به گزارش همشهری آنلاین و به نقل از دیلی‌میل، دانشمندان ممکن است دلیل آن را دریافته باشند، زیرا پشه‌ها و به‌طور کلی گزنده‌های تشنه به خون، توانایی استشمام کردن بوی بدن انسان را به روش‌های مختلف توسعه داده‌اند!
بیشتر حیوانات با «گیرنده‌های بویایی» در بینی یا شاخ‌هایشان استشمام می‌کنند که هر کدام مقدار بسیار اندکی از بوی منحصر به فرد را تشخیص می‌دهند.
گیرنده‌ها به نورون‌های بویایی متصل هستند که اطلاعات مربوط به آن بوی خاص را به مغز منتقل می‌کنند.
با این حال، محققان دانشگاه راکفلر در نیویورک، کشف کرده‌اند که نورون‌های موجود در آنتن‌های پشه به انواع مختلفی از گیرنده‌ها متصل هستند.
این بدان معناست که نورون‌های آنها توسط بیش از یک ماده شیمیایی تولید شده توسط انسان فعال می‌شوند؛ بنابراین اگر یک نوع گیرنده از بین برود، آنها همچنان می‌توانند ما را ردیابی کنند.
پروفسور لزلی ووشال، نویسنده ارشد این مطالعه، می‌گوید: «شما باید سخت‌تر برای شکست دادن پشه‌ها تلاش کنید، زیرا خلاص شدن از شر یک گیرنده تأثیری ندارد. هر گونه تلاش در آینده برای کنترل پشه‌ها توسط مواد دافع یا هر چیز دیگری باید به این توجه شود که چقدر تلاش آنها برای رسیدن به ما سخت‌تر شده است.»
پروفسور مگ یونگر، نویسنده اصلی این مطالعه از دانشگاه بوستون نیز گفت: «این پروژه واقعا به‌طور غیرمنتظره ای شروع شد، زمانی که ما به نحوه رمزگذاری بوی انسان در مغز پشه نگاه می‌کردیم.»
پشه‌ها با دی اکسید کربنی که بازدم می‌کنیم و مواد شیمیایی موجود در بوی بدن ما از جمله ۱-octen-۳-ol و آمین‌ها می‌توانند انسان‌ها را ردیابی کنند.
تیم پروفسور یونگر در ابتدا از فناوری ویرایش ژن CRISPR بر روی پشه های ماده، Aedes aegypti، برای غیرفعال کردن گروه‌هایی از گیرنده‌های بوی انسان بر روی آنتن‌های آنها استفاده کرد.
آنها انتظار داشتند که این به طور کامل مانع از فعال شدن نورون‌های بویایی آنها در پاسخ به بوی انسان شود. با این حال، وقتی آنها فعالیت نورون‌های پشه‌هایی را که در معرض بوی انسان قرار داشتند، اندازه‌گیری کردند، دریافتند حشرات هنوز هم می‌توانند بو را تشخیص دهند.