نهضت سالن‌سازی در سینمای ایران، از ابتدای دهه ۹۰ آغاز شد؛ نهضتی که به موجب آن، سینماهای فرسوده ترمیم شده و در شهرهای غیربرخوردار نیز سینما تاسیس می‌شد. این نهضت از همان ابتدا، با اقبال خوبی از جانب مدیران سینمایی، سالن‌داران بخش خصوصی و سرمایه‌گذاران این حوزه مواجه شد.
تعداد سالن‌های کشور به یک‌باره چندبرابر شد و متعاقب با این رونمایی‌ها، بر تعداد مخاطبان سینما و البته تعداد فیلم‌های اکران، افزوده شد. همچنین تعداد سینماهای سرگروه، از ۵ سینمای ابتدای دهه ۹۰ به ۸ سینما در ابتدای امسال افزایش یافت.
نبود حمایت‌های کافی از سینماها، این روند را برای ماه‌ها و حتی تا به امروز تعطیل نگه‌داشت تا نهضت سالن‌سازی که موجب تعدد سالن‌های سینما می‌شد، به‌یک‌باره و با خارج شدن ساختمان‌های فرسوده از ناوگان سینماهای فعال، با کاهش سازه سینمایی مواجه شود.
اتفاقی که در دولت سیزدهم رخ داد جلوگیری از تعطیلی سینماها بود. بنا به قولی، ۲۰ سینمای کشور در معرض انحلال یا تغییر کاربری هستند. این تعداد سینما در صورت درستی آمار، چیزی حدود ۱۱ درصد از سینماهای کشور است که قطعا نگران‌کننده است. سیاست جلوگیری از تعطیلی سینماها، در نتیجه تعامل‌ها و تدوین بسته‌های حمایتی رقم خورد. البته که سالن‌داران هم‌چنان نقدهایی نسبت به شیوه‌های حمایتی سازمان سینمایی دارند اما قدر مسلم آن‌که شیب تعطیلی سینماها و خبرسازی‌های حول آن تا حدود بسیاری مرتفع شده و این خطر که می‌رفت پاشنه آشیل فرهنگی دولت دوازدهم لقب بگیرد، فعلا بر مداری از سکون و آرامش قرار گرفته است.
متاسفانه یکی از شیطنت‌هایی که در برخی آمارها به چشم می‌خورد، لحاظ کردن سینماماشین و سینماهای سیار در زمره سینماهای فعال کشور بود. آماری که سبب شد تا تعداد سینماهای کشور به ۳۳۵ سینما و تعداد سالن‌ها نیز به بیش از ۶۵۰ سالن افزایش یابد اما اگر طبق همان تعریف استاندارد، سینما را به مجموعه‌ای ایستا تفسیر کنیم که دائمی است، هم‌اکنون ۲۲۴ سینمای فعال در کشور وجود دارد که این تعداد سینما، ۵۷۳ سالن سینمایی دارند. تعداد صندلی سالن‌های سینمایی کشور نیز ۱۳۹ هزار و ۵۲۸ صندلی است.
این آمار اگرچه برای یک کشور ۸۵ میلیون نفری که یکی از صاحبان سینما در جهان محسوب می‌شود، آمار به شدت ضعیفی است اما رویکرد دولت مردمی در توقف تعطیلی سینماها، قابل‌توجه است. مدیریت سینمایی دولت مردمی در گام نخست، تعطیلی سینماها را متوقف کرد و در گام دوم، تلاش دارد تا با ترسیم یک چشم‌انداز، زمینه تکمیل سینماهای ناتمام و بازسازی و تجهیز سالن‌هایی که اکنون فعال نیستند را فراهم آورد به همین دلیل، چنین سخنی در همان ابتدای روی کار آمدن وزیر ارشاد مطرح شد که تعداد سالن‌های سینمایی کشور تا پایان سال آینده به عدد یک هزار می‌رسد.
اگرچه حتی با وجود رسیدن سالن‌های سینمایی کشور به عدد یک هزار، باز هم رضایت مطلوبی از بابت نسبت جمعیت کشور به تعداد هر سالن حاصل نمی‌شود اما این عدد، تقریبا دوبرابر تعداد سالن‌های فعال کنونی است. ضمن اینکه کشور را از فقر نسبی کنونی در حوزه سینما نجات می‌دهد و زمینه را برای توسعه بیشتر ناوگان سینمایی کشور فراهم می‌آورد.
اکنون این امیدواری وجود دارد که با توجه به تعدد مال‌های تجاری و گسترش این فرهنگ میان انبوه‌سازان کشور، سالانه بر تعداد سالن‌های کشور به شکل تصاعدی افزوده شود و این روند، تا رسیدن به یک حد مطلوب تداوم یابد تا این مشکل تاریخی کشور که همواره و در تمامی دوران‌ها، محلی از اعراب داشته، برطرف شود و ایران هم‌پای رشد کیفی تولیدات، در حوزه لجستیکی نیز به رشد قابل‌توجهی دست یافته و زمینه صنعتی‌شدن آن با شتاب بیشتری دنبال شود.