در نهایت داده‌های جدید رصدخانه فضایی چاندرا پاسخی برای این سوال یافت.
مطالعه داده‌های رصدخانه چاندرا حاکی از آن است که سیاه‌چاله‌های عظیم مرکز کهکشان‌ها، همانند قلبی برای این مجموعه انجام وظیفه می‌کنند. این سیاه چاله‌های ابر پر جرم، در حدود یک میلیارد برابر خورشید جرم دارند.
مواد بلعیده شده توسط آنها، گاه و بی‌گاه انفجارهایی از انرژی را به وجود می‌آورند، این انفجارها قادرند بر ساختار کهکشان میزبان تاثیر بگذارند. به این صورت که ضربان‌های منظم انرژی تولید شده توسط سیاهچاله، علاوه بر این که به کل سیستم انرزی تزریق می‌کند، رشد خود سیاهچاله و تولد ستاره‌های جدید را تحت کنترل دارد.
رصدها و شبیه‌سازی‌های انجام گرفته در مورد سیاهچاله مرکزی کهکشان M84 نشان می‌دهد این سیاهچاله حباب‌هایی از پلاسما را به فضا وارد می‌کند که این امر موجب گرم شدن محیط میان ستاره‌ای می‌شود. گرمای حاصل، سرعت تشکیل ستاره‌های جدید (برای تولید ستاره‌های جدید لازم است که این گازها به اندازه کافی سرد باشند ) و نرخ رشد سیاهچاله را کنترل می‌کند، در نتیجه کهکشان در تعادلی شکننده، به حیات خود ادامه می‌دهد.
در واقع همانند قلب که برای حیات ما خون را به اعضا بدن می‌فرستد، سیاه چاله نیز فرآیندی مشابه را انجام می‌دهد، با این تفاوت که آنجا، گرما جای خون را می‌گیرد.
آسمان پارس