به گزارش همشهری آنلاین، روزنامه همشهری در گزارشی نوشت:
چندین شب است برخی گروه‌های ضدانقلاب با تهییج احساسات مردم و با تکیه بر پشتیبانی ۲۴ ساعته رسانه‌های لندن‌نشین و حمایت‌شده سعودی دست به نشر اخباری از گسترش اعتراضات مردم می‌زنند. این شبکه‌ها با استفاده از این فرصت و برای نشان دادن گسترش دامنه اعتراضات این بار دانشجویان را که در روزهای آغازین سال تحصیلی روانه دانشگاه شده‌اند، هدف می‌گیرند. بهانه در ابتدا اعتراض به دستگیری چند دانشجوی دانشگاه در اغتشاشات اخیر تهران است؛ بهانه‌ای که با مداخله مسئولان دانشگاه و پیگیری برای آزادی این افراد عملا ناکام می‌ماند، اما فراخوانی منتسب به گروهی بی‌نام و نشان از سوی رسانه‌های ضدانقلاب نشر داده می‌شود که در آن از دانشجویان و مردم خواسته شده در دانشگاه‌ها و خیابان‌های اطراف این مراکز دست به اعتراض و آشوب بزنند. بسیاری از دانشجویان صبح روز بعد از این فراخوان، بی‌خبر از ماجرا راهی دانشگاه شده تا نخستین صفحات سال تحصیلی جدید را ورق بزنند.
با ورود دانشجویان به دانشگاه آنان با دسته‌هایی چند نفره از برخی دانشجویان بعضا «غیر دانشجوی دانشگاه شریف» روبه‌رو می‌شوند. این موضوع را دکتر «رسول جلیلی» رئیس دانشگاه شریف تأیید می‌کند و می‌گوید: «تعدادی دانشجوی غیرشریفی وارد دانشگاه شدند. حراست مانع حضور برخی از این افراد در داخل دانشگاه شد، اما عده‌ای از آنان وارد دانشگاه شدند.» با ورود این افراد به داخل دانشگاه و درغیاب اکثریت دانشجویان دانشگاه شریف، شعارهایی که برخلاف تجمعات اینچنینی است سر داده می‌شود؛ شعارهایی که رنگ و بویی مشمئزکننده و کاملا خارج از عرف، ادبیات سیاسی و حتی فرهنگ ایرانیان دارد. این گروه از دانشجویان دانشگاه که کم‌کم وارد محل تحصیل خود شده‌اند، می‌خواهند به تجمع ساختارشکنانه آنان بپیوندند.
شدت شعارها و نوع اهانت‌های به‌کار رفته چنان وقیحانه است که دختران حاضر در محل و نیز برخی پسران دانشگاه شریف حاضر به همراهی با این گروه برای تکرار شعارها نمی‌شوند. مأموران امنیتی نیز که از شب قبل در جریان ماجرای تجمع در مراکز دانشگاهی ازجمله در دانشگاه شریف قرار دارند در اطراف دانشگاه حاضر هستند، اما برخلاف ادعاها درباره ورود مأموران به داخل دانشگاه، «امیرعباس جعفری» دبیر انجمن اسلامی دانشجویان مستقل دانشگاه شریف اینطور می‌گوید که «هیچ نیروی امنیتی‌ای وارد دانشگاه نشده است.» حضور مأموران امنیتی در اطراف دانشگاه و ورودی آن، سبب می‌شود عده‌ای از لیدرهای جریان اغتشاش قصد خروج از دانشگاه را داشته باشند. این افراد با ترغیب دیگر دانشجویان به خروج از دانشگاه می‌کوشند خود را میان دانشجویان دیگر پنهان کرده تا از مهلکه بگریزند. به‌گفته دبیر انجمن اسلامی دانشجویان مستقل دانشگاه شریف، نیروهای امنیتی می‌دانستند چه کسانی را باید دستگیر کنند: «نیروهای امنیتی نه به خوابگاه‌ها حمله کردند و نه به داخل دانشگاه آمدند. آنها از قبل لیدرهای اعتراضات را شناسایی کرده بودند و آماده دستگیری آنان بودند.»
