کشوری است بسیار کوچک و به عبارتی یک شرکت بزرگ که مردمانش پرسنل آن هستند.رانندگان تاکسی ماشین‌هایشان را از دولت اجاره می‌کنند و هر روز به دولت پول پرداخت می‌کنند. بسیاری از مردم خانه‌هایشان را از دولت اجاره می‌کنند. تمام ماشین‌ها و موتورها به ازای هر صد متر که در خیابان‌ها رانندگی می‌کنند باید به دولت پول پرداخت کنند و اینجاست که حوصله من یکی از این همه مکانیزه بودن سر می‌رود.
اما با همه این اوصاف این کشور -شهر برترین شهر بازرگانی در آسیا محسوب می‌شود و دومین اقتصاد آزاد جهان است. براساس بررسی‌های بین‌المللی گزارش‌های سالانه رقابت‌پذیری این کشور- شهر دومین اقتصاد رقابتی جهان، بعد از آمریکا را دارد و همین‌طور بالاترین اقتصاد رقابتی در جهان، به‌دنبال آمریکا. سنگاپور روزگاری به‌ترتیب تحت سلطه پرتغالی‌ها، هلندی‌ها، فرانسوی‌ها، انگلیسی‌ها و ژاپنی‌ها قرار داشت تا نهایتا در نهم اوت 1956 میلادی به استقلال رسید و به سرعت مسیر توسعه را طی کرد.
سنگاپور یک جزیره پست و کم‌ارتفاع است، به‌طوری که مرتفع‌ترین نقطه آن 162متر از سطح دریا ارتفاع دارد (ارتفاع ساختمان‌هایش را بی‌خیال شوید). جزیره سنگاپور 42کیلومتر طول و 23 کیلومتر عرض دارد و 58 جزیره کوچک در محدوده مرزهای آبی آن واقعند. سنگاپوری‌ها هرساله با اصلاح اراضی یا به تعبیری خشک‌کردن دریا به مساحت کشورشان می‌افزایند. در این کشور تقریبا هر روز در حدود یک ساعت، باران تندی می‌بارد.
سنگاپور در یک نگاه
مساحت: 7/692 کیلومتر مربع
جمعیت 167/608 /4 نفر
پایتخت: سنگاپور
واحد پول: دلار سنگاپور
دامنه اینترنتی: sg.
پیش شماره: 65+
ارتباطات: یک میلیون و ۸۵۴ هزار خط تلفن ثابت و 4 میلیون و ۷۸۹ هزار خط تلفن همراه وجود دارد.
۹۵۴ هزار میزبان اینترنتی.
یک میلیون و ۷۱۷ هزار کاربر اینترنت.
زبان: 4 زبان ، انگلیسی، ماندارین، مالایی و تامیل.
سینگاپورا
سنگاپور یا آن‌چنان که آوازه‌خوانان محلی می‌گویند «سینگاپورا» به معنی شهر شیر است و سمبل آن یک شیرماهی با سر شیر و دم ماهی است. یکی از مراکز تفریحی سنگاپور، جزیره زیبای سنتوز است.
در این جزیره گردشگران را برای تماشای آکواریومی می‌برند که انواع ماهی‌ها در آن هستند. قدم زدن در ساحل و احیانا شنا، بازی دلفین‌ها و دیدار از رقص فواره‌ها به همراه موسیقی که یکی از زیباترین‌ها در دنیاست، در تور یک‌روزه این جزیره جای دارند.
30 سال سابقه مترو
سنگاپور دارای 7 خط متروی فعال است. این شهر در سال 1990 ،67 کیلومتر از خطوط متروی خود را راه‌اندازی کرد که در حدود 19 کیلومتر آن به‌صورت زیرزمینی و 3/3کیلومتر نیز روی پایه‌های بتونی ساخته شد. 7/44کیلومتر از این خطوط نیز به‌صورت معلق در هوا و بر سطح بالایی شهر ساخته شد.
خط دوم متروی سنگاپور در سال 2002 تکمیل شد و به بهره‌برداری رسید. 3/23کیلومتر از مجموع 4/89 کیلومتری این شهر به‌صورت زیرزمینی است. ایستگاه‌های این خط در حدود 51 ایستگاه است و به‌صورت میانگین کل خطوط متروی سنگاپور هر 7/14 کیلومتر یک ایستگاه دارد. این شهر همچنین در حدود 20 کیلومتر مونوریل دارد که خطوط مکمل محسوب می‌شوند و برای اتصال بخش‌هایی که مترو به آنجا نرفته، به کار رفته‌است. این شهر برای نخستین بار در اواخر سال 1987 دارای مترو شد و پس از آن احداث خطوط مترو به‌صورت جدی مورد توجه مدیران شهری آن قرار گرفت و تا به امروز همچنان ادامه دارد.
