به گزارش همشهری‌آنلاین، محمدحسین صفارهرندی وزیر اسبق ارشاد و مدیرمسئول پیشین روزنامه کیهان در آیین یادبود مرحوم حجت‌الاسلام سیدمحمود دعایی بیان داشت: آقای دعایی رشته‌های مختلف و متعددی در اختیار داشت که هر کدام را با یکی یا چند تا به دام محبت خود گرفتار می‌کرد.
وی در ادامه به بیان خاطره‌ای از روزهای پیش از پیروزی انقلاب گفت: هنوز انقلاب پیروز نشده بود و امام(ره) در مدرسه علوی مستقر بودند؛ خبر دادند که چپی‌ها یک کارخانه را تسخیر کردند و گویی می‌خواستند کمپین کارگری شکل بدهند و انقلاب کمونیستی راه بیاندازند.
صفارهرندی افزود: ما که جوان بودیم گفته شد برویم و جلوگیری کنیم. کارخانه جنرال چندروزی گرفتار این وضعیت شد. آنچه در ذهن من نقش بسته است حضور آقای دعایی از سوی دفتر امام بود تا افکار را تنویر کنند. افراد دیگری هم آمدند؛ از جمله حضرت آیت‌الله خامنه‌ای که چند روز در آنجا مستقر بودند.
وی افزود: شجاعت آقای دعایی در برابر درشت‌گویی‌ها و تکاپوهای ایشان موجب شد تا ورق برگردند و آن کارمندانی که تلاش می‌شد از آن‌ها نمایشی از یک مرام منحط به تصویر کشیده شود، همه پشت سر حضرت آقا ایستادند.
وزیر اسبق ارشاد گفت: آن چیزی که از آقای دعایی برجسته بود، ارتباط بسیار نزدیک ایشان به امام بود. ایشان گفته بودند که جدای از بُعد اعتقادی، نماز جمعه را میراث امام می‌دانم و نسبت به آن وفادارم. او به میراث امام وفادار بود و همین او را تا پایان حفظ کرد.
وی با اشاره به حکم رهبر معظم انقلاب برای انتصاب سیدعباس صالحی به مدیرمسئولی روزنامه اطلاعات عنوان کرد: مقدمه حکم حضرت آقا تاییدیه‌ای بر عملکرد آقای دعایی در موسسه اطلاعات بود. گویی آقا به ایشان فرمودند که اوج وفاداری را به‌جا آوردید.
مدیرمسئول اسبق روزنامه کیهان اظهار داشت: مرحوم دعایی می‌گفت اطلاعات و کیهان مانند لاله و لادن هستند که از هم جدا نمی‌شوند و بعد که آن‌ها از هم جدا شدند و درگذشتند، گفت اگر از هم جدا شویم، می‌میریم.
صفارهرندی بیان داشت: ایشان یک بار بعد از اینکه دوره وزارتم تمام شد، گفت برای ما مقاله بنویس. من گفتم اگر بنای بر نوشتن است، بهتر است که در روزنامه کیهان بنویسم. ایشان گفت چه عیبی دارد؛ هم اینجا بنویس و هم آنجا بنویس.
وزیر اسبق ارشاد بیان داشت: برخی به اعتبار محکمات وفاداری به اصل نظام و انقلاب، ایشان را دوست داشتند. آقای دعایی مقید بود که هر روز صبح با دست خودش روزنامه را به دفتر آقا بدهد. در روزهایی که من به دفتر رهبری می‌رفتم ایشان را می‌دیدم و وقتی پرسیدم، گفتند که ایشان هر روز می‌آید و خودش یک نسخه از روزنامه را به مقام معظم رهبری یا دفتر ایشان می‌دهند. شاید زبان حال دعایی خطاب به رهبری این بود که بر همان عهدی بستیم، هستیم.