به گزارش همشهری آنلاین، در ابتدای این مراسم مجید اکبرشاهی، دبیر این رویداد در سخنانی گفت: هرچه از تعداد دوره‌های جشنواره می‌گذرد، متوجه می‌شویم جشنواره نیاز به حمایت دارد و امیدوارم با حمایت همه‌جانبه مدیران و اصحاب رسانه به بالندگی برسد و به مرور زمان در حوزه مدیریت شهری قد بلند کند. البته طبق قاعده، هشتمین دوره باید سال گذشته برگزار می‌شد، ولی به‌دلیل کرونا برگزاری آن به تعویق افتاد. در این دوران کرونایی عزیزانی را از دست دادیم که برای آنها غفران الهی آرزو می‌کنم. به‌گفته وی، این دوره با شعار شهرداری تهران مبنی بر «کلانشهر تهران الگوی جهان اسلام» کار خود را آغاز کرده است.
هنرمندان مدیریت شهری را یاری کنند
در ادامه، امین توکلی‌زاده، معاون اجتماعی فرهنگی شهرداری تهران با اشاره به تغییراتی که در این چندوقته در کالبد شهر رخ داده، گفت: در این موقعیت شهری یکی از نکاتی که بر آن تأکید می‌شود، این است که در کنار کالبد شهر به روح آن هم توجه کنیم. به‌نظر می‌رسد در این حوزه کم‌کاری کرده‌ایم. توجهی ویژه به هویت شهر نیاز است که برگرفته از تمدن، انقلاب و دین ماست. اگر توجه درستی به هویت ملی، شهری و انقلابی شود، بسیاری از آسیب‌های ما در شهر برطرف می‌شود.
وی در ادامه صحبت‌هایش افزود: در ذیل این موضوع سبک زندگی خانوادگی و شهری وجود دارد که باید به آن توجه کرد و در این حوزه دستمان را به سمت سرمایه‌های شهر دراز می‌کنیم که همان مردم هستند. برای اینکه بتوانیم یک هویت درست و سرزنده را ترویج بدهیم و شهری زیست‌پذیر داشته باشیم، نیاز داریم هنرمندان را دریابیم. رخدادهای فرهنگی می‌تواند باعث جلب توجه ما به برخی موضوعات شود. هنرمندان می‌توانند در شناسایی آسیب‌ها و رهیافت‌ها کمک کنند. گرچه آسیب داریم، اما ظرفیت هم داریم که هنرمندان می‌توانند آنها را معرفی کنند. این تمنا را دارم که مدیریت شهری را یاری کنید که هم مسائل شهر را بشناسند و هم به رهیافت‌های درست برسند و هم ظرفیت‌های شهر را به‌درستی معرفی کنیم. اینها همه در کنار هم می‌توانند مجموعه درستی بین مدیریت شهری و ظرفیت‌های بزرگ انسانی شکل بدهند.
دلخوری جعفر دهقان از جشنواره فجر
بخشی از این مراسم به بزرگداشت جعفر دهقان، بازیگر کهنه‌کار سینما و تلویزیون اختصاص داشت. پس از پخش کلیپی از این هنرمند، سیدجواد هاشمی در پیامی ویدئویی گفت: بی‌شک جعفر دهقان یکی از مربیان خوب من در دوره اولیه بازی در فیلم‌های دفاع‌مقدس بوده است. در «پرواز شب» درحالی‌که من ۱۹ساله بودم از او خیلی یاد گرفتم. تقدیر از او وظیفه همه ماست. امیدوارم سالیان سال عزتمند زندگی کند و برای او آرزوی بهترین‌ها را دارم. سپس محسن محسنی‌نسب، کارگردان سینما روی صحنه آمد و گفت: معمولا کارگردانان وقتی برای فیلم‌های خود شخصیتی انتخاب می‌کنند، کارشان سخت است، اما جعفر به خوبی در نقش‌ها می‌نشیند؛ انگار که فیلمنامه را برای او نوشته‌اند. وقتی در فیلم‌های رزمی با هم کار می‌کردیم، فکر می‌کردم اگر قهرمان جهان هم می‌آمد، نمی‌توانست به‌خوبی او بازی کند. همیشه خاطرات شیرین از جعفر دهقان داشته‌ایم. جعفر دهقان هم که گویا از بی‌توجهی جشنواره فیلم فجر به نقش‌آفرینی‌ها و سال‌ها حضورش در سینما دلگیر بود، با کنایه گفت: این مراسم باید در جشنواره فجر برگزار می‌شد، اما جشنواره شهر آنها را خجالت‌زده کرد.