باغچه‌ای به بزرگی یک شهر
یکی از مسافران ایرانی که به سنگاپور سفر کرده است می‌گوید:«این کشور شبیه یک باغچه بزرگ است که در میان درخت‌ها و بوته‌هایش خیابان و کوچه کشیده باشند. انواع گیاهان استوایی (tropical) با چیدمانی زیبا و هوشمندانه چهره جذابی به خیابان‌ها و بزرگراه‌های شهر داده‌اند. این «جزیره-شهر-کشور» انگار نقطه بایر و برهوتی ندارد.
هیچ نقطه‌ای هم به امان خدا رها نشده که خودش سبز شود. وجب به وجب را شخم زده‌اند و به‌صورت انتخابی کاشته‌اند!» این مسافر تاکید می‌کند: «شخصا سر از کار مکانیسمی که این شهر را این‌چنین تمیز و نو نگاه می‌دارد در نیاوردم.»مسافری دیگر درباره فرودگاه این کشور می‌گوید: چیزی که نظرم را خیلی جلب کرد رفتار مسئولان اداره مهاجرت و سایر پرسنل خدمات پرواز در فرودگاه با مسافران بود. در سلام کردن پیش‌قدم می‌شدند و با لبخند از تجربه اقامتم در سنگاپور می‌پرسیدند و می‌خواستند بدانند آیا باز هم به سنگاپور خواهم آمد؟ چنین چیزی را در هیچ فرودگاه دیگری ندیده بودم. حکایت سنگاپور چیز دیگری است. مردم این کشور از صفر، همه چیزشان را ساخته‌اند و انگار می‌دانند یک توریست اگر با خاطره مثبتی از کشورشان برود، باز هم برخواهد گشت.
تاکسی‌های انسانی
این تاکسی‌های انسانی در منطقه‌های میانی شهر و مراکز شلوغ هنوز کاربرد دارند. این چرخ‌ها موتور ندارند و راننده همه وزن مسافر را به‌تنهایی می‌کشاند.
بین چهره خسته دوچرخه‌ران در حال رکاب‌زدن و تجمل و زیبایی خیره کننده شهر، تضادی تند و تکان دهنده به چشم می‌آید.
مناسباتی برای سنگاپور
جمهوری سنگاپور کشوری در آسیای جنوب شرقی است که یکی از مراکز بزرگ تجاری دادو ستد کالا در جهان محسوب می‌شود.این کشور از شمال با مالزی و از جنوب با اندونزی همسایه است. آب و هوای این کشور گرم و مرطوب است و سالانه بیش از
۲۲۴ سانتی‌متر باران در آن می‌بارد.بیشتر جمعیت این کشور در‌شهر سنگاپور متمرکز هستند و بقیه خاک این جزیره را جنگل‌های بارانی استوایی پوشانده است و مهم‌ترین فعالیت مردم پراکنده در آن مناطق، کشاورزی است.
سنگاپور از قرن نوزدهم مستعمره انگلیس شد و طی جنگ جهانی دوم از سال ۱۹۴۲ تا سال ۱۹۴۵ به دست ژاپن افتاد. پس از آن جزیی از مالزی شد و سرانجام در ۱۹۶۵ از مالزی اعلام استقلال کرد.سنگاپور از لحاظ ذخایر معدنی کشوری فقیر است، اما اقتصاد آن که به بخش خدمات، چینی، تولیدات الکترونیکی و صنایع‌دستی وابسته است، رشد و شکوفایی فراوانی داشته و این کشور را به یکی از ثروتمندترین مناطق دنیا تبدیل کرده است.
سیاست در سنگاپور
در سنگاپور رئیس حکومت رئیس‌جمهور است که با رای مردم برای دوره‌ای شش ساله انتخاب می‌شود.نخست وزیر رئیس دولت است که معمولا رئیس حزب اکثریت است.مجلس این کشور ۸۴کرسی دارد که نمایندگان آن با رای مردم برای دوره‌ای پنج ساله انتخاب می‌شوند.
