به گزارش همشهری آنلاین، از میان ۱۲۹ سازه ناایمن تهران، نام سینماهای قیام، فردوسی و اروپا نیز به چشم میخورد. البته که همچنان ملاک ناایمن بودن این سازهها اعلام نشده است. اگر قدمت تاریخی و فرسودگی بنا، مدنظر قرار گرفته باشد که جمعی از سینماهای پایتخت، واجد چنین شرایطی بوده و قطعا تعداد سینماها، میبایست از ۳ سینما بیشتر باشد.
اگر هم ملاک، مهندسی سازه و اشکال در شکل مهندسی باشد، باید این ایراد عنوان شود که چگونه اجازه داده شده تا این اماکن، برای دههها، روزانه پذیرای چندصد یا چندهزار نفر باشد.
سینما قیام
سینما قیام، ۵۶ ساله است. سینمایی که علاوه بر نمایش فیلم، یکی از کانونهای تئاتر نیز بود و بسیاری از مخاطبان این سینما، آن را با عنوان سینما تئاتر قیام میشناسند. این سینما که سینهموند نام داشت، دارای یک سالن با ظرفیت ۴۰۰ نفره است و جالب آنکه در دورانی، با درجه ممتاز به نمایش فیلم مشغول بوده است.
این سینما که در خیابان ولیعصر، تقاطع طالقانی قرار دارد، در دورهای به دلیل نمایش انحصاری آثار کودک و نوجوان، در میان مخاطبانش شهره بود.
سینما فردوسی
سینما فردوسی، عمری ۶۰ساله دارد و به دلیل قرار گرفتن در مرکز تهران، به نامی آشنا برای شهروندان پایتخت تبدیل شده است.
نکته قابلتوجه قرار گرفتن نام این سینما در فهرست سازههای ناایمن تهران آن است که مدیریت این سینما در اختیار حوزه هنری است. نهادی که تقریبا تمامی سینماهای فرسوده خود در تهران و شهرستانها را نوسازی و تجهیز کرده است، در کمال تعجب، تاکنون اقدامی در جهت نوسازی این سینمای مهم و کلیدی به انجام نرسانده است.
سینما فردوسی در خیابان انقلاب واقع است و از یک سالن بزرگ که بیش از ۱۰۰۰ نفر گنجایش دارد، برخوردار است.
سینما اروپا
این سینمای ۵۵ ساله، روزگاری یکی از شلوغترین سینماهای پایتخت بود که با ۳ بالکن و ۱۴۰۰ صندلی، مخاطبان بسیاری را به سمت خود میکشاند.
این سینما تا ابتدای دهه ۹۰، به حیات معمول خود مشغول بود تا اینکه در ۸ اسفندماه ۱۳۹۰ آتش گرفت و از آن سال تاکنون، فعالیتی نداشته و از ناوگان سینمایی کشور خارج شده بود. سال گذشته نیز اخباری مبنی بر ثبت این سینما در فهرست آثار ملی واجد ارزش ثبت شد و در عین حال، از درجه سینمایی منحل شد. احتمالا قرار گرفتن نام این سازه در فهرست سازههای ناایمن پایتخت، به دلیل حضور در فهرست آثار ملی واجد ارزش باشد تا مکانی بهعنوان سینما.
این امیدواری وجود دارد با توجه به فاجعه متروپل و ضرورت جلوگیری از اتفاق مشابه اینچنینی، به وضعیت ایمنی سازههای قدیمی سینما توجه بیشتری شود و نهادهای مسئول، فهرست متمرکزتری از سینماهای ناایمن کشور منتشر کنند.