به گزارش همشهری آنلاین، هانس وان میگرن، هنرمندی هلندی بود که با جعل سبک هنری یان ورمیر، نقاش مشهور قرن هفدهم، و پرداخت آثار برای اینکه قدیمی به نظر برسند، نازی‌ها را فریب داد.
او تابلوی «عیسی و زن بدکاره» خود را به اسم تابلویی از یان ورمیر به هرمان گورینگ فرمانده نازی فروخت. اما روش او چه بود؟ وان میگرن برای پیدا کردن بهترین شیوه پرداخت نقاشی برای اینکه قدیمی به نظر برسد، راه‌های زیادی را آزمود.
آیا تا به حال از نزدیک به یک تابلوی نقاشی قدیمی نگاه کرده‌اید؟ اگر در یک گالری، تا جایی که ممکن است به یک تابلو نزدیک شوید و آن را با دقت تماشا کنید، متوجه ترک‌های گوناگونی روی آن می‌شوید که در نتیجه سالیانی که بر آن گذشته به وجود آمده است. برخی از این ترک‌ها شبیه به موج‌های روی آبند، برخی شبیه به ترک‌های زمین خشک بیابان، برخی مربع شکلند و برخی بیضوی و ... . و شکل آن‌ها، به علت به وجود آمدنشان برمی‌گردد. یک جاعل خوب، باید همه این چیزها را بداند.
وان میگرن قبلا نقاشی‌های یان ورمیر را مطالعه کرده بود؛ نوع رنگ‌ها، سایه‌روشن‌ها، حالت چهره‌ها، تکنیک، فضا، نور و ... . همین‌طور می‌دانست که نقاشان قرن هفدهم، از چه روش‌های مخفی برای کشیدن تابلوهایشان استفاده می‌کردند.
او البته خود نقاش زبردستی بود که علاقه زیادی به نقاشان و سبک‌های قدیمی داشت و با نقاشی‌های مدرن هم مخالفت‌های زیادی می‌کرد. او که در ابتدا برای خودش اعتبار حرفه‌ای و شاگردانش را داشت، کم‌کم طرد شد و شاید همین او را به سمت جعل نقاشی‌های قدیمی سوق داد.
میگرن می‌دانست که ورمیر، از نوعی آبی لاجوردی خاص در نقاشی‌هایش استفاده می‌کرد که از سنگ لاجورد به دست می‌آمد و بسیار هم گران‌قیمت بود. علاوه بر این، او از نوعی رنگ لاکی استفاده می‌کرد که تنها از خردکردن پوسته نوعی حشره ماده مکزیکی به دست آورد.
او از سرب و خاک و پختن در اجاق و چیزهایی از این قبیل، برای قدیمی جلوه دادن نقاشی‌های خودش و فروختن آن به مشتری‌ها استفاده می‌کرد. بعد از پایان جنگ جهانی دوم، وقتی به خاطر فروش میراث فرهنگی به نازی‌ها محاکمه شد، به ناچار به حقیقت اعتراف کرد. اکنون نقاشی‌های جعلی او، به نام خودش، در گالری‌های جهان به نمایش گذاشته می‌شوند.
منبع: سایت arthive.com