اقتصاد در سنگاپور
تولید ناخالص داخلی در این کشور 1/228 میلیارد دلار است و این کشور در سال ۲۰۰۷ رشد اقتصادی 7/7 درصدی داشت. 2 میلیون و ۷۵۱ هزار نفر، نیروی کار این کشور را تشکیل می‌دهند.نرخ بیکاری در این کشور 1/2 درصد است. آماری از جمعیت زیر خط فقر این کشور در دست نیست. در سال ۲۰۰۷ نرخ تورم در سنگاپور 1/2 درصد بود.محصولات صادراتی این کشور شامل ماشین‌آلات و تجهیزات، کالاهای مصرفی، مواد شیمیایی و سوخت‌های معدنی است که به کشورهای مالزی (1/13 درصد)، آمریکا (10/2 درصد)، هنگ‌کنگ (1/10 درصد)، چین (7/9درصد)، اندونزی (2/9 درصد)، ژاپن (5/5 درصد) و تایلند (2/4 درصد) صادر می‌شود.محصولات وارداتی این کشور شامل ماشین‌آلات و تجهیزات، سوخت‌های معدنی، مواد شیمیایی و مواد غذایی است که از کشورهای مالزی (۱۳ درصد)، آمریکا (7/12 درصد)، چین (4/11 درصد)، ژاپن (3/8 درصد)، تایوان (4/6 درصد)، اندونزی (2/6درصد) و کره جنوبی (4/4 درصد) وارد می‌شود.
مردم سنگاپور
جمعیت این کشور حدود 4 میلیون و ۶۰۸ هزار نفر با میانگین سنی ۳۸ سال است. امید به زندگی برای زنان ۸۵ و برای مردان ۷۹ سال است.حدود 2/0درصد از جمعیت بزرگسال این کشور به بیماری ایدز مبتلا هستند. ۷۷ درصد از مردم از نژاد چینی، ۱۴ درصد مالایی و ۸ درصد هندی هستند.5/42درصد از مردم پیرو دین بودا و ۱۵ درصد مسلمان هستند. زبان‌های رایج در این کشور شامل ماندارین، انگلیسی و مالایی است.
کوسه‌ها از دست سنگاپوری‌ها امان ندارند
شکوفایی اقتصادی در سنگاپور و به‌دنبال آن افزایش تعداد عروسی‌ها، باعث افزایش مصرف باله کوسه – یکی از ضروریات جشن عروسی در این کشور - شده است.به گزارش خبرگزاری فرانسه، سنگاپوری‌ها در سال 2007 بیش از 470 تن باله کوسه خوردند که نسبت به 182 تن در سال قبل افزایشی بیش از دو برابر را نشان می‌دهد.
رشد اقتصادی فزاینده سنگاپور در سال 2007 و افزایش شمار افرادی که ازدواج می‌کنند، با وجود افزایش 30 درصدی قیمت سوپ باله کوسه و تقاضای گروه‌های طرفدار حفظ محیط‌زیست، تقاضا برای این غذا را افزوده است.در مقابل مایکل آو، یک فعال در زمینه حفظ حیوانات دریایی می‌گوید که بیش از 30 کوسه باید کشته شوند تا باله لازم برای یک مهمانی عروسی با 300 مهمان فراهم شود.
سنگاپور؛ شهری مینیاتوری
یکی از زیباترین و تمیزترین پایتخت‌های دنیا در جهان که گویی از اول با یک مدل معماری شهری به دنیا آمده، پایتخت سنگاپور است. ساختمان‌ها به‌دلیل محدودیت‌های کنترل ترافیک هوایی نباید بیشتر از 280متر ساخته شوند و این باعث به‌وجودآمدن ساختمان‌های بلند (البته نه خیلی بلند) و سازگار از نظر ارتفاع و مدل شده که افق آن را بی‌همتا کرده است؛
3 ساختمان با ارتفاع دقیق 280متر و 5 ساختمان دیگر با ارتفاع بالای 200متر در این پایتخت زیبا به چشم می‌آید. ساختمان‌ها عموما به رنگ روشن هستند و پهنای وسیعی از فضاهای سبز در اطراف مرکز شهر وجود دارد. این شهر جنوب شرق، قطعا در نوع خود بی‌نظیر است. جمعیت 8/3میلیون نفری سنگاپور به‌عنوان ساکنان شهری بزرگ هم‌اکنون میزبان گردشگران بسیاری هستند.