به گزارش همشهری آنلاین، این تحقیق در مجله بین‌المللی آستروبیولوژی منتشر شده است. ایرینا رومانوفسکایا، پروفسور فیزیک و نجوم کالج اجتماعی هیوستون که نویسنده این مطالعه است می‌گوید که سیارات سرگردان که یا در اثر رویدادی گرانشی از منظومه اصلی خود حذف شده‌اند یا در خارج شکل گرفته‌اند، به نظر می‌رسد به‌عنوان سفینه فضایی استفاده شوند، زیرا به سختی می‌توان آنها را در تاریکی میان‌ستاره‌ای بین منظومه‌ها تشخیص داد.
همچنین ممکن است تعداد قابل توجهی از این سیارات سرگردان در جهان وجود داشته باشد.
رومانوفسکایا گفت: «این موضوع چنین احتمالی را افزایش می‌دهد که برخی از تمدن‌های فرازمینی پیشرفته در صورت وجود، بر روی سیارات سرگردان سوار شوند. به همین دلیل است که من چنین تمدن‌های فرضی را نمونه کیهانی می‌نامم.»
این جهان‌های عشایری ممکن است قابل سکونت باشند؛ حتی اگر از یک ستاره انرژی نگیرند.
طبق فرضیه رومانوفسکایا، سیارات سرگردان نسبت به سفینه‌های فضایی مزیت‌هایی دارند، زیرا منابع و زیستگاه‌های خود را دارند و نیازی به گرانش مصنوعی ندارند. آنها همچنین می‌توانند ثابت کنند که فرار مناسبی برای ساکنان یک سیستم پیرشونده هستند.
بیشتر بخوانید:
بنابراین، زمانی که چنین سیاره سرگردانی به منظومه‌ای با دنیای قابل سکونت، مانند زمین نزدیک شود و سپس بیگانگان از یک فضاپیمای معمولی برای پرش به سیاره ما استفاده کنند، مساله زمان مطرح می‌شود.
رومانوفسکایا گفت: «هیچ چراغ راهنمایی در کهکشان وجود ندارد. اگر منظومه شمسی در مسیر یک سیاره سرگردان آزاد قرار گیرد، این سیاره در چراغ قرمز متوقف نخواهد شد و درست از طریق منظومه شمسی پرواز خواهد کرد.»