همشهری آنلاین - مریم ورشو: این بار می‌خواهم شما را با خودم تا یکی از زیباترین قله‌های ایران ببرم. قله‌ای که به دُرفک معروف است و در رودبار استان گیلان قرار دارد. اما ترجیح می‌دهم مانند مردم بومی نام این قله را دالفَک تلفظ کنم؛ دال به معنای عقاب و فَک به معنای آشیانه پرندگان است. پس با من همراه شوید تا شما را به آشیانه عقاب ببرم.
برای رسیدن به این قله زیبا باید از منطقه بی‌نهایت دیدنی دیلمان عبور کنید تا در مسیر دالفک قرار بگیرید. منطقه کوهستانی که پوشیده از درختان سرسبز و انواع گیاهان دیدنی است.
این مسیر جنگلی در بهار و اوایل تابستان پر از گل‌های رنگارنگ است که نمی‌توانید از آنها چشم بردارید. به‌ویژه زمانی که جنگل در آغوش مه فرو می‌رود با چشم‌اندازی خیره کننده مواجه می‌شوید. بنابراین حتی اگر اهل کوهنوردی هم نباشید می‌توانید در دل جنگل روح و جانتان را تازه کنید.
اما من می‌خواهم شما را با خودم تا قله درفک و ازآنجا به غار یخی یا یخچال درفک ببرم؛ صعود به این قله در تابستان چندان سخت نیست. اما این منطقه زمستان سختی دارد، چون بسیار برفگیر است و از طرفی خطر گم شدن در مه را نیز نباید دست‌کم گرفت.
در نزدیکی قله درفک از گون‌زاری بسیار زیبا عبور می‌کنید که در فصل بهار عطر گون‌ها مسحورتان می‌کند. درفک یکی از رویشگاه‌های اصلی گون در ایران است.
اگر بعد از صعود قله درفک که حدود ۲۷۰۰متر ارتفاع دارد، به سمت پایین قله که به کاسهٔ درفک معروف است بروید، به ییلاق دامدارانی می‌رسید که در بهار و تابستان به این منطقه کوچ می‌کنند.
در اینجا با خانه‌هایی مواجه می‌شوید که نمونه آنها را در نقاط دیگر ایران نخواهید دید. خانه‌هایی که سنگی هستند. درفک منطقه به‌شدت بادگیری است برای همین در معماری این خانه‌ها از سنگ استفاده شده است تا دربرابر باد سخت مقاوم باشند.
در کاسهٔ درفک یک غار وجود دارد که برای اهالی و ییلاق‌نشینان این منطقه اهمیت زیادی دارد. برای همین در بدو ورود به این غار یک تابلو چوبی قرار دارد که رویش نوشته است: «اینجا محل عبور فرشتگان است، زمین را آلوده نکنید».
همانطور که گفتم منطقه درفک بسیار بادخیز است، باد سبب می‌شود تا برفی که در ارتفاعات درفک از زمستان باقی مانده با خود درون غار بیاورد و به این ترتیب یخچالی طبیعی در آن ایجاد کند. طول این غار یخی ۱۰۰ متر است و مردم این منطقه در تابستان از برف‌های انباشته در این یخچال طبیعی به عنوان منبع آب آشامیدنی خود استفاده می‌کنند. زیرا در ارتفاع درفک آب آشامیدنی وجود ندارد و با تانکر هم برای ییلاق‌نشین‌ها آبرسانی انجام نمی‌شود.
برای همین این غار که محل ذخیره برف زمستانی است که به مرور تبدیل به یخ می‌شود برای مردم اهمیت زیادی دارد. آنقدر که بهمن محسنی، یکی از ییلاق نشین‌های این منطقه درباره اهمیت این غار یخی بین اجدادشان گفته است: «مادربزرگ‌ها و پدربزرگ‌های ما در گذشته به احترام آبی که از برف‌های این غار به دست می‌آوردند هرگز با کفش وارد غار نمی‌شدند. آنها پابرهنه وارد غار می‌شدند تا برف‌های یخ زده را گل‌آلود نکنند».
مردم ییلاق‌نشین با استفاده از داس یا تبر یخ‌ها را به اندازه کوچک قطعه‌قطعه و سپس قسمت‌های گل‌آلود را جدا می‌کنند. سپس آنها را درون کیسه‌ای می‌ریزند و به خانه می‌برند تا آب آشامیدنی داشته باشند. بیشتر زنان این کار را انجام می‌دهند زیرا مردان به دامداری مشغول هستند و فرصت کافی برای این کار ندارند.
متاسفانه این روزها برخی گردشگران بدون توجه به اهمیت این ذخیره برف و یخ برای اهالی وارد این غار می‌شوند و آن را گل‌آلود می‌کنند. از آن بدتر اینکه برخی آفرود و موتورسواران هم باعث ناراحتی اهالی اینجا شده‌اند. موتورسواران با ویراژ دادن و بلند کردن گرد و خاک فراوان سبب می‌شوند تا آبگیرهای ییلاق‌نشین‌ها که برای دام‌هایشان مورد استفاده قرار می‌گیرد گل‌آلود شوند.
ای کاش در بازدیدهایمان از نقاط زیبای کشور ردی از خودمان به جا نگذاریم تا محیط زیستمان آسیب نبیند و ساکنان نیز دچار مشکل نشوند. به ویژه در این منطقه که محل عبور فرشتگان است، زمین را آلوده نکنیم.