عمده این خبرها، ناشی از محاصره دائمی یک و نیم میلیون فلسطینی در سرزمین کوچک غزه است که هم‌اکنون به‌صورت زندان بزرگی برای مردم آن خطه درآمده است و از 2روز پیش هم با هواپیماهای ارتش صهیونیستی به‌شدت و به‌طور مرتب بمباران می‌شود.
شدت حملات هوایی و میزان تلفات گسترده ناشی از بمباران‌ها و فروریخته‌شدن صدها تن انواع مواد منفجره بر سر مردم فلسطین و قساوت‌های انجام‌شده از سوی ارتش رژیم اشغالگر قدس این سؤال را پدید می‌آورد که چرا چنین وحشیگری‌هایی با این ابعاد گسترده علیه این مردم مظلوم صورت می‌گیرد و همچنان ادامه دارد؟
هدف اسرائیل از این حملات و جنایات چیست؟ چرا اکثر سران دولت‌های عربی علیرغم همدردی ملت‌هایشان با مردم ستمدیده فلسطین، همچنان ساکت و بی‌خیالند؟ گرچه پاسخ به چنین پرسش‌هایی، مقاله مفصلی را می‌طلبد، ولی به‌نظر می‌رسد که به‌طور مختصر می‌توان گفت؛
جداشدن نوار غزه از زیر سلطه صهیونیست‌ها و از زیر حاکمیت تشکیلات خودگردان فلسطین که به‌عنوان جریان سازش عمل می‌کرده است و همچنین حاکمیت گروه حماس که معتقد به بازپس‌گیری سرزمین فلسطین از دست اسرائیل است، ضربه‌بزرگی را به طرح‌ها و برنامه‌های آمریکا و اسرائیل جهت حل مشکل صهیونیست‌ها و اجرای سازوکار کنفرانس آناپولیس وارد آورده است.
دولت بوش که وعده داده بود تا قبل از ترک کاخ سفید مشکل اسرائیل را با فلسطینی‌ها حل خواهد کرد، حال با اتمام دوران سیاهش، نتوانسته هیچ کمکی به اسرائیل بکند و قرارداد صلحی را به امضا برساند.
بنابراین آمریکا و اسرائیل نمی‌توانند بپذیرند که ملت فلسطین در نوارغزه عامل شکست آنها در اجرایی‌کردن مفاد کنفرانس آناپولیس شوند. آنها نمی‌توانند تحمل کنند که سرپل مهمی به‌نام نوار غزه در کنار اشغالگران در اختیار مردمی قرار گیرد که با برنامه‌های آنها مخالفند و خود برای سرنوشت‌شان تصمیم می‌گیرند.
به‌طور مرتب شعار مقاومت در برابر جنایات اسرائیل را سر می‌دهند و تسلیم آنها نمی‌شوند. فلسفه شهادت را سرلوحه قدرت خود در برابر شرارت‌ها و بی‌رحمی‌های پی‌درپی صهیونیست‌ها قرار داده‌اند و از مرگ با عزت نمی‌ترسند.
اسرائیل در نظر داشت تا از طریق ایجاد دولت فلسطینی که آمریکا در کنفرانس آناپولیس آن را مطرح کرد، بتواند هم حاکمیت خود را بر سرزمین‌های فلسطین اشغالی تثبیت کند و هم امنیت درازمدت ساکنین واردشده در آن را حفظ نماید و هم زمینه و شرایط را برای به رسمیت‌شناخته‌شدن دولت یهود در سرزمین فلسطینی‌ها فراهم آورد.
ولی مقاومت مردم غزه و مسئولین حماس در برابر چنین برنامه‌ای و مجهزشدن رزمندگان فلسطین به سلاح‌هایی که می‌تواند حداقل واکنش را در برابر جنایات صهیونیست‌ها در پی داشته باشد، کنفرانس آناپولیس را به سخره گرفت و کوس شکست آن را به صدا درآورد.
بنابراین در آخرین روزهای حکومت و دولت روسیاه و جنایتکار بوش، مردم فلسطین در نوار غزه بایستی به‌دست صهیونیست‌های جانی به‌صورت دسته‌جمعی مجازات شوند و زیرساخت‌های دولت حماس که نمایندگی این مردم را برعهده دارد، به‌طور کامل تخریب و منهدم گردد. مردم در بی‌غذایی و بی‌دارویی و بی‌برقی و وحشت به‌سر برند و هر روز و هر شب، عزیزان خود را از دست بدهند.
گرچه این جنایات هولناک و دهشت‌آور و این مصیبت بزرگ، خون ملت‌های جهان را به جوش آورده و آنها را در حمایت از مظلومیت فلسطین به خیابان‌ها کشانده است، ولی به‌هرحال دولت جمهوری اسلامی ایران می‌تواند همچنان اقدامات گسترده‌تری را از طریق مجامع بین‌المللی از قبیل سازمان ملل متحد، سازمان کنفرانس اسلامی و نیز تحت‌فشارقراردادن دولت‌های اسلامی و عربی در حمایت از مردم مظلوم غزه و نیز متوقف‌کردن ادامه حملات صهیونیست‌ها انجام دهد و تمام قدرت سیاسی، تبلیغاتی، اقتصادی و فکری خود را در خدمت به داغدیدگان فلسطینی به‌کار گیرد.