فصل گذشته در همین روزها، گروهی از بازیکنان از جمله برنده آتی، از دیگران فاصله گرفته بودند. شما نیازی به یک پیشگو نداشتید تا حدس بزنید که کریستیانو رونالدو فصل را با گل‌های زیاد و چند مدال به پایان می‌رساند یا اینکه فرناندو تورس، استیون جرارد، ریو فردیناند، سسک فابرگاس، امانوئل آدبایور، فرانک لمپارد و چند نفر دیگر با وجود نمایش درخشان‌شان زیر سایه او قرار می‌گیرند.
ولی در حال حاضر کدام بازیکن فصل باشکوهی داشته؟ نیکولا آنلکا، اشلی یانگ و براد فریدل عملکرد خیلی خوبی داشته‌اند، ولی آیا آنها نامزدهایی درخشان هستند یا بهترین‌ها در میان مجموعه‌ای از بازیکنان بد؟ بازیکنان بزرگ برای درخشش هنوز نیمی از فصل را در پیش دارند و به نظر می‌رسد که هنوز کاملا روی دور نیفتاده‌اند. در صدر جدول هم هنوز هیچ تیمی با ریتم یک قهرمان حرکت نمی‌کند و سقوط هیچ تیمی هم قطعی نشده. در این فصل تیم‌ها با نوسان زیادی حرکت می‌کنند و ظاهرا بازیکنان هم پیرو همین رویه هستند.
مثلا وین رونی. وقتی انگلیس با اقتدار، کرواسی و بلاروس را شکست داد، همه بر این باور بودند که او به اوج بازگشته، ولی او خیلی زود اعتماد به نفسش را در منچستریونایتد از دست داد. او هنوز بازیکنی فوق‌العاده است، ولی به نظر می‌رسد در این فصل او در کنار رونالدو و برباتوف فصلی متوسط را سپری کنند. این موضوع برای آدبایور و فان‌پرسی در آرسنال هم صدق می‌کند، در حالی که فابرگاس به تازگی مصدوم شده و برای چند ماه غایب است تورس هم در لیورپول گرفتار مصدومیت بوده و جرارد هم در وضعیت خوبی است بدون اینکه فوق‌العاده باشد. چلسی بزرگترین معمای این فصل است. ظاهرا اسکولاری تمایلی به استفاده از زوج دروگبا و آنلکا ندارد و دکو بیش از آنکه مکمل خط میانی باشد، وضعیت را پیچیده‌تر کرده، درست مانند برباتوف که توازن خط حمله منچستریونایتد را بر هم زده.
چلسی، معمای فصل
این هم یک نمونه دیگر. چلسی پنجم اکتبر در خانه، آستون‌ویلا را با نتیجه 2 بر صفر شکست داد، در مسابقه‌ای که همه تصور می‌کردند شانس تیم میهمان برای رسیدن به جمع 4 تیم برتر بسیار کمرنگ شده. چلسی پس از آن در خانه میدلزبورو به پیروزی درخشان 5 بر صفر رسید و بعد از آن هم رم را در لیگ قهرمانان شکست داد. دیگر کسی درباره قهرمانی آتی تردیدی نداشت و لمپارد هم امتیازات خوبی را به عنوان بخت اصلی به‌دست‌آوردن عنوان بهترین بازیکن سال کسب می‌کرد. چلسی پس از آن اما مغلوب برنلی، لیورپول، آرسنال و رم شده و اسکولاری مجبور است اختلاف‌نظرهای رختکن تیم را تکذیب کند، در حالی که آستون‌ویلا توانسته به جمع 4 تیم برتر بازگردد.