کم‌کاری سینما در معرفی دستاوردها
محمد خزاعی، رئیس سازمان سینمایی آخرین سخنران این مراسم بود که ضمن تقدیر از خانواده فیلم شهر با اشاره به سفرهای استانی‌اش گفت: ما در این مدت به سفرهای مختلف استانی رفتیم. شاید چنین حرکتی از طرف سازمان سینمایی بی‌سابقه بوده است. البته خود مدیران سینمایی شهرستانی می‌گویند که بی‌سابقه بوده است که در این ۴۰سال مدیران بیایند و مشکلات را بشنوند.
برای من جالب بود که در یکی از سفرها، مدیران استانی می‌گفتند چرا تصویرسازی از شهر ما در آثار باعث شده شهر ما بزهکار دیده شود و ما باید با این پدیده شوم در معرفی غلط شهر خود چه کنیم؟ یا دیگری می‌گفت به‌نحوی شهر ما را در آثار نشان داده‌اند که انگار همه قاچاقی‌ها اینجا هستند. در پاسخ گفتم تجسس کنید در تصویری که از شهر شما ارائه و خبرهایی که از شهر شما مخابره شده است، وقتی تصور غلطی درباره شهر شما وجود دارد و چنین تصویری به تهران می‌رود این باعث می‌شود گردشگران برای ورود به شهر شما نگران شوند.
پس سعی کنید تصویرسازی خوبی از شهرتان ارائه شود و هنرمندان همه فضاهای شهری شما را ببینند. خیلی وقت‌ها شما در خارج از کشور درباره دستاوردهای جمهوری اسلامی، شهر تهران و آداب و رسوم سخن می‌گویید و این موضوعات برای خارجی‌ها جالب است؛ چون سینمای ما در معرفی دستاوردها و آیین و رسوم ما کم‌کاری کرده و تصویری که از ما در آن سوی مرزها مخابره شده غلط بوده؛ این حاصل تصور ذهنی یک کارگردان یا نویسنده بوده است.
وی سخنانش را اینگونه ادامه داد: عزیزان در تبیین واقعیت کشور و جایگاه این مردم باید تلاش کنیم به فکر تأثیرگذاری باشیم. خیلی وقت‌ها اهالی شهرستان‌ها می‌گویند چرا فقط فیلم‌های تهرانی دیده می‌شود؟ که حرفشان درست است. ۸۰درصد فیلم‌ها درباره تهران و به‌ویژه آسیب‌های اجتماعی آن است؛ به‌نحوی که وقتی کسی از شهرستان به تهران می‌آید، با تصویر دیگری مواجه می‌شود. سؤال این است که آیا شهر و مملکت ما زیبایی دیگری ندارد تا به تصویر بکشیم؟ آیا نگاه آسیب‌های اجتماعی با رویکرد سیاه‌نمایی و لاینحل بودن مسائل می‌تواند جایگاهی برای سینمای ما در تصویرسازی دیگر ایجاد کند؟ پس دست به‌دست هم بدهیم و تصویری دیگر از دستاوردها و آیین و رسوم ارائه بدهیم تا این تصاویر ثبت و ضبط شود. سینما باید به سمت هویت ملی برود؛ نه هویت میلی! برخی سینماگران میل خود را ارائه می‌دهند. اینها با هم تفاوت دارند.