به گزارش همشهری آنلاین و به نقل از رویترز، رهبران گروه هفت طی تصمیمی متعهد شدند که ۶۰۰ میلیارد دلار از قسمتهای خصوصی و دولتی برای یک دوره پنج ساله به منظور تامین مالی زیرساختهای مورد نیاز در کشورهای در حال توسعه اختصاص دهند. هدف از تخصیص چنین بودجه هنگفتی مقابله با پروژه چند تریلیون دلاری ابتکار کمربند و جاده چین است.
جو بایدن، رئیسجمهور آمریکا و دیگر رهبران گروه ۷ در گردهمایی سالانه خود در کاخ الماو جنوب آلمان، برنامه «مشارکت برای زیرساختها و سرمایهگذاری جهانی» را با نام جدید خود دوباره مطرح کردند.
بایدن گفت که آمریکا ۲۰۰ میلیارد دلار کمک های مالی این برنامه را بوسیله بودجه فدرال و سرمایهگذاری بخش خصوصی طی پنج سال تامین میکند. اهداف این برنامه کمک مالی حمایت از پروژه هایی در کشورهای با درآمد کم و متوسط برای مقابله با تغییرات آب و هوایی، بهبود سلامت جهانی، برابری جنسیتی و زیرساختهای دیجیتال است.
بایدن در خصوص این برنامههای کمک مالی تصریح کرد: «می خواهم واضح بگویم. این کمک یا خیریه نیست. این سرمایه گذاری است که برای تمام افراد بازده خواهد داشت.» همچنین بایدن افزود که این فرصت به کشورهای مذکور امکان می دهد تا مزایای ملموس مشارکت با دموکراسی ها را ببینند.
اورزولا فون در لاین، رئیس کمیسیون اروپا هم در این گردهمایی خبر از تامین ۳۰۰ میلیارد یورو این طرح توسط اتحادیه اروپا در مدت مشابه گفت تا جایگزینی پایداری برای مهار ابتکار کمربند و جاده چین ایجاد شود.
طرح سرمایه گذاری چین شامل برنامههای عمرانی و توسعهای در بیش از ۱۰۰ کشور با هدف ساخت نسخهای مدرن از مسیر تجاری جاده ابریشم باستانی از آسیا به اروپا است. مقامات کاخ سفیدادعا کردند که این طرح برای بسیاری از کشورهای در حال توسعه سود ملموس کمی داشته است.شی جی پینگ، رییسجمهوری چین این طرح را در سال ۲۰۱۳ راهاندازی کرده بود.
فریدریک رادر، نایب رئیس گروه غیرانتفاعی شهروند جهانی (Global Citizen) ، گفت که تعهدات سرمایه گذاری کشورهای ثروتمند صنعتی میتواند شروع خوبی برای مشارکت بیشتر در کشورهای در حال توسعه باشد وهمینطور زمینهساز رشد جهانی قویتری برای همه باشد. او اضافه کرد که کشورهای گروه ۷ به طور متوسط تنها ۰.۳۲ درصد از درآمد ناخالص ملی خود را صرف کمک به توسعه در کشورهای درحال توسعه میکنند که این میزان از کمتر از نصف ۰.۷ درصد وعده داده شده است. او همینطور یادآور ساخت: «اما بدون کشورهای در حال توسعه، هیچ بهبود پایدار اقتصاد جهانی وجود نخواهد داشت.»