سمیرا نجفی، بانوی خیر محله شهرری برای تعدادی از این کودکان آستین بالا زده است. او به همشهری‌آنلاین می‌گوید: اردیبهشت سال گذشته که فرزندانم را برای بازی به پارک برده بودم، با چند کودک مواجه شدم که اطراف ماردشان جمع شده بودند و بی‌تابی و گریه می‌کردند. وقتی سوال کردم مادشان گفت گریه آنها بابت مدرسه نرفتن است. همانجا بود که به پیشنهاد دوستم، تصمیم گرفتم هم خودم را مشغول کنم هم سواد به این کودکان یاد بدهم. پیگیری‌های آموزش و پرورش را انجام دادم و ۹ کودک را به مدرسه فرستادم. اغلب دنبال کودکان زباله‌گرد بودم و از آنها خواهش می‌کردم برای یک ساعت هم شده، درس بخوانند.
او گفت: کم کم به ما دفتر و کتاب و کیف از طرف خیران داده شد. برای برخی از این کودکان، با تولیدی‌ها صحبت کردیم تا از آنها برای کارهای سبک استفاده کنند. ما کمبودهایی هم داریم. دوست داریم کتابخانه داشته باشیم. از شهردار منطقه می‌خواهم یک آلاچیق یا نیمکتی نصب کنند تا این کودکان بتوانند استفاده کنند. میز پینگ پنگ بگذارند تا این بچه‌ها حال دشان خوب شود.
گزارش: رابعه تیموری
تصویر: مونا فاضلی
تدوین: مهناز عباسیان