به گزارش همشهری آنلاین به نقل از رویترز این ویدئو که در ۲۹ سپتامبر (۷ مهر) پست شده بود، نیمار را نشان میداد که دارد با یک ترانه انتخاباتی که وضعیت بولسونارو را در رایگیری نشان میداد، میرقصد و بولسونارو به سرعت این پست را در رسانههای اجتماعی به اشتراک گذاشت.
حتی در حالی که این مهاجم تیم پاری سن ژرمن در این پست به جز لبخوانی کردن ترانه، سخنی نمیگوید، این اقدام سایر فوتبالیستها از جمله بازیکنان بینالمللی تیاگو سیلوا و دانیل آلوز را برانگیخت تا حمایتشان از این رهبر سیاسی راست افراطی را نشان دهند.
این بازیکنان بدون نام بردن از بولسونارو پستهایی را به اشتراک گذاشتند که حاوی تکیه کلامهای او بود، از جمله شعارهای محبوب مسیحیان انجیلی که عمدتا از بولسونارو حمایت میکنند. در کشوری که کلیساهای پروتستان انجیلی نفوذ زیادی در جوامع فقیر پیدا کردهاند و افراد را از اکثریت کاتولیک به سوی خود جلب کردهاند، بسیاری از فوتبالیستها آشکارا ایمان خود به این کلیساها را اعلام میکنند.
آلور با استفاده از یکی از تکیه کلامهای بولسونارو نوشت: «این شعاری است که من عاشقش هستم. برزیل بالاتر از هر چیز. خدا بالاتر از همه.»
بولسونارو در نخستین دور انتخابات ریاستجمهوری به لوییس لولا دا سیلوا، رقیب چپگرایش با فاصلهای کمتر از حد انتظار باخت و برای رقابت دوباره با او در ۳۰ اکتبر (۸ آبان) به دور دوم انتخابات رفت.
سرازیر شدن این پستها بر روی رسانههای اجتماعی شواهد موردی فزایندهای دال بر این را تقویت میکند که اکنون بسیاری از برجستهترین بازیکنان فوتبال به جناح راست گرایش پیدا کردهاند.
جوکا کفوری، مفسر ورزشی میگوید بسیاری از بازیکنان به علت سابقه زندگی خودشان به سیاستمداران محافظهکار گرایش دارند، زیرا اغلب ستارههای فوتبال در برزیل از محلات فقیرنشین بلند شدهاند و از طریق استعدادهای خودشان به شهرت رسیدهاند.
کفوری که طرفدار لولا، نامزد چپگرای انتخابات ریاستجمهوری است، گفت: «بنابراین این ستارهها به خودمحور بودن گرایش دارند و گفتمان خودکامه درباره شایستهسالاری را تکرار میکنند.»
روبرتو داماتا، مردمشناس نیز بر این نکته دست میگذارد که فوتبال ابزار مهمی برای پیشرفت در برزیل است، اما میافزاید بدون پژوهش عمیقتر مشکل است درباره ترجیحات سیاسی همه بازیکنان نتیجهگیری کرد.
همه ما در یک جناح قرار داریم
ویدئوی نیمار فقط در حساب اینستاگرامی بولسونارو حدود ۶۰ میلیون بار دیده شده است.
بولسونارو ضمن به اشتراک گذاشتن این پست، پیروزی بالقوه خودش را با ششمین عنوان قهرمانی در جام جهانی که برزیل در امسال در قطر به دنبال آن است، مرتبط کرده است.
پیش از نیمار، لوکاس مورا، جوان آتشینمزاج تیم تاتنهام و فیلیپه ملو از تیم فلومینسی از نامزدی بولسونارو حمایت کردند، اما حمایت بازیکن شماره ۱۰ تیم ملی واکنشی حتی گستردهتر ایجاد کرد. بازیکنان بازنشستهای مانند ریوالدو، عضو تیم ملی برزیل قهرمان جام جهانی ۲۰۰۲ و ژولیو سزار، دروازهبان پیشین تیم اینترمیلان نیز در حمایت از بولسونارو به نیمار پیوستند.
سزار گفت: «نیمار، ما در یک جناح قرار داریم.»
لولا نیز حمایت برخی از بازیکنان فوتبال را جلب کرده است، اما شمار کمتری از ستارههای فعلی در میان آنها هستند.
بسیاری از برجستهترین حامیان لولا در ورزش بازیکنان مرتبط با پیکار برزیلیها در دهه ۱۹۸۰ برای پایان دادن به دیکتاتوری نظامی هستند، از جمله والتر کاسگرانده جونیور بازیکن پیشین بینالمللی برزیل.
لولا در آن هنگام به عنوان یک رهبر اتحادیه خاری در چشم ژنرالهایی بود که برای دو دهه بر این کشور حکومت کرده بودند- رژیم نظامی که بولسونارو در دفاع کردن از آن تردیدی به خرج نمیدهد.
کاسگرانده گفت: «من یک چپگرای رادیکال نیستم. من فقط طرفدار دموکراسی هستم. ما در آشوب زندگی میکنیم. دولت بولسونارو دارد کشور را ویران میکند.»
واندرلی لوکزامبورگو، بازیکن و مدیر پیشین تیمهای باشگاهی برزیل و جونینیو پرنامبوکانو، بازیکن شاخص تیم لیون و رای (رای سوزا ویرا د الیویرا)، عضو تیم ملی برزیل قهرمان جام جهانی ۱۹۹۴ در انتخابات از لولا حمایت میکنند. برادر بزرگتر رای، ستاره درگذشته فوتبال برزیل، سوکراتس بازیکن و کاپیتان پیشین تیم ملی است که در دهه ۱۹۸۰ به تظاهرات بر ضد رژیم نظامی پیوست و به همراه کاسگرانده در باشگاه کورینتیانس یک جنبش طرفدار دموکراسی را آغاز کرد.
رای در مراسم اهدای توپ طلای فوتبال برزیل در روز دوشنبه در هنگام اهدای جایزهای به نام سوکراتس هنگام اشاره به انتخابات برزیل با دستش حرف L را نشان داد که نشانه شناختهشده حمایت از لولا است.
در میانه بازیکنان فعلی تیم ملی برزیل، پائولینیو، مهاجم تیم بایر لورکوزن و ایگور ژولیائو، بازیکن دفاع راست تیم ویزلا در میان معدودی از فوتبالیستها هستند که از لولا، رئیسجمهور پیشین که در فاصله سالهای ۲۰۰۳ تا ۲۰۱۰ حکومت کرد، حمایت میکنند.
حمایت فوتبالیستهای برجسته از بولسونارو در ادامه سنت قوت گیرندهای در میان برزیلیهای محافظهکار است که پیراهن مشهور زرد تیم ملی را در تظاهرات خیابانی پوشیدهاند، همچنانکه بولسونارو هم گاهگاهی این پیراهن را میپوشد.
آیا موضع سیاسی بازیکنان بر حمایت برزیلیها از آنها در جام جهانی اثر میگذارد؟
کفوری میگوید: «فکر نمیکنم تاثیری بگذارد. هنگامی که مسابقات شروع میشود، مردم همه این اختلافات را فراموش میکنند.»