بازی روانی در پازل دروغ
بعد از آغاز موج هتاکی‌ها از سوی برخی دانشجویان و افراد غیردانشجو، نیروهای امنیتی برای کنترل وضعیت نسبت به دستگیری برخی لیدرهای شعاردهنده که قصد فرار از صحنه را داشتند و نیز افراد آشوبگری که با فراخوان شبکه‌های ضدانقلاب و جوسازی رسانه‌ای، خود را به محل رسانده بودند، اقدام کردند. بلافاصله بعد از تلاش مأموران برای برقرار کردن نظم و جلوگیری از متواری شدن آشوبگران، عده‌ای در فضای مجازی با طرح ادعای واهی حمله به دانشگاه از سوی مأموران امنیتی، با هشتگ‌سازی‌های دروغین تلاش کردند از اتفاق رخ نداده یک جنایت بزرگ بسازند تا مانع از خاموش شدن اعتراض‌ها شوند؛ طرحی که پیش‌تر مسئولان رژیم صهیونیستی نیز به آن اذعان و تأکید کرده بودند: «نمی‌گذارند آتش اعتراض در ایران تا زمان رسیدن به هدفی که دارند خاموش شود.»
اظهارات امیرعباس جعفری، دبیر انجمن اسلامی دانشجویان مستقل دانشگاه شریف نه نشانی از «حمله خوفناک» به دانشگاه شریف دارد و نه از «حمله لباس شخصی‌ها به داخل دانشگاه» حکایت می‌کند. خط خبری که از سوی رسانه‌های ضدانقلاب ترویج می‌شود این است که نشان دهند دانشگاه مورد تعرض نظام قرار گرفته است تا مردم و دانشجویان را در یک عملیات روانی مقابل نظام قرار دهند تا ضدانقلاب ماهی مورد نظر را از این آب گل‌آلود بگیرد. از سوی دیگر، سانسور کامل هتاکی‌های غیراخلاقی به‌اصطلاح دانشجویان در محوطه دانشگاه و برجسته‌سازی حضور نیروهای امنیتی در اطرف دانشگاه را می‌توان بخشی دیگر از جنبه‌های جنگ روانی در این رویداد دانست.
انتشار خبر دروغ «در خطر بودن جان دانشجویان» و نیز «درخواست کمک دانشجویان از مردم» برای کشاندن مردم به مقابل دانشگاه و برخورد با نیروهای امنیتی به‌عنوان متجاوز به دانشگاه نیز بخش دیگری از جنبه روانی عملیات رسانه‌ای ضدانقلاب در این رویداد بود؛ اقدامی که تلاش می‌کرد نیروهای مذهبی و انقلابی را عامل اصلی خشونت معرفی کند و آنان را مسبب نقض حرمت دانشگاه و دانشجو به مردم نشان دهد؛ درحالی‌که تصاویر موجود به روشنی نشان می‌دهند مأموران پشت درهای دانشگاه با تحمل انواع هتاکی‌ها و فحش‌های رکیک نهایت خویشتنداری را از خود نشان داده و به‌دنبال برخورد با آشوبگران بوده‌اند.
جایگاه دانشگاه، دانشجو و استاد
فارغ از موضع‌گیری‌های سیاسی دانشجویان که باید آن را بخشی از «ذات دانشجو» به شمار آورد، اما ادبیات رادیکال، غیراخلاقی و شرم‌آور در هیچ مقطعی از فعالیت‌های «جنبش دانشجویی» دیده و شنیده نشده است؛ حتی در رادیکال‌ترین دوران فضای سیاسی کشور چنین رفتارهایی در محیط دانشگاه سابقه نداشته است. این موضوع چنان برای اعتبار و جایگاه دانشگاه به‌عنوان «محیط انسان‌ساز» گران تمام‌شده است که برخی استادان دانشگاه شریف نسبت به این شعارها واکنش نشان داده و با وجود برخی انتقادها به عملکرد مسئولان آن را محکوم کرده‌اند.
