به گزارش همشهری آنلاین، روز گذشته سندیکای صاحبان صنایع داروهای انسانی در نامه‌ای به رئیس جمهوری از بحران در تولید دارو و تعطیلی خطوط تولید از تیرماه خبر داد و نوشت: «صنایع داروسازی در سخت‌ترین شرایط جنگ تحمیلی، تحریم‌های ظالمانه، شیلوع کرونا و شرایط دشوار پیش آمده، همواره ضامن استقلال و افتخار کشور در حوزه سلامت بوده‌اند، اما در شرایط کنونی بی‌توجهی به حداقل درخواست‌های این صنعت که از الزامات اولیه تولید می‌باشد با بلاتکلیفی در تصمیم‌گیری، شرایط را به گونه‌ای فراهم کرده که تامین و تولید دارو را سخت‌تر و به مرز بحران رسانده است.» آنها تاکید کرده‌اند که با وجود مکاتبات متعدد برای اقدام فوری و پیشگیری از بحران دارویی، تاکنون هیچ اقدام عملی در این خصوص انجام نشده و ضمن از دست دادن فرصت، امکان تولید بسیاری از داروها از بین رفته است.»
رئیس هیات مدیره سندیکای صاحبان صنایع داروهای انسانی ایران درباره این نامه به همشهری آنلاین گفت: از بهمن سال گذشته که تخصیص ارز دارو دچار اختلال شد، ما به صورت مداوم در حال برگزاری جلسه و نامه‌نگاری هستیم اما هنوز پاسخ مشخصی دریافت نکرده و هیچ اقدامی هم نشده است. به همین دلیل مجبور شدیم به ارسال نامه به رئیس‌جمهوری، به صورت شفاف شرایط نامناسب صنعت داروسازی را به ایشان اطلاع دهیم.
محمد عبده‌زاده با بیان این که تولید دارو به هیچ عنوان مناسب نیست و دلایل آن هم کاملا مشخص است، ادامه داد: برای تولید دارو، یک نیاز به تامین ارز و یک بهای تمام شده وجود دارد که متاثر از تورم کشور است. تخصیص ارز از حالت انضباط خارج شده و در بحث بهای تمام شده هم که تولید وابسته به مواد اولیه، هزینه‌های جانبی، بسته‌بندی، نهاده‌های تولید، حامل‌های انرژی و... است، نگاهی به اصلاح قیمت دارو نیست. دولت همه چیز را افزایش داده اما قیمت دارو به همان میزان قبل باقی مانده است. اصلاح نشدن قیمت دارو نتیجه‌ای جز ورشکستگی و تعطیلی کارخانه‌های دارویی ندارد و در نهایت به کمبود و فقدان دارو منجر می‌شود.
او در پاسخ به این سوال که چه میزان افزایش قیمت‌ها می‌تواند منجر به رفع مشکلات تولیدکنندگان شود، هم بیان می‌کند: این مساله در گروه‌های مختلف دارویی متفاوت است. در شربت‌ها افزایش قیمت شکر تاثیرگذار است که اکنون ۳ برابر شده. در سرم‌ها مواد اولیه پتروشیمی که متاثر از پلی‌اتیلن و پلی‌پروپیلن است که در بورس به روز عرضه و قیمت آن از سوی خود دولت تعیین می‌شود. از سوی دیگر ارزش افزوده کالاهای اساسی یک درصد شده اما این عدد برای داروسازی همان ۹ درصد و بر اساس ارز نیمایی است. قیمت گاز از سال ۹۹ تاکنون ۱۰ برابر شده و به این موارد باید افزایش ۵۷ درصدی حقوق و دستمزد، افزایش ۳۰ درصدی حمل و نقل، اخذ سود و تعرفه بازرگانی بر ماشین‌آلات خطوط تولید برای اولین بار در کشور را هم اضافه کرد. بهای قیمت تمام شده داروهای تولیدی به شدت افزایش پیدا کرده است و باید به نسبت تمام این افزایش‌ها، قیمت دارو هم به روز شود.
عبده‌زاده تاکید کرد: صورت مساله این شرایط کاملا مشخص و تصمیم آن با خود دولت است. باید مشخص شود که دولت قصد دارد از بیمار حمایت کند یا خیر؟ اگر اصل بر حمایت است باید پوشش بیمه‌ای دارو ۱۰۰ درصد شود و مردم هیچ هزینه‌ای پرداخت نکنند. اما اگر حمایت نیست و سیاست پایین نگه‌داشتن قیمت دارو است، باید تورم این حوزه صفر شود که عملا امکانپذیر نیست. طبق بودجه ۱۴۰۱ و دستورالعمل‌هایی که در حال اجرا شدن همه‌چیز تغییر کرده و بر اساس ارز نیمایی انجام می‌شود، به همین دلیل باید قیمت دارو به مانند دیگر صنایع متناسب با نرخ تورم افزایش اصلاح شود و همزمان پوشش بیمه‌ای بیماران افزایش پیدا کند.
این مسئول درباره این که چه داروهایی در کشور کمبود هستند و یا احتمالا کمبود خواهند شد هم بیان کرد: بسیاری از شرکت‌ها به دلیل این که بیشتر محصولاتشان در حاشیه زیان قرار گرفته، بر اساس موادی که در اختیار داشتند تاکنون تولیداتشان را داشته‌اند، اما در حال حاضر هیچ سفارشی را ثبت نکرده و این باعث می‌شود که در آینده تولیدی نداشته باشند. همین حالا تولید سرم در کشور به شدت کاهش پیدا کرده و به اندازه نیاز بازار نیست. شربت‌های آنتی‌بیوتیک هم کمیاب شده‌اند. این شروع اتفاقی است که ما نگران آن هستیم.
رئیس هیات مدیره سندیکای صاحبان صنایع داروهای انسانی ایران تاکید کرد: صنایع دارویی نمی‌خواهند دارو تولید نکنند، تولید ما با جان و سلامت مردم در ارتباط است و ما به هیچ عنوان نمی‌خواهیم تولید را متوقف کنیم. اما برای تولید درست و مناسب باید صنعت داروسازی از حداقل‌هایی برخوردار باشد. این حداقل‌ها که صنعت داروسازی نیاز دارد تخصیص به موقع ارز و بهای تمام شده که خود دولت مصوب می‌کند، مثل دیگر صنایع در برای دارو هم لحاظ شود.