همشهری آنلاین - زهرا خلجی: محققان دانشگاه MIT به رهبری یک دانشمند ایرانی ریزذره‌ای ساخته‌اند که دوزهای دارویی را یک‌مرتبه وارد بدن کرده و در فواصل مشخص‌شده طی روزها، هفته‌ها و حتی ماه‌ها در بدن آزاد می‌کند.
به گزارش نیواطلس، مرتضی سرمدی، رهبر این تیم تحقیقاتی است و با ساخت یک پلتفرم مبتکرانه به تولید واکسن‌هایی با نام خودتقویت‌کننده کمک خواهد کرد. واکسن‌ها و برخی داروها، اغلب شامل چند دوز هستند اما رساندن این دوزها در زمان مقرر می‌تواند برای افرادی که دسترسی آسانی به خدمات پزشکی و دارویی ندارند، چالش‌برانگیز باشد. برای رفع این چالش و فشار مضاعف روی خدمات درمانی، تیمی از محققان دانشگاه MIT یک سیستم دارورسانی توسعه دادند که می‌تواند یک‌بار به بدن تزریق شده و دوزهای اضافه را در زمان‌های معین آزاد کند.
نحوه عملکرد پلتفرم جدید
این سیستم شامل زیرذراتی است که به‌گفته محققان شبیه به فنجان قهوه است و از پلیمر زیست سازگار با نام PLGA ساخته شده است. ذرات دارو در فنجان بارگذاری می‌شوند، سپس در این فنجان با استفاده از حرارت ملایم رو به بالا ذوب می‌شود. همانطور که پلیمر در طول زمان تجزیه می‌شود، بار دارو را آزاد می‌کند. طراحی کلی این پلتفرم، طی سال‌های گذشته بارها مورد آزمایش قرار گرفته است، اما برای مطالعه جدید، محققان دقیقا نحوه کارکرد آن را بررسی کرده و تکنیک‌های جدیدی را برای افزایش تولید آن ایجاد کردند.در طول تحقیق، محققان از اینکه دریافتند اندازه ذرات بر زمان انتشار دارو در بدن تأثیری ندارد، شگفت‌زده شدند. این درحالی بود که آنها تصور می‌کردند همه‌چیز به نوع پلیمر مورد استفاده برمی‌گردد.
طبق مشاهدات گروه تحقیقاتی، PLGA به آرامی توسط آب جدا می‌شود تا زمانی که در فنجان در نهایت باز شود و دارو را به بدن وارد کند. ترکیب‌های مختلف پلیمرها با سرعت‌های متفاوتی تجزیه می‌شوند و می‌تواند به دانشمندان این امکان را بدهد که طراحی را تغییر داده و داروها را پس از چند روز، هفته یا ماه درصورت نیاز آزاد کنند.
قابلیت استفاده برای واکسن‌ها
مرتضی سرمدی، نویسنده ارشد این مطالعه گفت: اگر شما بخواهید ذرات پس از ۶ ماه برای یک کاربرد خاص آزاد شوند، ما از پلیمرهای متناظر استفاده می‌کنیم یا اگر بخواهیم پس از ۲ روز آزاد شود، از یک پلیمر دیگر استفاده می‌کنیم. این روش از درمان می‌تواند برای دامنه گسترده‌ای از کاربردها مورد استفاده قرار بگیرد.مرتضی سرمدی، نویسنده ارشد این مطالعه گفت: اگر شما بخواهید ذرات پس از ۶ ماه برای یک کاربرد خاص آزاد شوند، ما از پلیمرهای متناظر استفاده می‌کنیم یا اگر بخواهیم پس از ۲ روز آزاد شود، از یک پلیمر دیگر استفاده می‌کنیم. این روش از درمان می‌تواند برای دامنه گسترده‌ای از کاربردها مورد استفاده قرار بگیرد.
تیم تحقیقاتی دانشگاه MIT معتقد است این روش می‌تواند طیف وسیعی از واکسن‌های مختلف شامل واکسن‌هایی را که مبتنی بر پلتفرم DNA یا RNA یا پروتئین‌های نوترکیب هستند، دربربگیرد. نخستین نمونه در دست توسعه، واکسن خودتقویت‌کننده فلج اطفال است که هم‌اکنون روی حیوانات آزمایش می‌شود. واکسن فلج اطفال معمولا به ۴ تزریق نیاز دارد.