته باشد.
وی افزود: در اینجا آن فرد احتمالا برخوردار از استعدادی است که شکوفا شده، همانگونه که این مسائل در ورزش هم رخ می دهد؛ چرا که در ورزش هم سابقه فرهنگی، اجتماعی و علمی دخیل نیست و مهارت این است که با استعداد ذاتی موفقیتی کسب شود. شک نکنید که قطعا کسانی که با چنین سابقه علمی، هنری، فرهنگی، اجتماعی، خانوادگی و سنتی و اعتقادی به سینما ورود کرده باشند، خطایی نخواهند داشت و هیچ آسیب و گزندی هم به دیگران نمی رسانند.
کارگردان فیلم سینمایی لامبورگینی (۱۳۹۶) خاطرنشان کرد: اما مانند اجتماع عادی که هر نوع آدمی را در آن می‌بینید و هر کدام یک ماهیت اجتماعی خاص برای خودشان دارند و این ماهیت اجتماعی خاص ربطی به فرهنگ و سوادشان ندارد و ممکن است خطا یا تصادف کنند به دیگری بزنند و دعوا کنند، در سینما هم همین قصه برقرار است.
معیریان اضافه کرد: جامعه سینما جامعه شلوغ و بسیار گسترده ای است که امکان هر اتفاقی در آن وجود دارد و ما باید به گونه ای باشیم که مانند زمان خروج از منزل، مراقب هستیم که خودرویی به ما نزند و پوشش و گفتار و رفتارمان شائبه ایجاد نکند و حواسمان جمع باشد که همه نوع انسانی از پزشک و معلم تا دزد و قاتل در این جامعه زندگی می کند. در سینما هم باید مراقب این تکثر جنس انسان ها باشیم.
کارگردان و تدوینگر فیلم سینمایی فیتیله و ماه پیشونی (۱۳۹۰) تصریح کرد: نمی دانم که آینده این جنبش چه خواهد شد و چه سرنوشتی پیدا می کند؛ من صرفا یک فیلمساز هستم که سیاسی و عضو حزب و جنبش و دسته ای نیست؛ من باید بیننده خوبی باشم اما نمی توانم قاضی خوبی باشم.
وی افزود: بسیاری از دوستان و همکارانم که درباره هر موضع و جریانی قضاوت می کنند یا واقعا آنقدر سواد و دانش و بینش دارند که به خود اجازه قضاوت می دهند و یا سوادی ندارند که اگر این گونه است باید بدانند که هر جمله و کلمه ای که بوی قضاوت بدهد، خطرناک است. چون این افرد از تریبون برخوردار هستنند.
کارگردان و تدوینگر فیلم سینمایی شیر و عسل (۱۳۸۸) گفت: من هم به واسطه جایگاه و تریبونی که فیلمسازی دارد ناخودآگاه ممکن است پشت تریبونی قرار بگیرم و حرف‌هایی را بزنم اما باید حواسم باشد که چه حرف‌هایی را می‌زنم چرا که به راحتی ممکن است که جنجال آفرین شود.
به گزارش ایرنا، ۱۲ فروردین دست اندرکاران زن سینما در بیانیه‌ای اعتراض‌آمیز نسبت به آن‌چه «خشونت علیه زنان» در این حرفه نامیده‌اند فریاد اعتراض سر داده و تقاضای شفاف خود برای رسیدگی به مصادیق تعریف شده این خشونت را از نهادهای خانه سینما، سینماگران، منتقدان و مخاطبان اعلام کرده‌اند.
این بیانیه که به امضای صدها زن شاغل در سینمای ایران و چهره‌های سرشناسی چون نیکی کریمی، هدیه تهرانی، ترانه علیدوستی و بسیاری از بازیگران شناخته شده رسیده است، به جامعه سینمایی ایران در مورد شدت و گستردگی آزارها علیه زنان که برای اولین بار به یک فریاد جمعی تبدیل شده، هشدار داده است.
در این بیانیه آمده است: هرگونه خشونت، آزار و باج‌گیری جنسی در محیط کار از نظر ما محکوم است و برای توقف آن خواستار عواقب قانونی جدی برای متخلفین هستیم.