به گزارش همشهری آنلاین، به بهانه اکران انیمیشن پسر دلفینی، برنامه «سینماچی» رادیو جوان این هفته به بررسی این انیمیشن موفق پرداخت.
محمدامین همدانی، تهیه‌کننده انیمیشن پسر دلفینی، در پاسخ به این سوال که خیلی وقت است که مشغول این انیمیشن هستید، گفت: حدود ۱۵۰ تا ۲۰۰ نفر در ایران برای ساخت فیلم سینمایی انیمیشن به مدت دو تا سه سال کار می‌کنند تا یک فیلم ۹۰ دقیقه‌ای تولید شود.
تهیه‌کننده انیمیشن پسر دلفینی ادامه داد: بعد از اینکه فیلم قبلی‌مان در سال ۱۳۹۴ در جشنواره فیلم فجر جایزه دریافت کرد، ایده انیمیشن به ذهنمان رسید و حدود دو تا دو و نیم سال برای داستان وقت گذاشتیم. اواسط سال ۱۳۹۷ هم برای پیش‌تولید تا تولید این انیمیشن زمان گذاشتیم.
- گیشه های سرد سینما در روزهای پایان تابستان | اکران شناور گیشه را نجات می‌دهد؟
- ظرفیت بین المللی انیمیشن ایرانی
- علی انصاریان به سینماها می آید
- چه عواملی باعث فروش بیشتر یک فیلم در سینماها می شود؟ | برخی فیلم ها انگار صاحب ندارند
وی در پاسخ به این سوال که زیرساخت‌های انیمیشن‌سازی در ایران به نسبت جهان به چه صورت است، گفت: ما خیلی مشکل زیرساخت در کشور نداریم. البته از لحاظ‌های دیگر به نسبت سایر کشورها تفاوت‌های عجیب و غریبی داریم. معمولا عدد تمام شده یک انیمیشن در ایران حدود ۱۰۰۰ برابر کمتر از انیمیشنی است که در سایر کشورها تولید می‌شود. به همین دلیل، برای اینکه یک فیلم به خارج از ایران فرستاده شود و به یک اکران خود برسد، باید به همان اندازه هزینه تولید، هزینه پکیج، بازاریابی و ... شود.
کودکان روسیه فکر می‌کنند فیلم در روسیه تولید شده
محمدامین همدانی درباره اینکه چرا این انیمیشن سر از روسیه درآورد، افزود: خب در ایران با همه‌گیری کرونا و تعطیلات مدارس روبه‌رو بودیم. به همین دلیل سینمای کودک چندان موفق نبود. از آنجایی که در روسیه حدود پنج سالی می‌شد که دفتر راه انداخته بودیم، تصمیم گرفتیم که اکرانش را آنجا انجام دهیم. به همین دلیل، دوبله خوبی را برای انیمیشن در روسیه انجام دادیم. اگر الان از کودکان روسیه درباره پسر دلفینی بپرسید، فکر می‌کنند که فیلم در روسیه تولید شده است.
وی در پاسخ به سوال مجری که چه مدت فیلم بر روی پرده روسیه بود، گفت: کشور روسیه برخلاف ایران مدت زمان کمی را برای اکران درنظر می‌گیرد. تقریبا هر فیلم جدیدی که بر روی پرده سینما می‌آید، بیشتر از دو هفته نمی‌شود.
اکران در ۲۷۰۰ سالن سینمای روسیه
تهیه‌کننده انیمیشن پسر دلفینی با بیان اینکه در روسیه جایزه بزرگی را به نام آرتک را به دست آوردیم، افزود: کمپی از سال ۱۹۲۶ راه افتاده که کودکان با استعداد روسیه و تعدادی از کشورهای آسیای میانه در کمپ شرکت می‌کنند و از آثار اکران شده رای می‌گیرند. فیلم ما هم از بین تمام کارهای روسیه انتخاب شد.
وی درباره اکران انیمیشن پسر دلفینی در سایر کشورها توضیح داد: کشورهایی مانند کره جنوبی، اسپانیا، تایوان، مغولستان و اندونزی در حال آماده‌سازی برای اکران هستند. در کشورهایی مانند چین و کشورهای عربی هم در حال آماده‌سازی برای قراردادهایشان هستیم.
تهیه‌کننده انیمیشن پسر دلفینی درباره روزهای اولیه اکران این انیمیشن در ایران گفت: در افتتاحیه هفته گذشته پخش‌کننده فکرش را نمی‌کرد که با کمبود سالن مواجه شویم و ما گفتیم که در افتتاحیه کشور روسیه ۲۰۰۰ نفر نشسته بودند. خلاصه اینکه تا پنج سالن تماشاچی داشتیم و برای بقیه ظرفیت تماشا وجود نداشت. بنابراین فقط در روز افتتاحیه هزار و ۵۰ بلیت فروختیم که قابلیت بیشتر از این را هم داشت.
انیمیشن در ایران برخلاف سینما تولد منطقی و درستی داشت
در ادامه گفت‌وگو، سید محمد حسینی، مدیرعامل انجمن سینمای انقلاب و دفاع مقدس در پاسخ به این سوال که چرا سراغ ساخت انیمیشن نمی‌رویم، گفت: انیمیشن در ایران تولد منطقی و درستی داشت. برخلاف سینما که ناقص متولد شد، انیمیشن روندی را طی کرد که به مرور شاهد بروز و ظهور استعدادهایی بودیم که قصه خودشان را بدون لکنت را بیان کردند. استعدادهای عجیبی برای ساخت انیمیشن در کشور داریم که در حال مهاجرت به سایر کشورها هستند.
مدیرعامل انجمن سینمای انقلاب و دفاع مقدس ادامه داد: علاوه بر اینکه ساخت انیمیشن گران است، زمینه نزدیکی هم با ساحت تخیل دارد. انیمیشن تمامی عناصر خیالی را شکل می‌دهد و از لحاظ فلسفی به تمایل ذاتی انسان‌ها نزدیک است.
ژاپن با انیمیشن بر روی حوزه ورزش تاثیر گذاشت
سید محمد حسینی درباره ساخت انیمیشن‌های ژاپنی و تاثیرگذاری‌اش بر نسل جدید ادامه داد: ژاپن با ساخت انیمیشن‌هایش بر روی حوزه ورزش تاثیرگذاشت و باعث رشد جدی در ورزش ژاپن شد. در حوزه آموزش هم به معلمان و آموزش و پرورش یاد داد که چگونه می‌توانند پند، اندرز و حکمت را به نسل جوان آموزش دهند.
مدیرعامل انجمن سینمای انقلاب با بیان اینکه ژاپن بعد از پیشرفتی که در حوزه انیمیشن‌سازی داشت، با پسرفت روبه‌رو شد، افزود: کره، چین و هند سینمای خودشان را دنبال کردند ولی ژاپن به دنبال آن بود که نظمی را که در امریکا وجود داشت، دنبال کند.