پس از پیروزی‌های سزاوارانه مقابل چلسی و منچستریونایتد، لیورپول وارد دوره ملالت‌آوری شد که شکست مقابل تاتنهام و تساوی خانگی مقابل استوک، ویگان، فولام و هال نتیجه آن بود. تاتنهام هم پس از حضور هری ردنپ بازگشت هیجان‌انگیزی مقابل آرسنال داشت و بعد از آن هم مقابل لیورپول و منچسترسیتی به پیروزی‌هایی حیاتی رسید ولی هنوز فاصله ناچیزی با منطقه سقوط دارد. انتقال ردنپ به تاتنهام برای همه اتفاق مثبتی به شمار می‌رفت و در غیر این صورت خوان‌ده راموس شانس این را پیدا نمی‌کرد که روی نیمکت رئال‌مادرید بنشیند.
پس از پیروزی هال مقابل آرسنال و سپس تاتنهام، قدرت تیم‌های تازه‌وارد به مهمترین ماجرای ابتدای فصل تبدیل شد، ولی در آستانه نیم‌فصل دوم تازه‌واردها وضعیت جالبی ندارند و استوک و وست‌برام در منطقه سقوط قرار گرفته‌اند. منچسترسیتی هم قرار بود معادلات لیگ را به هم بزند ولی چنین چیزی اتفاق نیفتاد، همانطور که پل اینس در بلکبرن و روی‌کین در ساندرلند نتوانستند کار مهمی انجام دهند و مجبور به ترک نیمکت‌هایشان شدند.
با این وجود یکی از بازیکنان منچسترسیتی می‌تواند به عنوان بهترین بازیکن سال انتخاب شود؛ استفان آیرلند حتی در تیمی که به سختی نتیجه می‌گیرد، همیشه خوب بوده. وستهم می‌تواند به بلوغ فوتبالی کرگ بلامی و ویگان به اهمیت امیل هسکی و امرزکی بنازند. در حالی که فولام بدون جیمی بولارد، برد هانگلاند و جان پنتسیل نمی‌توانست چنین جایگاه خوبی را تصور کند. همه اینها نامزدهای غیرمنتظره‌ای برای عنوان بهترین بازیکن سال هستند، ولی عجیب‌تر از آن این است که آنها در پایان پنجره نقل و انتقالات در تیم‌های فعلی‌شان باشند.
به نفع تماشاگران
درباره غیرقابل پیش‌بینی و عجیب‌بودن اتفاقات چهار ماه گذشته، همین بس که در روزهای تعطیلات کریسمس، هنوز هیچ چیزی قطعی نیست. لیورپول در هفته‌های اخیر تنها
یک امتیاز برتری داشته. وست‌برام با یک پیروزی از قعر جدول جدا می‌شود و با دو پیروزی می‌تواند از منطقه سقوط فرار کند.
تعیین چهار تیم برتر و همچنین سه تیم سقوط‌کننده هنوز غیرممکن است. در همین زمان در فصل گذشته، تردیدی درباره سقوط دربی کانتی وجود نداشت، ولی این بار بیش از 10 تیم هنوز خطر سقوط را احساس می‌کنند.ولی آیا این همان وضعیتی نیست که باید باشد؟ باشگاه‌ها و مربیان به این سئوال پاسخ منفی می‌دهند چرا که 6 تیم از 10 تیم پایین جدول مربیان‌شان را تغییر داده‌اند و گرت ساوت‌گیت و مارک هیوز هم این روزها فشار زیادی را تحمل می‌کنند. ولی پاسخ تماشاگران و افراد بی‌طرف مثبت است. جذابیت نمایش تنها به گردش روان توپ در آرسنال یا گل‌های دیدنی رونالدو و تورس نیست.
جذابیت در این است که هر بازی ماهیت غیرقابل پیش‌بینی‌اش را حفظ کند و بازی‌های ماه‌های ژانویه و فوریه، سرنوشت فصل را مشخص نکند. بنابراین در مورد این فصل تنها
یک پیش‌بینی می‌توان انجام داد؛ علاوه بر لذتی که در تماشای مسابقات در حال حاضر وجود دارد، روند این فصل در پایان با تعمق بیشتری بررسی خواهد شد. در وضعیتی که در پایان نیم‌فصل، هنوز هیچ چیز مشخص نیست، عنوان بهترین بازیکن فصل هم می‌تواند صبر کند.