دکتر «محمدباقر شمس‌اللهی» استاد دانشکده مهندسی برق در واکنش به زیر سؤال رفتن اعتبار و جایگاه دانشگاه در تجمع اخیر در دانشگاه شریف با تقبیح عملکرد دانشجویان و مأموران گفته است: «هتاکی‌ها و فحاشی‌های رکیک ناموسی در تجمع بعدازظهر معترضان کنار درب جنوبی دانشگاه لکه ننگی بر ساحت فرهنگ و اخلاق در دانشگاه ماست.»
رفتارهای خارج از عرف برخی دانشجویان دانشگاه شریف اما واکنش دیگر دانشجویان این دانشگاه را نیز در پی داشته است. بسیج دانشجویی دانشگاه شریف این رفتار را «پر از توحش» دانسته و در بیانیه خود تأکید کرده است: «رفتارهای پر از توحش و سر دادن شعارهای رکیک که حتی کلمه‌ای از آنها را نمی‌توان بازگو نمود، تجمع گروهی از دانشجویان دانشگاه شریف در روز دهم مهرماه را تبدیل به صحنه‌ای شرم‌آور نمود که هیچ رنگ و بویی از ادب و فرهنگ عموم استادان و دانشجویان نداشت و لکه ننگی بر صفحه تاریخ دانشگاه صنعتی شریف شد. از شما درخواست می‌کنیم قاطعانه نسبت به رهگیری ریشه‌های این رفتارهای بی‌منطق در دانشگاه صنعتی شریف اهتمام ورزید. بسیج دانشجویی دانشگاه صنعتی‌شریف ضمن محکوم کردن این رخداد تلخ، خواستار برخورد صریح و بدون مماشات طبق آیین‌نامه‌ها و قوانین انضباطی حاکم بر دانشگاه و نه براساس رویه‌های امنیتی و مصلحت‌اندیشی‌های چند روز اخیر با کسانی است که فضای مطالبه‌گری در دانشگاه را این‌چنین آلوده می‌کنند.»
سابقه نفوذ به دانشگاه
شارژ شدن شعارهای هتاکانه و بی‌سابقه در دانشگاه شریف را نباید تنها محدود و منحصر به وقایع این روزهای کشور دانست. به‌نظر می‌رسد دامنه نفوذ به دانشگاه‌های کشور خصوصا دانشگاه‌های مادر از مدت‌ها قبل در دستور کار بوده است. این موضوع از آن جهت دارای اهمیت است که دانشگاه صنعتی‌شریف به‌عنوان یکی از دانشگاه‌های مهم کشور همواره مورد توجه افکار عمومی بوده است؛ از این رو، هدف گرفتن این دانشگاه برای درگیرکردن ۲ کلید واژه «نخبه» و «دانشجو» به‌عنوان محورهای حمله به نظام از برنامه‌های بلندمدت عناصر ضدانقلاب و دشمن در بزنگاه‌های سیاسی است.
علی یونسی و امیرحسین مرادی که در سال‌های قبل در برخی المپیادهای علمی مدال کسب کرده بودند، طعمه‌های خوبی برای شبکه نفوذ در دانشگاه بودند. این دو به واسطه عضویت بستگان خود در گروهک‌های ضدانقلاب به سرعت جذب این شبکه شده و در دانشگاه هسته‌های ضدانقلابی تشکیل دادند؛ هسته‌هایی که رد آنان را می‌توان در ماجرای اخیر دانشگاه شریف و تشابه شعارهای این گروه با ضدانقلاب نیز جست‌وجو کرد. گرچه این دو، ۲ سال قبل با هوشیاری عوامل امنیتی دستگیر شدند، اما دنباله‌های جریان نفوذ در دانشگاه همچنان فعالند و در بزنگاه‌های سیاسی با ایجاد بلوا می‌کوشند دانشگاه را به محلی برای تهییج افکار دانشجویان عمدتا بیگانه با مسائل سیاسی رادیکال تبدیل کنند.